• Reisverslag
• Foto's

Reisverslag

Zaterdag 3 oktober 2015: Vertrekken naar China

Bennie kwam ons halen om 6 uur 's morgens zodat we op tijd aan het station geraakten voor de trein met bestemming luchthaven die stipt om 6u25 vertrok. Een rechtstreekse trein vanuit Oudenaarde leek ons wel handig. Om 7u44 arriveerden we en iets later stonden we aan te schuiven om in te checken voor onze vlucht met Etihad Airways.

Het was immens druk op de luchthaven. Zelf heb ik dat nog nooit meegemaakt. Bij het inchecken was de duur nog redelijk, maar om voorbij de douane te geraken waren er immens lange wachtrijen. Wij mochten als Europeanen de kortste rij gebruiken en toch vond ik het lang duren.

Ook voor de controle van de handbagage stonden lange mensenrijen. Zonder ons bezig te houden waren we een half uurtje  voor de inscheping aan de juiste gate. Even op adem komen dus en klaar voor vertrek.
Een vlekkeloze vlucht naar Abu-Dhabi. Daar hadden we twee uur voor de transfer. Ruimschoots de tijd om nog een laatste keer de mails te checken en de eerste verjaardagwensen te lezen. Met de bus werden we opgehaald aan de gate want ons vliegtuig stond te wachten op het tarmac. Met 40 minuten vertraging zouden we vertrekken, maar dat werd een vol uur.

 

Zondag 4 oktober 2015: Aankomst Beijing

Op de vlucht hadden we een stewardess uit Nederland. Op zich wel handig als je iets wil regelen... voor mijn verjaardag bijvoorbeeld, want stipt 1 minuut na middernacht werd ik wakker gemaakt met een grote kaart, kleurrijke lichtjes met "Happy Birthday" en een bordje met drank en desserts. Dat had de vriendin dus goed geregeld... toch wel speciaal!

Om 9u50 plaatselijke tijd waren we in Beijing. Da's 10 minuten voor vier bij ons... dus het was écht mijn verjaardag tot op de seconde toen we aan de paspoortcontrole stonden.

Met een treintje veranderen van terminal. Bagage ophalen en de groep ontmoeten in de luchthaven van Beijing. Alles was er "groots". Met de bus reden we naar het hotel en zo kregen we al een kleine indruk van een stad waar meer mensen wonen dan in ons Belgenlandje.

We kregen de kamer toegewezen en besloten even wat rust te nemen. Daarna een wandelingetje maken richting Temple of Heaven. Bezoeken deden we niet meer omdat het al 16u was en het wellicht niet degelijk te doen was op de korte tijd die we nog hadden. Dan maar een soort shopping center binnen gestapt en daar een ijsje kunnen eten op mijn verjaardag. We mochten de smaken zelfs eerst proeven. Banaan smaakte bijvoorbeeld écht naar banaan. Ik koos twee bolletjes en toen men vernam dat het mijn verjaardag was kreeg ik nog een bolletje extra.

Om 18u30 moesten we terug zijn voor het avondeten. We gingen daarvoor naar een restaurant om de hoek waar we traditioneel aan een ronddraaiende tafel verschillende gerechten mochten proeven. Eén van de gerechten was de Peking Duck, gesneden in de kamer en klaargemaakt zoals het hoort (naar het schijnt). Na het eten maakten we nog wat afspraken en de reis was officieel gestart.

 

Maandag 5 oktober 2015: Beijing

Eén van de dingen die we hadden afgesproken met de groep was de daguitstap naar de verboden stad. Die kostte met de organisatie toch wel heel veel. We vertrokken aan het hotel om 6u45 en gingen te voet naar de temple of heaven waar we de metro namen naar Tjenanmen. Op het grootste plein ter wereld heb ik jammer genoeg niet gelopen, maar ik heb het wel gezien. We moesten immers snel aanschuiven voor tickets want er staat en limiet op de bezoekers. De verboden stad wandelden we door. Een drukte van jewelste! Rond de middag waren we ermee klaar en gingen we in het park daarnaast de heuvel op. 12u stipt daar verzamelen.

Wat zouden we in de namiddag gaan doen? Niemand had daar concrete voorstellen. Ik hoorde enkel "laat ons iets gaan eten en een 'rustig' plekje zoeken". Ik zei dan maar dat ik naar het Olympic Park wou. Met drie trokken we te voet naar de metro. Wel wat stappen naar het dichtste station en onderweg wat fruit gekocht om iets binnen te hebben.

