Reizen

Engeland 1995: Schoolreis Zuid-Engeland

donderdag 26 januari 1995

Na een korte toespraak van de directeur vertrokken we om 8h15 naar Calais. We kwamen er aan om 10h20. Het duurde een tijdje vooraleer we konden inschepen. Toch zou de boot varen ondanks het woelig weertje. Rond 11h30 konden we het schip verlaten en reden we naar Dover Castle. We bezochten gezamenlijk “Keep Yards” en daarna met een klein groepje (Nico, Bert, Frank en ik) de “Underground Works”. We gingen tot op het hoogste punt van het kasteel. Daar hadden we, ondanks het slechte weer, toch een mooi uitzicht. Tijdens de middag waanden we ons ridders toen we ons lunchpakket verorberden in één van de vele zalen in de burcht. Van daaruit ging het naar de “White Cliffs Experience”.

Er werd ons een beeld opgehangen van de geschiedenis van Dover. Alles werd ons duidelijk gemaakt door een klank en lichtspel. In hetzelfde gebouw was ook Dover Museum gevestigd. Ook daar konden we een kijkje nemen. Om 17h00 vertrokken we uit Dover en reden we via Rye, waar we een korte sanitaire stop hielden, naar Eastbourne. Om 19h00 werden we opgehaald door onze “vader”. Na een korte kennismaking en de verdeling van de kamers, konden we ons avondmaal nuttigen. (spaghetti met als dessert kaastaart). Na het eten mochten we nog een wandeling maken. Toen we terug aan ons huis waren lag naast de muur een man, met een koffertje en uitgedost met een smoking, in het gras. We brachten Tony op de hoogte die wel een oplossing vond. Tenslotte strompelde de man verder.

vrijdag 27 januari 1995

Nico maakte me wakker om 7h20, maar toen we iets hoorden op de gang dekten we ons terug toe. Het was ongeveer 7h30 toen men ons wekte. Wim gebruikte de badkamer als eerste, daarna was het mijn beurt. Toen Nico zich wou klaarmaken riep “mama” al om te ontbijten (toast, cornflakes, confituur en thee). Om 8h20 vertrokken we reeds naar school. We werden verdeeld in twee groepen. Daarna werd elke groep naar een verschillend lokaal geleid. Er was geen tijd te verliezen, dus begon men onmiddellijk met “lesgeven”. Het was een alternatieve methode die ons verplichte Engels te spreken (ook al omdat de leraar en lerares geen Nederlands verstonden of spraken). Het was “anders”, maar veel leuker. Volgens mij heb ik op twee voormiddagen meer bijgeleerd dan in Oudenaarde op twee schooljaren. We aten ons lunchpakket op in de school en vertrokken daarna naar Tunbridge Wells.

In de gietende regen wandelden we via de Pantiles naar het museum “a DAY at the WELLS”. Daar gingen we zo'n 250 jaar terug in de tijd, terug naar de Georgian Period. Alles werd mooi uitgebeeld en een walkman zorgde voor bijhorende informatie. Van daar gingen we terug naar de bus die ons naar een Shoppingcenter bracht. We kregen er de vrijheid tot 17h30, en toen reden we terug naar Eastbourne. ‘s Avonds kregen we een hamburger met “pistolet”, witte bonen in de tomatensaus en “frietjes” op ons bord. Als dessert kregen we ijstaart. Na het eten zijn we met een groepje (Bert, Jean-Baptiste, Christophe, Nico, Wim, Frank, Veronique, Griet, Maja, Marieke, An B, Sabrina en ik) naar de “Martello's Pub” getrokken. Daar dronken we wat en maakten we een avondje lol. Om 22h00 ging iedereen terug naar het gastgezin. Het was 11h15 toen we in slaap dommelden.

zaterdag 28 januari 1995

Het was 6h45 toen Nico me wakker maakte. Deze keer waren we alle drie klaar, toen we werden geroepen voor het ontbijt. Nico at de “eggs and bacon”, Wim zorgde ervoor dat het overschot aan “toast” weg was en ik dronk de “tea” uit. Om 8h40 vertrokken we dan naar London. Om 10h45 reden we reeds over “the Towerbridge”. Nadat de bus ons achterliet, wandelden we langs “the Tower” en de “Thames” naar “the Towerbridge”. Eventjes erop, wat foto's genomen en dezelfde weg terug naar het museum “Tower Hill Pageant”. In dat museum werd de geschiedenis in geuren en kleuren uitgebeeld. Het bezoek duurde tot 12h15, daarna waren we vrij om ons lunchpakket te verorberen. Bert en ik gingen eten halen in een “Mac Donald's”(“Mega Mac Meal”: hamburger (met vier stukken vlees), frietjes en een cola).

