• Reisverslag
• Foto's

Reisverslag

Donderdag 11 juni 2015

Om 2 uur opgestaan, want Bennie zou ons om 3 uur komen halen en ons naar de luchthaven brengen. Om 6u35 was de vlucht gepland dus moesten we er zeker zijn tegen 4u30. Voldoende speling en meer dan twee uur voor vertrek aanwezig. Bagage afgeven kon onmiddellijk. Net op tijd want achter ons werd de wachtrij ineens vrij lang.

We bleven wat lang plakken in de vertrekhal want we hadden de focus op 6u35 tot we op ons ticket keken waar we naartoe moesten en de boarding 5u55 zagen. Het was al 5u40 toen we de politiecontrole passeerden.

elukkig stond er niemand voor ons. Ook aan de controle van de handbagage ging het vrij vlot. Even nog naar 't toilet en stipt om 5u55 stonden we aan de juiste gate. De boarding startte iets later dan verwacht maar de vlucht vertrok precies op tijd. Om 6u35 kwamen we alleszins in beweging om tegen 6u45 op te stijgen.

9u15, twee en een half uur later dus, landden we op de luchthaven van Enfidha. De paspoortcontrole verliep traag maar zonder problemen. Onze bagage gevonden op de band en in de aankomsthal stond men ons al op te wachten. Bus 113 zou ons naar het hotel brengen. Een tocht van 2 uur die vrij lang duurde want het landschap was eentonig vuil en de bus had toch geen super werkende airco als je het mij vraagt. Honger konden we stillen met een koekje dat ik nog mee had, maar ik had vooral veel dorst!

Onderweg passeerden we de luchthaven van Monastir. Dat was toch een pak dichter bij ons hotel geweest. Ondertussen zetten we de horloges ook een uurtje terug. Om 11u15, plaatselijke tijd dus, kwamen we aan. Paspoorten werden afgegeven terwijl we een welkomstdrankje (menthe met citroenlimonade) kregen. Lekker, maar lauw. Administratieve zaken dus in orde en wij naar de kamer. Even wat "uitrusten" en dan iets eten en drinken. Snacks met zoete limonades, desserts en ijsjes a volonté; het wordt een leuke vakantie!

We hadden een uitnodiging om naar een Neckerman-uitleg te gaan tegen 15u30 in de receptie. We waren een uurtje fout en door onze verstrooidheid kwamen we te laat. Pech, dus luisterden we naar een Duitse uitleg die later werd gegeven. Er zijn natuurlijk ook nog de infomappen en morgen komt de dame van Neckerman trouwens ook langs troostten we onszelf. We zien dan nog wel voor de uitstappen…

Na een wandeling in de tuin kreeg ik bericht van Bennie. Hij was thuis en vroeg of we konden skypen. Snel naar de kamer om de laptop. In de receptie was er gratis wifi voorzien. Open wifi, maar die marcheerde aan geen kanten. Twee keer gevraagd en uiteindelijk leidde men ons naar een polyvalente zaal. Hier was de wifi wel beveiligd maar we kregen een code. Na bijna 3 kwartier proberen bellen lukte het ons dus toch.

Na het skypen terug naar de kamer om deftige kledij aan te doen. Zonder lange broek mag je het restaurant niet binnen, maar ik had de indruk dat velen zich daar niet aan hielden. Er was zeer veel keuze en alles zag er ook heel lekker uit. Zoveel mogelijk kleine stukjes nemen om overal eens te kunnen van proeven. Na een dessertbordje volgde een ijsje. Beetje wandelen in de tuin en de dag afsluiten met een gin-tonic.

 

Vrijdag 12 juni 2015

Gisteren maar weinig geslapen dus wilden wel wat slaap inhalen en het eens rustig aan doen, het was immers vakantie. 8u stipt rinkelde de gsm, 10 minuten later opnieuw. Dan toch maar een berichtje naar de chef om te zeggen dat ik het doorschakelen vergeten afzetten was en dan nog eens draaien zeker? Uiteindelijk dan toch nog te laat voor 't ontbijt in het restaurant, maar croissants en koekjes kon je ook aan de poolbar krijgen en dus konden we toch nog op een terras ontbijten.

Wat later gingen we naar het strand. Dit zou het mooiste strand van Tunesië moeten zijn. Ze vergelijken het met de witte stranden van de Maledieven. Ik zal daar toch nog eens naartoe moeten om te zien of dat wel waar is. Ok, mooie stranden en helder blauwe zee. Mooi om zien en uit te rusten onder een strooien parasol.

