• Ons verhaal
• Achtergrondinformatie
• Prijs
• Foto's

Ons verhaal

Een nieuw parcours! Niemand kon inschatten wat de impact was van de wijzigingen die Flanders Classics doorvoerde. Natuurlijk kwam er veel kritiek, maar wij wilden het wel een kans geven. Nu het voorbij is, schrijf ik wat ik heb ervaren… Deze keer deden we De Ronde in een combinatie van wandelen en fietsen.

Oudenaarde leeft

Weken van tevoren had ik het gevoel dat er in onze stad iets leefde. Ik liet me even meedrijven met dat gevoel. Het was leuk om te zien hoe de handelaars hun etalages hadden versierd. Ook de spandoeken en vlaggen in het straatbeeld hadden wel een meerwaarde.

Verkenning

We verkenden het nieuwe parcours zodat we wisten waarover we praatten. Uiteraard heeft iedereen een andere kijk op de situatie, dus ik kan enkel voor mezelf spreken. Het viel me op dat er weinig tenten stonden aan de aankomstzone (als ik dat vergeleek met het VIP-dorp in Meerbeke). Nochtans voldoende plaats dacht ik, maar na onze verkenning was het al duidelijk dat men de VIP’s had verspreid over het traject. Meer plaats dus voor “de gewone mensen” zoals ik :-).

Anderzijds was er het parcours zelf… voor alle criticasters die vertelden dat ze er een veredelde kermiskoers/criterium van hebben gemaakt, kan ik melden dat het veel lastiger was dan de vorige edities.

De dag van De Ronde

De dag van “De Ronde” begon vroeg. Geen wekker nodig deze keer. Bij het opkomen van de zon ging ik al eens tot in ’t centrum om de sfeer op te snuiven. Zowel op de markt als aan de finish was het rustig. Je hoorde de vogeltjes fluiten en een hoop toeristen lagen nog te slapen in hun mobilhomes. De voorbereidingen waren getroffen en nu was het afwachten. Het zag er naar uit dat het een stralende dag zou worden. De eerste damesteams arriveerden.

Start dames

Tegen 9u30 vertrok ik te voet naar de markt. Het was er duidelijk al drukker. Om 10u30 was er de start van de dames. Zij stonden klaar voor hun 125km afzien. Meer volk dan de voorbije jaren. Het leek me een meerwaarde voor de sport om op deze manier ook het vrouwenwielrennen extra in de picture te zetten. In de rechtstreeks TV-uitzending schakelde men ook over. Men had immers een Sporza-studio in de stad dus dat maakte alles wat eenvoudiger en mooier om volgen.

Edelareberg en Eikenberg

We gingen nog even naar de aankomstzone om te zien hoe het daar zat. Onderweg kwamen we wel wat “leuke figuren” tegen die voor sfeer zorgden. We zagen dat het goed was ;-). Dan maar naar huis en met de fiets richting Edelareberg voor onze eerste passage van de eliterenners. Na de doortocht snel de fiets op richting top Eikenberg. Mooi op tijd gehaald, het haasten was niet onmiddellijk nodig geweest.

Aankomst dames

Nu hadden we tijd. We wilden de finish zien van de dames, maar echt aan de meet geraak je niet meer zonder accreditatie of VIP-pasje. Op 75m kon ik staan en zag ik Arndt de spurt tussen twee stervende zwanen winnen. Armstrong gaf zich op 100m van de aankomstlijn al gewonnen. Een pelotonnetje met daarin ook Emma Johansson had nog een groot stuk van de achterstand goedgemaakt, maar het was spurten voor een laatste podiumplaats. De derde plaats was voor Numainville die het spurtje won van Kirsten Wild.

Leupegem en Steenbeekdries

We konden niet inschatten op welk uurschema de renners zaten, maar we wisten dat we ons best haastten richting Steenbeekdries. We waren positief verrast toen we zagen dat ze nog niet gepasseerd waren in Leupegem. Dus dan was het even gokken… wachten we eerst hier of rijden we door? Nuja, waren we te laat op de Steenbeekdries, dan hadden we ze hier tenminste gezien hé ;-). We bleven dus aan de kerk van Leupegem wachten.

De renners moesten dan aan hun eerste belangrijke lus beginnen (Oude Kwaremont, Paterberg, Koppenberg) en wij moesten op dezelfde tijd tot aan de Steenbeekdries geraken… dat leek wel haalbaar. En ja, we haalden dat makkelijk.

Fabian Cancellara was in de bevoorrading, net voor de Steenbeekdries, gevallen en diende op te geven met een viervoudige sleutelbeenbreuk. Dat was één favoriet minder.

Aankomst elite

Van de Steenbeekdries naar de aankomstzone was qua tijd zeker te doen. We konden zelfs nog de fietsen thuis afzetten. Als de eerste 75m VIP-zone was bij de dames, dan was de eerste 150m nu VIP-zone bij de heren. Dat we in de laatste 150m niet konden staan vonden we niet zo erg, maar de bottleneck die werd gecreëerd bij de ene doorgang voor het grote publiek was toch beter te regelen.

Om een beetje rustig te staan, settelden we ons op 250m van de meet. Even afwachten in ’t zonneke en luisteren naar de radio (want het was te ver om ’t grote scherm te zien). Spannend, ook toen Ballan voor Boonen en Pozzato voorbij reden. Tom had wel een grote kans, maar hij moest het toch nog afwerken in de sprint natuurlijk. En toen kwamen de verlossende woorden: “Tom Boonen wint de Ronde van Vlaanderen 2012”!

Na de koers

Voor de Belgen was Tom natuurlijk een gedroomde winnaar. Ook voor de organisatie was dit een gunstig gegeven. Jammer voor Cancellara, maar we hadden een mooie en verdiende winnaar. We konden nog net een glimp van het podium opvangen en tussen enkele BV trokken we naar de Markt. Daar stonden de rennersbussen opgesteld. Het publiek vulde de ruimtes en de sfeer was er heel gezellig. Hopelijk kan men dit blijven behouden, want da’s wel de charme van de koers.

In het café van de Ronde bleef het feestje nog wel een tijdje duren en wij konden concluderen dat het een geslaagde dag was geweest. Uiteraard hebben we werkpunten gezien, maar persoonlijk vond ik het minstens even goed als de voorbije edities!

 

Achtergrondinformatie

• Ronde van Vlaanderen 2011
• Ronde van Vlaanderen 2010
• Ronde van Vlaanderen 2009
• Ronde van Vlaanderen 2008
• Ronde van Vlaanderen 2007
• Ronde van Vlaanderen 2006

 

Prijs als toeschouwer

Gratis

 

Foto's

2023 - 2022 - 2021 - 2020 - 2019 - 2018 - 2017 - 2016 - 2015 - 2014 - 2013 -
Tips voor trips 2012
- 2011 - 2010 - 2009 - 2008 - 2007 - 2006