Om 12h59 namen we de metro naar “Winchester”. We kwamen boven de grond om 13h25 en stonden onmiddellijk aan de “Houses of Parliament”. Van daar ging het naar “Westminster Abbey”. Daarna ging het via “Trafalgar Square” naar “Piccadilly Circus”. Daar werden we losgelaten. We liepen de winkels af richting “Oxford Street”, maar aan “Regent Street” kwam precies geen einde. We moesten dan ook teleurgesteld terugkeren om nog tijdig bij “Rock Circus” aan te komen. Binnenin herleefden “Michael Jackson”, “Elvis Presley”, ... en natuurlijk “The Beatles”. Na een extra uurtje vrij vertrokken we om 19h45 richting Eastbourne. Omstreeks 22h00 werden we terug afgeleverd. We kaartten nog wat na en om 23h35 vielen we in slaap.

zondag 29 januari 1995

Omdat we gisteren wat langer zijn weggebleven, mochten we iets langer slapen. Het ontbijt was hetzelfde als vrijdag. Eerst reden we naar Battle. Na een bezoek aan Battle Abbey, waar de slag bij Hastings werd uitgelegd, en nadat we ons meester gemaakt hadden over ons lunchpakket, reden we naar Hastings, een zusterstad van Oudenaarde.

Daar wandelden we wat in het vissersdorpje en op het strand. Daarna bracht de buschauffeur ons naar Hastings Castle. Daar kregen we eveneens uitleg over de slag bij Hastings. Na het bezoek aan de ruïnes van de versterking, wandelden we naar St. Clemens Caves. Daar bevindt zich “Smugglars Adventure” en ook daar kregen we nog eens dezelfde geschiedenis te zien en te horen. In Seaworld konden we genieten van verschillende bewoners van de zee. We konden erboven, ernaast en zelfs eronder wandelen. Om ons bezoek aan Hastings af te sluiten stond nog een verrassing vanwege de leraars op ons te wachten: QUASAR (een soort oorlog tussen twee teams met een speciaal harnas en lazerwapens). Het was reeds 19h15 toen we in ons gastgezin aankwamen en we kregen onmiddellijk ons avondmaal opgediend (varkensgebraad, worteltjes, lange bonen, spruiten en gebakken aardappeltjes, met als dessert een appelcakeje met vanille-ijs). ‘s Avonds gingen we opnieuw, samen met de anderen (zonder Ruben, Vincent, Thomas en Stijn P.) naar “Martello's Pub”. We dronken een glaasje en speelden wat biljart of dart, brachten daarna nog Natasja, An D.P. en Ginger naar huis en haalden nog wat eten in het nabijgelegen tankstation. Het was toen al 23h00 toen we thuis kwamen.

maandag 30 januari 1995

Na de gewone sanitaire bezigheden en het ontbijt, wachtten we nog wat in onze kamer vooraleer te vertrekken. Plots horen we de telefoon. Onze deur stond open en we horen mevrouw Griffiths nog zeggen dat ze zeer brave “jongens” heeft, ... . Opeens kwam ze naar boven. Ze vertelde dat één van onze leraars, aan de organisator ter plaatse, gevraagd had naar ieder pleeggezin te telefoneren om te zeggen dat we om 23h00 zeker thuis moesten zijn. Ze zei er wat onwennig bij dat de opmerking zeker niet van haar kwam. Dat begrepen we en namen haar natuurlijk niets kwalijk. Voor ons was ze een perfecte gastvrouw. Toch kwam het hard aan. Niemand had immers wat mispeuterd. We vertrokken met een gerust gemoed naar de les. Opnieuw zeer tof! Nu mochten we ons lunchpakket in het klaslokaal opeten. Daarna reden we via Lewes naar Brighton. Onderweg stapten we even uit bij de “Long Man” (?) en bij een boom van méér dan 1000 jaar oud.