Middag werd late middag. We haalden ons net als gisteren een snack. Om 15u30 wilden we immers de dame van Neckerman zien voor wat extra uitleg. Zeer vriendelijk en behulpzaam (toch enigszins) en zondag komt ze terug. Tussen nu en zondag staat er niet meteen uitstappen gepland dus dat komt goed uit. Zo kunnen we nog eens kijken en beslissen wat we gaan doen.

Na het nemen van een douche nog wat platte rust vooraleer we gaan aanschuiven aan het buffet. We maakten ook al een reservatie voor de Italiaanse avond op zondag in het iets chiquere restaurant. Om het eten wat te laten zakken maakten we een wandeling in de tuin. Een berichtje van Bennie en een poging om te skypen. Geloof het of niet maar de wifi werkende krijgen was zeer moeilijk. Dan maar een code gekregen om in een congreszaal op een beveiligd netwerk te kunnen bellen. Daarna dronken we nog een cocktail en gingen we slapen.

 

Zaterdag 13 juni 2015

Lang slapen en de tijd nemen voor een lange douche. Met het fototoestel in de hand nog wat rondlopen in de tuin waar we nog iets dronken in afwachting van het middagmaal. Deze keer zouden we op tijd in 't restaurant zijn. Toch beter dan die snacks.

In de namiddag vertrokken we voor een wandeling naar het oude gedeelte van het stadje Mahdia. Eerst naar de vissershaven, daarna het schiereiland volledig rond. Nu en dan eens stoppen hé, terrasje doen, foto's trekken, ... Keuvelen langs Cap d'Afrique met zijn uitgestrekte begraafplaats. Het was al na 18u toen we terug waren.

Douchen en klaarmaken voor het avondeten. We namen er onze tijd voor. Achteraf dronken we nog een cocktail (daiquiri di fresa) op het terras. Ik vond het wat afkoelen en rond 22u45 gingen we binnen. We zouden nog eens naar de "nightclub" gaan maar besloten toch maar te gaan slapen.

 

Zondag 14 juni 2015

Ik was eigenlijk van plan om te gaan joggen, maar op deze rustvakantie geen wekker. Toen ik wakker werd was het al 8 uur en dan wordt het hier al warm om te gaan lopen… nog eens draaien en op een andere keer gaan lopen dacht ik ;-).

In de voormiddag wandelde ik nog wat langs het water. Ik was terug om iets te eten. Daarna wandelden we langs het strand richting schiereiland. We hielden de tijd in de gaten want om 15u wilden we terug zijn om de uitstappen te boeken. Veel interessante excursies waren er eigenlijk niet. We hebben er 2 gekozen die toevallig ook allebei op donderdag vallen. Eens dat geregeld was, wandelden we langs het strand in de andere richting. Het strand viel goed mee. Het was redelijk proper. De zee had magisch mooie kleuren. Totnogtoe hebben we iedere dag ook een briesje dat de 30°C zeer aangenaam maakte. Hier en daar pootje baden in een burkini, het is geen zicht. Zeker niet als je in zee gaat met een vriendinnetje die wel in bikini rondhuppelt. Als westerling valt het moeilijk te begrijpen als je de man ziet staan in zijn zwembroek.

Rechtsomkeer maken om terug te zijn voor het avondeten. We hadden immers om 19u30 gereserveerd voor de Italiaanse avond in het restaurant. Allemaal zeer lekker, behalve het dessert. Tiramisu die uit de diepvries kwam en eigenlijk geen tiramisu was. Een dessert laten liggen doe ik niet vaak, maar deze keer vond ik het echt niet lekker. We zijn daarna maar nog eens naar het andere restaurant een dessertje gaan halen ;-).
Nog een lekkere muntthee met een koekje terwijl we wat verhalen vertelden. Tegen 23u gingen we eens piepen in de "night club" maar die was precies dicht op zondag.

 

Maandag 15 juni 2015

Op tijd opstaan om te gaan ontbijten deze keer. Men maakte lekkere omelet klaar en met wat croissants, andere koekjes, etc. namen we een volwaardige maaltijd. Hoe minder je doet, hoe sneller de tijd gaat precies. In de voormiddag wandelden we richting het toeristisch gedeelte van de stad. Niet dat er veel te zien was, maar de achterkant van de duinen geven je toch een ander (lees vuiler) beeld. Scheerschuim was ik vergeten dus dat kon ik hier wel ergens vinden. Tegen het middageten waren we terug.

