• Ons verhaal
• Achtergrondinformatie
• Prijs
• Foto's

Ons verhaal

Dinsdag 28 januari 2014

Met de auto naar ’t werk en vroeg beginnen zodat ik tegen 15u kon stoppen. Iets na 16u was ik aan ’t Sportpaleis waar een accreditatie kon afgehaald worden in de container op de parking. Dat ging vlot (parking blijkbaar enkel voor diegenen die alle wedstrijden gaan dus een parkingkaart kreeg ik niet… order van de UEFA zei men). Nuja, voldoende plaats als je vroeg bent…
De wedstrijden werden gespeeld in de Lotto Arena. We namen een kijkje in de perszaal en verkenden de locatie. We visten uit wat mocht en wat niet. Het leek wel tof te worden! Alles bleek mooi getimed en daar houd ik wel van. Voor ik het wist waren de eerste twee ploegen al aan de opwarming begonnen.

Rusland-Nederland: 7-1

Rusland staat 4de op de FIFA-ranking en hoorde dus bij de favorieten. En al snel bleek dat dit terecht was want de Russen namen de Hollanders meteen bij de keel. Zo snel mogelijk vastzetten en onze Noorderburen kropen noodgedwongen achteruit. Toch wel een niveauverschil! Aan de rust stond het al 4-0.
Voor Rusland scoorden Cirilo (minuut 3, minuut  12), Lyskov (minuut  10), Eder Lima (minuut  15, minuut  35), Sergeev (minuut  21) en Robinho (minuut  23). De Nederlandse eerredder kwam op naam van Attaibi (minuut  28)

België-Roemenië: 1-6

En toen was het aan onze Belgen. Zouden ze kunnen stunten? We hoorden niet bij de toplanden, maar Roemenië zou een haalbare kaart moeten zijn. We startten in ieder geval furieus. Twee keer was er ei-zo-na een omhaal, maar ondanks het spectaculaire van deze acties bleken ze niet meteen efficiënt te zijn. Het balbezit was voor onze landgenoten, maar scoren was o zo moeilijk tegen de stugge Roemenen. De Roemenen wisten wel iets af van efficiëntie. Eén kans en 0-1! Raducu scoorde, meteen een koude douche. De Belgen bleven komen, maar alweer scoorde Roemenië op de counter. Deze keer was het Florin Matei die de bal binnen trapte.
0-2 bij de rust dus nog niets verloren, maar al snel strafte Lupu een foutje af. Rahou, de gevaarlijkste Belgische speler, kon de eer redden en hij zag een tweede treffer afgekeurd. Hij kreeg ook twee gele en bijgevolg een rode kaart. Dat zag er niet goed uit voor onze nationale ploeg. Toch bleven ze komen, maar de Roemenen maakten de afstraffing compleet. Het werd 1-4, 1-5 en zelfs 1-6. Toch wel een fel overdreven uitslag, maar meteen met de voeten op de grond.

Zaterdag 1 februari 2014

Gelukkig weer heel vroeg vertrokken. Ik was nog maar pas weg en ik hoorde op de radio over een versperde E17 door een gekantelde vrachtwagen met wijnflessen. Meer dan een uur aanschuiven werd aangekondigd dus ik wou wel een alternatief vinden. Via de E40, R4, Oostakker, Zelzate, … (en ook werken in die buurt) kon ik toch de aansluiting naar Antwerpen maken. Meer dan een half uur om, maar ik heb niet moeten stil staan en ik was nog goed op tijd. Geen reden tot klagen of paniek.

Portugal-Rusland: 4-4

Een spannende wedstrijd op hoog niveau, super om naar te kijken. De sfeer in de zaal was top. Portugezen supporterden positief (in tegenstelling tot de trend bij onze Belgen tegenwoordig) en als neutrale toeschouwer was het genieten. Het duurde wel tot de 23ste minuut voor er werd gescoord. Het was Ricardo Filipe Da Silva Braga die de 1-0 scoorde in minuut 23, maar nog geen minuut later maakte Sergey Abramov er 1-1 van. En toen ging het vlug want alweer een minuut later werd het 1-2 door Nikolay Pereverzev. Na een half uurtje werd het 2-2 (Gonçalo Nuno Borges Ferreira Gomes Alves). 2-3 door Eder Fermino Lima en door een own goal van Alexander Fukin hingen de bordjes terug in evenwicht. Portugal kwam even voor met het einde in zicht, maar alweer scoorde Rusland tegen. 4-4 was de mooie eindstand.