Natuurlijk was iedereen benieuwd hoe het beruchte Royal Pavillion er zou uitzien. Dat zou zeker meevallen. Jammer dat men het gebouw wat aan het opknappen was, toch bleef het de moeite. De gids had een raar accent, ze was eigenlijk niet van Engeland. Ik vond dat juist zo boeiend al duurde de uitleg wel een beetje lang. Na het bezoek aan de Royal Pavillion wandelden we via The Lanes naar de Palace Pier. Het was er alle dagen kermis. Ik wandelde de volledige pier af, nadat m'n vrienden bleven “plakken” in het lunapark aan het begin van de havendam. Later wandelde ik, samen met Wim en Jean-Baptiste wat op het strand en op de dijk. We maakten wat plezier en keerden dan terug naar de bus. Toen we naar Eastbourne terugkeerden stonden we nog wel een tijdje in de file, maar we raakten toch nog op tijd thuis. We kregen pizza met frieten en witte bonen in de tomatensaus op ons bord, met chocoladetaart als dessert. Iedereen maakte zich dan klaar voor het afscheidsfeest in een dancing. De bus bracht ons tot bij dancing Ziggys. We waren wel wat ontgoocheld toen we op de dansvloer enkele kinderen (± 10 jaar) met hun juf zagen. De muziek was ook enkele jaren oud, ... . Toch sloten de meesten zich erbij aan, terwijl onze leraars in een aanpalende pub verbleven. Christophe, Nico en ik hielden het boven in de dancing niet te lang vol en namen al vlug een kijkje op het gelijkvloers. Daar speelden we enkele partijtjes biljart. We keerden dan opnieuw naar de dansvloer, maar nog steeds interesseerde het ons niet. We keerden toen terug naar de biljart en nu speelde ook Natasja mee. Om 22h00 was het afgelopen en tenslotte kwam de bus ons afhalen. We moesten opnieuw met Natasja, An D.P. en Ginger naar huis. Dit maal werden we vergezeld door onze leraars die dezelfde richting uit moesten. We praatten wat aan de deur van de meisjes tot 22h50. De vrouwen hadden net zoals wij dorst en honger. Wij gingen nog naar het tankstation, dus brachten we nog wat mee voor de jonge dames. We liepen er vlug mee naar hun huis en leverden het af. Snel naar huis, want we waren al te laat. Wanneer we aankwamen lag Tony nog in de zetel TV te kijken. Hij vroeg of we ons hadden geamuseerd. Verder had hij geen vragen, dus wij hoefden niet te verklaren waarom we wat later waren. Niemand heeft er een probleem van gemaakt en wij hebben gezwegen.

dinsdag 31 januari 1995

Voor de laatste keer wekte Nico me opnieuw. We haastten ons bij het aankleden en het wassen, want alles moest gereed zijn om te vertrekken. Voor de laatste keer ontbeten we in ons gastgezin. Alles was klaar en we namen afscheid van onze woonst. We reden met de taxi, vergezeld van onze gastvrouw, naar een afgesproken parking. Daar wuifden ze ons uit. We reden dan richting Folkestone. In Folkestone bezochten we het museum in verband met de Eurotunnel. Daarna vertrokken we naar Canterbury. Het bericht dat de overtocht naar Oostende, wegens de hevige storm op zee, werd afgelast verontrustte onze leraars. Zou onze overtocht naar Calais wel doorgaan? Doordat men niet zeker was, wou de leraar geen risico's nemen. We moesten maar wat vroeger verzamelen, in het geval ... . Na een bezoek aan de kathedraal werden we voor het laatst losgelaten. Tot slot gingen we met wat vrienden eten in een “Mac Donald's”.

Daarna gingen we wat winkelen. We liepen van sportwinkel naar sportwinkel. We belandden opnieuw vanwaar we kwamen en kochten enkele dingen (outshirt van Chelsea met sweater van Manchester United). Opnieuw naar een andere sportwinkel voor een vlaggetje van Arsenal en daarna richting bus. Als iedereen aanwezig was verplaatsten we ons naar Dover. We konden nog net op het vertrekkende schip. We legden uit voor een fles drank voor onze prachtige chauffeur en we “wandelden” wat rond. Op het dek was het wel tof! Storm op zee: een hevige wind, maar eigenlijk geen neerslag. Juist wat een zoute smaak van het omhoog vliegende zeewater. In de omgeving van Kortrijk bouwden we nog een rustpauze in. Zo konden enkele leerlingen naar toilet, kon men telefoneren naar huis, ... want we zouden wat vroeger aankomen. Om 21h30 waren we reeds aan de school. (een uur vroeger dan gepland) Mijn ouders waren er natuurlijk nog niet en ik ging telefoneren aan het voetbalstadion. Ik probeerde drie maal, maar kon niemand bereiken. Was er wat gebeurd? Ik besloot dan maar te voet naar huis te gaan. Geladen als een ezel trok ik dan maar huiswaarts. Ding Dong ... Ding Dong ... Ding Dong ... . Niemand thuis. Toen belde ik bij de buur en mocht binnen een beetje wachten. Niemand kwam naar huis. De buurvrouw stelde dan maar voor naar mijn meter te telefoneren. Ze kwam me halen en we reden bijna gans de stad af. Steeds niemand te bespeuren. We gingen dan maar bij haar wachten. We probeerden opnieuw iemand te bereiken langs de telefoon, maar tevergeefs. Om 22h30 zijn we terug naar de school gereden en hebben we gewacht ... tot opeens een grijze Citroën met gele lichten arriveerde. Er was niets gebeurd en ik kon beginnen met vertellen over de fantastische “vakantie”.