• Ons verhaal
• Prijs
• Foto's

Ons verhaal

Het wereldkampioenschap ijshockey werd dit jaar in Duitsland gespeeld. Een haalbare afstand en dus de ideale gelegenheid om de Olympische sport op het hoogste niveau te gaan bekijken. We besloten naar de winnaar te gaan van poule B tegen de winnaar van poule C. Eerst dachten we Canada te zien, maar uiteindelijk werd het Zwitserland (6de op de wereldranking) tegen Tsjechië (8ste op de wereldranking). De Zwitsers hadden immers de Canadezen met 4-1 verslagen en de Tsjechen moesten Zweden voor zich dulden in de poulewedstrijden.

We hadden ervoor gekozen naar de SAP Arena in Mannheim te gaan omdat we de andere locaties reeds hadden gezien (Köln Arena en de Arena auf Schalke). Om 10 uur vertrokken we naar het oosten. Even langs Luxemburg om in Remich te tanken en iets te eten en dan naar Kaiserslautern. We hoopten op het Fritz Walterstadion te geraken, dat men had verbouwd sedert de laatste keer dat ik daar was geweest, maar alles was potdicht. Door een marathon in de straten van Mannheim konden we ook niet tot aan dat stadion dus trokken we maar meteen richting SAP Arena. Qua timing zaten we eigenlijk wel goed. We konden het stadion nog niet binnen, maar mochten wel naar het “fanhouse” mits openen van de rugzak (fototoestel was toegelaten, eten en drinken niet).

In de tent was anderhalf uur voor de wedstrijd al heel wat volk samengekomen. Het was er één grote fuif! De verschillende supporters verbroederden met elkaar in een gezellige sfeer. Niet alleen Tsjechen en Zwitsers zochten elkaar op voor een foto, maar supporters allerhande vierden mee. De Canadezen kwamen als indianen wat op zich al speciaal was.

Een uur voor de wedstrijd gingen de deuren open. Opnieuw fouilleren (al beperkte zich dat bij mij tot het openen van de rugzak) en dan kreeg ik het bericht dat reflextoestellen niet binnen mochten. Alle fototoestellen, maar geen professioneel materiaal was de uitleg. Nuja, beetje te zien wie er aan de ingang stond want 5 andere medewerkers waren niet zo zeker. Ik moest dan maar mijn rugzak afgeven aan de vestiaire en een dame ging speciaal mee om erop toe te zien. Ze zei dat ik mijn rugzak zou afgeven en die persoon vroeg dan 2 euro. We treuzelden even en zeiden dat het eigenlijk niet nodig was. Geen probleem, dus waren we binnen met het fototoestel. En geloof het of niet, daar liepen nogal wat anderen rond én zelfs beter uitgerust…

De klok telde af en de beide ploegen kwamen met veel enthousiasme het veld op voor de opwarming. Nadat de spelers terug in de kleedkamer waren, konden we kennis maken met een hyperactieve mascotte. Tijdens de wedstrijd bleef die trouwens actief tussen de supporters op de tribune. Het ijs werd geprepareerd en de doelen werden vervangen (door doelen met camera’s). De cheerleaders waren ook van de partij en aangezien ik nog een “originele groepsfoto“ moest maken voor school raapte in al mijn moed samen en haalde ik mijn beste Duits boven om hen samen te krijgen. OK, de tribune was misschien niet de meest perfecte locatie en het moest ook vrij vlug gaan, maar ik ben toch in mijn opzet geslaagd!

De wedstrijd dan: het ging allemaal weer vliegensvlug. Zwitserland nam de partij in handen en overklasten Tsjechië. De eerste 20 minuten leek het al een uitgemaakte zaak, maar het scoreverloop bleef voor de neutrale supporter toch speelbaar. Het stond immers 2-1 toen de schaatsers terug de kleedkamer opzochten. In het tweede deel herstelde Tsjechië het evenwicht een beetje. Hier en daar zagen we enkele spelers 2 minuten straftijd krijgen, maar geen van beide ploegen kon of wou op dat moment het verschil afdwingen. Tussendoor waren er ook “kiss-alerts” tijdens de time-outs die we wel geestig vonden. Ook het derde wedstrijddeel bleef het spannend omdat het verschil slechts één doelpunt bedroeg. In de laatste minuten zetten de Tsjechen alles op alles en speelden ze zonder doelman. Nog een puk op de paal door de Zwitsers en een laatste time-out één seconde voor affluiten, maar het veranderde niets meer. Zwitserland won met 3-2 en stootte door naar de volgende ronde.

De sfeer bleef optimaal dus gingen we nog even naar de partytent, maar lang bleven we niet want er waren nog iets meer dan 500km voor de boeg. Tevreden en voldaan keerden we huiswaarts. Om 5 uur stipt waren we terug thuis.

Enige domper van de dag: net voor ons was een voetganger aangereden op de autostrade ter hoogte van Melle…

 

Prijs als toeschouwer

54 euro + 10 euro portkosten = 64 euro

 

Foto's

                                                                                                                 

2023 - 2022 - 2021 - 2020 - 2019 - 2018 - 2017 - 2016 - 2015 - 2014 - 2013 - 2012 - 2011 -
Tips voor trips 2010
- 2009 - 2008 - 2007 - 2006