• Ons verhaal
• Achtergrondinformatie
• Prijs
• Foto's

Ons verhaal

Vorig jaar stonden we op Carrefour de l'Arbre (vijfsterrenstrook, 17 km van de streep), deze keer werd de 2400m lange kasseistrook (vijfsterrenstrook op 98 km van de streep) in het Bos van Wallers-Arenberg (du secteur pavé de la Trouée d'Arenberg) onze bestemming.

We vertrokken om 10h30 in Gent en waren ongeveer 11h45 in Arenberg. Net op tijd voor een interessant parkeerplaatsje en voldoende vroeg om de omgeving te verkennen. We wandelden langs de gesloten mijnsite, met de drie indrukwekkende torens, en genoten van de uitbundige sfeer die lang voor de doortocht van de renners reeds op gang kwam. Een echt volksfeest was zich aan het ontplooien. Fanfares met bijhorende majorettes, eet- en drankkraampjes, groot scherm met podium, reuzen, ... alles was aanwezig wat een volkskermis nodig heeft. Uiteraard werd ook de polonaise ingezet.

Tom Boonen was na zijn overwinning vorige week in de Ronde van Vlaanderen de top-favoriet en dat merkten we meteen. Met bussen supporters waren ze naar Noord-Frankrijk afgezakt. Het overgrote deel aanwezigen in het bos was Belg en "Tommeke Boonen" hoorden we al enkele uren voor de passage langs alle kanten scanderen. De sfeer zat er meteen in! Wielrennen... een feest!

Dit is een echte gezinsuitstap. De kinderen mochten ravotten na de picnic in het bos in afwachting van het spektakel. Amusement ten top door de verkleedpartijen. En mocht je iets van de koers gemist hebben... de kasseistrook van Wallers-Arenberg werd uitvoerig in beeld gebracht door een vijftal vaste camera's.

We wandelden de volledige strook over de kasseien. Op sommige plaatsen was het opletten geblazen, ja zelfs te voet. De kasseien waren mooi opgepoetst, maar soms lagen ze wel ver uit mekaar en effen was het zeker niet... 5 sterren waard. Daarna keerden we terug om een goed plekje te bemachtigen en verder van de sfeer te proeven, maar we dienden nu wel achter de afsluiting te blijven. Vanaf 13h00 werd de strook dus vrijgehouden. De supporters verbroederden in afwachting van de renners.

Het was tevergeefs wachte op de reclamecaravan. Wellicht werd deze afgeleid voor het bos van Wallers. Een voorrijdende auto vertelde de stand van zaken in de koers.

Vier renners voorop, waaronder Schrek en Postuma. Het uitgedunde peloton (nog een 60-tal renners sterk) werd aangevoerd door, jawel, Tom Boonen. Hij plaatste een versnelling en George Hincapie en Gert Steegmans dienden een fietslengte prijs te geven op de plaats waar wij stonden. In het tweede deel van de kasseistrook in het bos van Wallers-Arenberg nam Cancellara het initiatief over. De twee versnellingen zorden ervoor dat alle ploegmaats van Boonen uit het wiel werden gereden. Ze kwamen niet meer terug. De shifting was gevallen en de sterksten zaten voorin.

George Hincapie kreeg later nog af te rekenen met stuurbreuk en er bleven nog 8 renners over. Op strook 5 (Camphin-en Pévèle, die we trouwens vorig jaar ook verkenden) versnelde Cancellara en enkel Gusev sloot nog even aan, maar op Carrefour de l'Arbre was ook hij eraan voor de moeite. Fabian Cancellara mocht genieten op de piste van Roubaix... hij won terecht deze editie van Paris-Roubaix. In de laatste tien kilometer glipten Van Petegem, Hoste en Gusev nog door een gesloten overweg en werden gedeclasseerd. Tom Boonen, Ballan en Flecha bleven staan waardoor zij respectievelijk tweede, derde en vierde werden... maar gingen de slagbomen niet naar beneden toen Cancellara passeerde ;-)?

 

Achtergrondinformatie

Paris-Roubaix

Zondag 9 april 2006: "Paris-Roubaix", ook wel "de hel van het noorden" (l'enfer du Nord) genoemd. Er zijn ook nog andere bijnamen: la reine des classiques, la dure des dures of ook la Pascale. Stoffige wegen en erbarmelijke kasseistroken kenmerken de wielerklassieker.

Deze "ProTour-westrijd" wordt al georganiseerd sinds 1896. Enkel tijdens de beide wereldoorlogen ging de wedstrijd niet door. Zo is hij dit jaar al aan de 104de editie toe.