Oekraïne-België: 0-0

Als we wilden doorstoten dan moest er gewonnen worden met 3 doelpunten verschil. De Belgen speelden een verdienstelijke wedstrijd, maar scoren bleek zeer moeilijk om niet te moeten zeggen onmogelijk. Het bleef 0-0 en daar konden we niet blij mee zijn. In één van de zwakste poules eindigden we derde en laatste dus waren we uitgeschakeld.

Zondag 2 februari 2014

Op zondag niet meteen verplichtingen maar ik wou Italië en Spanje wel eens aan ’t werk zien. Na Rusland en Portugal waren dit ook twee toplanden. Wellicht had ik dan de 4 beste teams van het tornooi aan het werk gezien.

Azerbeidzjan-Italië: 0-7

Als de Italianen wilden doorgaan moest er gewonnen worden met twee doelpunten verschil. Ze kwamen dus zeer gemotiveerd aan de aftrap. Dat leverde vrij vlug een 0-2 voorsprong op. De doelpunten kwamen op naam van Romano en Fortino. Honorio kon er voor de rust nog 0-3 van maken. De Azeri’s wilden nog wel, maar de Azzurri liep verder uit via Dos Santos en Lima. En zelfs de twee doelmannen van Italia, Mammarella en Miarelli, mochten elk hun doelpuntje meepikken (via een snelle uittrap).

Tsjechië-Spanje: 1-8

De beste ploeg van Europa was Spanje, al hadden ze slechts gelijk gespeeld tegen Kroatië. Die wou ik dus wel eens zien spelen. Spanje nam het initiatief in de wedstrijd, maar het duurde tot de 7de minuut vooraleer Torras Fernandao de 0-1 kon scoren. Nog voor de rust kon Lozano er 0-2 van maken via een strafschop. Er werden nog 6 goals gemaakt door de Spanjaarden en met een klinkende 1-8 overwinning stootte men uiteraard door naar de kwartfinales.

Zondag 9 februari 2014

Laatste van dag het EK Futsal in ons land. De 4 beste teams van Europa… daar wou ik dus wel naartoe!

Spanje-Portugal: 8-4

Voormalig Europees Kampioen Spanje verloor in de halve finales van Rusland na verleningen. De kleine finale dan maar tegen de Portugezen. Twee ploegen die mij wel konden bekoren, maar Spanje bleek toch een maatje te groot. Het werd een doelpuntenfestival. Na 6 minuten stond het al 1-0; goal gescoord door Fernando. En al snel bracht José Ruiz de stand op 2-0. Een minuut later was het hek helemaal van de dam toen  Spanje met drie spelers voor doel verscheen  en Sergio Lozano de bal binnentikte. Over and out denk je dan, maar Portugal toonde wel degelijk weerbaarheid. Ricardinho – wie anders – bracht zijn ploeg terug in de wedstrijd. Het bleef aantrekkelijk met maar liefst 4 doelpunten tussen minuut zes en acht! Pedro Cary (3-2, 12e minuut), Miguelin (4-2, 17e), Usin (5-2, 18e) en Campos (6-2, 20e) zorgden voor de doelpuntrijke eerste helft.

Costa en Joel Queiros brachtten de stand tot 6-4 op vier minuten van het einde, maar Spanje wou het niet spannend houden tot de laatste minuut. Fernando en Pola scoorden en zo werd het nog een ferme afstraffing. Een duidelijke overwinning en een verdiende bronzen medaille.

Italië-Rusland: 1-3

Aangezien Rusland de Spanjaarden uit de finale hadden gehouden werden ze meteen als favoriet bestempeld, maar vergeet niet dat de Italianen in 2003 al eens Europees Kampioen werden. Ik had het geluk vrij dicht bij de Italiaanse spionkop te kunnen zitten en kon zo extra genieten van de positieve sfeer!

De Russen startten sterk, maar het was de Squadra die scoorde. Na 7 minuten maakte kapitein Gabriel Lima de 0-1. Topschutter Eder Lima had daarop een  knappe actie in petto. Hij schoot de Russen richting 1-1. Iets later kwam de Azzurri alweer op voorsprong via Murilo. Op de counter maakte Daniel Giasson en 1-3 van en als Italianen mogen verdedigen ;-).

Italië dus de nieuwe Europese Kampioen Futsal!

 

Achtergrondinformatie

Alle info op http://www.uefa.com/futsaleuro/index.html

 

Prijs als toeschouwer

Vanaf 5 euro

 

Foto's

                                                                                   

2023 - 2022 - 2021 - 2020 - 2019 - 2018 - 2017 - 2016 - 2015 -
Tips voor trips 2014
- 2013 - 2012 - 2011 - 2010 - 2009 - 2008 - 2007 - 2006