Na het middagmaal kozen we voor een siësta omdat we ons eens wilden aanpassen aan de plaatselijke gewoonten. We zouden teruggaan naar de medina waar we een Lee Cooper winkel hadden gezien. In tegenstelling tot de vorige keer waren de winkeltjes wel open… op die winkel na natuurlijk. Morgen nieuwe poging?

De zon ging onder tijdens onze terugtocht. Perfect op tijd voor een douche en het avondeten. We waren de laatste om van tafel te gaan. Ik nam uitzonderlijk zelfs geen dessert.

De polyvalente zaal was vrij maar voor de wifi dienden we in de receptie of in de gang te zitten. We hebben daar dan ook geprobeerd te skypen met het thuisfront maar dat was alweer niet evident. Dan toch nog maar eens van onze oren gaan maken en de deur van de zaal werd geopend. Zo konden we toch bellen. Een vijf sterren hotel zonder degelijke wifi, da's toch niet meer van de ze tijd dacht ik. Tot slot nog eens gaan kijken naar de "night club", maar dat was daar een saaie bedoening dus trokken we maar naar de kamer.

 

Dinsdag 16 juni 2015

Na de middag zouden we naar de "Lee Cooper" shop gaan. We wandelden dus naar de medina. Geloof het of niet, maar de shop was dicht. Gelukkig hadden we de weg niet voor niets gedaan. We kochten immers "woestijnroos". De dag daarvoor waren we al eens geweest, maar de exemplaren die er lagen waren ons wat te klein. Men beloofde vandaag grotere mee te brengen. Ze waren inderdaad iets groter, maar nog niet wat we in gedachten hadden. Dan maar twee voor de prijs van één of 4 voor een prijsje? Na wat onderhandelen zaten we al onder de helft van dat bedrag. Toen men er nog een vijfde roos bij legde hebben we de koop gedaan. Ik denk dat we een goeie deal hadden.

Onderweg hadden we ook al een Tunesiër die ons aan een weefatelier en een kruidenhandelaar had gebracht, maar die hadden we nog eenvoudig kunnen afwimpelen.
's Avons dineren in 't hotel en nog iets drinken in de bar. Alweer tijd om te gaan slapen. Wat vliegt de tijd!

 

Woensdag 17 juni 2015

Aangezien we gisteren pech hadden dat de Lee Cooper winkel gesloten was, deden we nog eens een poging onmiddellijk na het ontbijt. Deze keer hadden we wel geluk. De broeken zagen er ook goed uit; geen gaten of fel afgetrokken stoffen. Nadeel was het knoppen/rits verhaal, maar da's bij ons tegenwoordig ook een probleem. Aangezien we minder dan de helft van de prijs van bij ons betaalden, probeerde ik toch verschillende broeken mee te nemen. Negen stuks plus een riem en een hemdje. Op zich een grote uitgave, maar toch een goeie koop gedaan!

Laat terug voor het middagmaal maar toch nog op tijd. Na onze siësta gingen we "winkelen". Onze laatste dinars deden we op en dan wandelden we via het strand terug. Avondeten en nog eens proberen skypen. We kochten ook de "zegels" die dienden als "toeristentaks" en die we nodig hebben om het land te verlaten.

 

Donderdag 18 juni 2015

De eerste keer opstaan met een wekker. Om 6 uur had ik die gezet. Ruim de tijd om te douchen en te gaan ontbijten, want om 8 uur kwamen ze ons oppikken. We waren niet alleen. Met een halve bus toeristen reden we naar El Jem. Zo'n 40km ver. Daar gingen we naar El Djem kijken. Als de uitleg klopte, is dit na Roma en Verona het derde grootste amfitheater. We kregen eerst wat uitleg en daarna mochten we vrij rondlopen tot 10u45. Van de bovenste trede tot in de leeuwenkooien beneden gingen we op verkenning. Net op tijd terug voor de bus die ons naar het archeologisch museum bracht. Hier tijd tot 11u50. Alweer een uitleg gevolgd door vrij rondlopen. Mooie mozaïeken werden getoond. Daarmee zat de eerste uitstap erop en reden we terug naar het hotel.