De start ligt aan het kasteel van Compiègne (Place du Palais), ongeveer 80 kilometer noordwaarts van Parijs. Daar vertrekken de renners voor een tocht van meer dan 270km. Er wordt noordwaarts gereden en na een 100tal km wedstrijd krijgen ze de eerste van 27 stroken kasseien voorgeschoteld.

Iedere kasseistrook krijgt een aantal sterren op basis van lengte, staat van de kasseien en plaats in de koers, waarbij 1 ster een makkelijk te nemen strook is en 5 stroken de hel.

In aftellende volgorde volgen de volgende 26 kasseistroken. De beroemste kasseistroken zijn het Bos van Wallers-Arenberg, Mons-en-Pévèle, Chemin des Abattoirs en het Carrefour de l'Arbre.

Na meer dan 6 uur wedstrijd en meer dan 50km kasseien eindigt de race met anderhalve ronde op de velodrome van Roubaix. De winnaar krijgt een kasseisteen.

Paris-Roubaix blijft de wielerliefhebber aanspreken. Geen enkele wedstrijd komt dichter in de buurt van wielrennerij in zijn oervorm. Ieder jaar worden de "flandriens" aangemoedigd door duizenden wielerliefhebbers die in grote getalen naar verlaten landweggetjes in Troisvilles, Wallers en Cysoing afzakken om de doortocht van hun helden mee te maken. Voor wie als eerste, vaak onherkenbaar door stof en slijk, de wielerbaan bereikt te Roubaix gaan echter de hemelpoorten open. De anderen spoeden zich naar de verouderde, authentieke douches om alle sporen en ellende van de voorbije tocht door de hel weg te spoelen.

Het bos van Wallers-Arenberg

Het bos van Wallers-Arenberg ligt op 95 km van de streep. Het is gelegen in een oude mijnsite die in 1989 is stilgelegd. Prominent aanwezig zijn drie grote metalen torens. Dit was ook het decor voor de filmopnames van Germinal (1993) van Claude Berri en met Gérard Depardieu.

Het bos was er eerste keer bij in 1967 en is ondertussen uitgegroeid tot een van de historische wielerlocaties die in het rijtje "Muur van Geraardsbergen, Mont Ventoux, La Redoute, Via Roma,... " thuishoort.
Dit jaar wordt deze kasseistrook voor een 29ste keer opgenomen in de "koningin van de klassiekers". (de Ronde van Vlaanderen is de koning der klassiekers). De officiële naam van deze kasseistrook is "Drève des Boules d’Hérin".

Wallers-Arenberg heeft een verschrikkelijke reputatie in het peloton. Jaarlijks gebeuren er valpartijen, die soms desastreuse gevolgen hebben. In 1998 viel Johan Museeuw er en brak zijn knieschijf en in 2001 brak Philippe Gaumont er zijn dijbeen. De controverse rond het Bos van Wallers-Arenberg zorgde ervoor dat deze 2400 meter lange, kaarsrechte kasseiweg vorig jaar (2005) opnieuw werd geschrapt uit het parcours van Parijs-Roubaix.

In de loop der jaren had zich op de kasseien een vettige laag gevormd van gras, dode bladeren en andere begroeiing. Omdat de weg een beschermd monument is en het gehele jaar door afgesloten is voor verkeer, kon de natuur ongehinderd zijn gang gaan. Onderhoud aan de weg werd nauwelijks gepleegd. De humuslaag werd dan ook steeds dikker. Vanwege de vochtige omgeving in het bos, was het er zelfs bij droog weer nog verraderlijk glad. Wat het allemaal nog erger maakte, was dat de kasseien steeds meer verzakten. Er ontstonden levensgevaarlijke kuilen.

Ondertussen is de weg door het bos onherkenbaar veranderd. De kasseien zijn allemaal schoongemaakt, de gaten zijn gedicht en de sloten langs de zijkant zijn uitgebaggerd zodat regenwater makkelijker van de weg kan stromen. Er zijn ook bomen gekapt om de weg meer 'lucht' te geven. Een klus van drie maanden die 260.000 euro heeft gekost.

Deze verbeteringen zorgen er echter niet voor dat dit nu een boulevard geworden is. Het blijft een vijfsterrenstrook en een van de meest cruciale punten op het parcours. Je moet hier in de voorste groep doorkomen wil je de koers winnen op de velodrome in Roubaix.

 

[Deelnemers Paris-Roubaix 2006]

 

Foto's

                                                                                                                                     

2023 - 2022 - 2021 - 2020 - 2019 - 2018 - 2017 - 2016 - 2015 - 2014 - 2013 - 2012 - 2011 - 2010 - 2009 - 2008 - 2007 -
Tips voor trips 2006