Eten en allen klaarmaken want om 15u zou men ons opnieuw komen ophalen. Een traditioneel Tunesisch huwelijk, een lichtspektakel etc. stond op het programma. Wij mooi op tijd klaar. Even de map checken om te zien wanneer we morgen worden opgehaald. Eén à twee dagen op voorhand staat daar normaal het vertrekuur op. Maar wat dacht je? Niets…

Bij de receptie eens navragen, maar ook zij wisten van niets. Ze probeerden nog verschillende mensen te contacteren maar zonder succes. Terwijl men verwoede pogingen deed kwam de mevrouw van Neckerman aan. Ze bracht ons het nieuws dat we zouden vertrekken om 4u45 morgen en dat we de enige waren voor het spektakel van vanavond en dat dit dus werd afgelast. "Heeft men dat niet laten weten op de kamer?" Uhm… neen, anders zouden we niet klaar staan zeker?

Geld terug gekregen, maar hetgeen waar ik 't meest had naar uitgekeken ging dus niet door. Om het contrast voldoende groot te maken zijn we maar aan 't zwembad gaan liggen. Ik zal een dessertje meer eten ter compensatie!

Toen we terug op de kamer kwamen lag er een briefje onder de deur. Er stond op 14:15, maar laat ons nu net op dat moment op de kamer geweest zijn, en na 15u ook nog eens trouwens. Als je dus iets probeert te foefelen, laat het dan niet zo opvallen. We hebben al de ganse week de indruk dat men zeer vriendelijk is als het hen iets oplevert, maar dat men snel een ander gezicht toont van zodra ze hun doel hebben bereikt. We zijn net als melkkoeien en we weten dat. Tunesische mentaliteit?

 

Vrijdag 19 juni 2015

's Morgens vroeg opstaan op onze laatste dag. We werden aan de balie verwacht waar een bus ons zou ophalen om naar de luchthaven de gaan. Wij dus een kwartiertje vroeger om de sleutel af te geven enzo. "Neem gerust nog een ontbijtje." Hadden we daar nog te tijd voor? "Doe maar rustig, je hebt nog alle tijd." OK, dus wij naar 't restaurant. Daar was er niets te zien om te eten dus we keerden terug om te vragen of het een grap was en we intussen al het afgesproken uur naderden voor de bus. "De bus zal een uurtje later zijn en ik zal meegaan naar het restaurant." Daar aangekomen toonde hij wie verantwoordelijk was voor het ontbijt en die man kwam op ons af "Neem gerust wat jullie willen." Rondgekeken en opgemerkt "Maar er is niets om te nemen." Het antwoord hielden we niet voor mogelijk: "Alles wat er is mogen jullie nemen zoveel je wil." Er lag nog een stukje oud brood van de avond ervoor en een koffie konden we ook al krijgen. Toen iemand anders vroeg naar een omelet zeiden ze "vanaf 8 uur". Daar zaten we dan.

Wachten probeerde ik positief in te vullen. Ik nam mijn fototoestel en ging naar de zonsopgang kijken. Het was prachtig en in contrast met het gezever in 't hotel. Uiteindelijk toch maar terug naar de balie waar een bus arriveerde. Twee uurtjes later waren we op de luchthaven en wilden we inchecken. Mijn valies perfect qua gewicht, de tweede valies te zwaar. Dan maar wat stenen versteken in de handbagage zeker?

Twee valiezen die correct qua gewicht op de band werden gezet. Paspoortcontrole en scannen van de handbagage. We hadden met het overladen van bagage dingen mee die eigenlijk niet in de handbagage mochten en daar werd niets over gezegd, maar de woestijnroos bleek een probleem te zijn. Die mocht niet in de handbagage ook al hadden we op voorhand de vraag gesteld. Ik mocht dan terug naar de check-in maar de balie was afgesloten. Meegeven in het bagageruim op die manier kon niet. We moesten dat doen aan de gate. Maar daarvoor moesten we natuurlijk voorbij die controlepost. Na lang onderhandelen lieten ze ons dan toch door. Eens we passeerden dienden we onmiddellijk naar de gate te gaan want men was al aan het inschepen. Niets meer gezegd en met een "verhaal" opgestapt. Niets meer gehoord en probleemloos naar huis kunnen gaan met een mooie souvenir.

Aangekomen op de luchthaven kwam de bagage vrij snel. Terugkeren met de trein en een ticketje kopen aan de loketten was de bedoeling. Ik had immers nog heel wat op de elektronische portefeuille staan. Wat bleek… staking van de loketbedienden. Jawel, terug in 't land en miserie met de NMBS. Nuja, veilig en wel thuis geraakt.

 

 

Foto's