Ik had gelukkig laten opschrijven hoe we daar geraakten want het was best nog wel een eind. Maar zonder problemen en na een paar keer overstappen bereikten we ons doel. 13u30 aan het  Bird nest Stadium. Het Vogelneststadion kon je binnen. Wel even een ticket kopen. Men was er bezig een podium op te bouwen. Voor de foto's dus niet ideaal, maar we hadden wel een beeld van het immense bouwwerk. Aan de Watercube zijn we gewoon gepasseerd want we wilden ook op tijd terug zijn. Om 18u30 gingen we immers naar een acrobatenshow kijken in een "great theater". De reisleider zei dat hij goeie zitplaatsen zou proberen versieren vooraan, maar het theater was een oud en klein geval met een show die wel eens leuk was, maar waarvan ik niet van mijn stoel werd geblazen. Er was ook zeer weinig volk en zowat iedereen zat op een VIP-plaats. De show duurde een uurtje en we hadden de indruk dat die wel ok was, maar puur opgezet voor de toeristen.

 

Dinsdag 6 oktober 2015: Beijing / Excursie Chinese Muur

Om 5u15 opgestaan want om 6u30 zouden we vertrekken richting de Chinese muur. Wij gingen naar Mutianyu op 90 km ten noordoosten van Beijing. Op 1130 meter hoogte kan je daar een mooi stuk gerestaureerde Chinese Muur zien en het is er minder druk. Ten minste als je voldoende vroeg bent. We namen eerst een shuttle bus en van daaruit had je de optie kabelbaan of te voet naar boven. Uiteraard gingen we te voet. Slechts 5 van de 15 groepsleden kozen dit. Toch wel wat ontgoochelend als de gemiddelde leeftijd 38 jaar is. We vertrokken om 8u30.

Met de kabelbaan ging je meteen naar toren 14, te voet kwam je bij toren 10 uit. Ik bleef bij de vriendin en na een half uurtje stonden we op de Grote Muur. Ik liep verder naar boven tot toren 20. Verder mocht je eigenlijk niet gaan. Toch was het mogelijk en ik had horen zeggen dat je anderhalf uur moest rekenen om van boven naar beneden te gaan. We werden verwacht om 11u30 dus ik zou tot 10u kunnen klimmen. Ik geraakte tot toren 21. Slechts één iemand ging verder, maar die was dan ook met de kabelbaan vertrokken ;-). Terug naar beneden deden we vanaf toren 6 via de rodelbaan. Op zich ook wel leuk; sneller dan wandelen en plezanter dan de stoeltjeslift.

Terug met de shuttle naar de bus, daarna anderhalf uur rijden naar Beijing waar we aten nabij het Olympisch Park. Er was een stop gepland waarbij we vanop een brug een mooi beeld zouden hebben op het stadion en de Cube, maar ik was blij dat we gisteren geweest waren, want veel viel er niet te zien. Het eten was opnieuw in buffetvorm met een ronddraaiende tafel en een pak beter dan de eerste dag vond ik.

In de namiddag reden we naar het zomerpaleis, ruim 12km ten noordwesten van Beijing centrum. Het park is 280ha groot en zeker de moeite. Veel volk opnieuw die de hallen, tempels, pagoden en paviljoens wilden zien. Ook het Kunminmeer dat bijna driekwart van het paleisgebied beslaat was mooi om zien met de bootjes. Het eilandje en de brug met 17 bogen zag je nog net door de mist of moet ik zeggen smog? Langs de noordelijke oever van het meer liep een 728 meter lange galerij waarvan de houten dakbalken beschilderd zijn met landschappen en voorstellingen van Chinese legenden. Op het einde van de galerij ligt een prachtige marmeren boot. Om 17u30 moesten we terug aan de ingang zijn. Van daar gingen we terug naar het hotel want het was nog meer dan een uur rijden.

Onderweg nog even stoppen bij de bakker en 's avonds eens kijken wat ze te eten hebben in de Pizzahut. Engels verstonden ze niet maar met handen en voeten legden we wel uit wat we wilden, dus dat kwam wel in orde. 's Avonds een douche nemen en alles klaar maken voor de dag van morgen want om 8u00 moeten we uitchecken in het hotel.

 

Woensdag 7 oktober 2015: Beijing – Pingyao

We zetten onze bagage in een kamer en vertrokken met de bus naar de hutongs. Daar kregen we elk een fiets waarmee we een tochtje maakten. Eerst even naar de tempel maar die was nog niet open. Dan maar naar de Drum Tower waar we mooi op tijd waren voor het trommelen. Daarna reden we via een winkelstraat terug naar de tempel. Nu konden we wel binnen en zagen we prachtige grote beelden die je daar absoluut niet verwachtte.

Al fietsend terug door de hutongs en langs de vijver waar we even halt hielden bij een openbare sportplaats (zoals je die in vele openbare parken kan vinden). Even meedoen en dan gaan eten bij een "plaatselijke familie". Met de bus gingen we terug naar het hotel en hadden we nog een uurtje de tijd voor we met een andere bus naar het centrale station reden.

Het centrale station is wel de moeite. Immens druk en strenge controles. Veel wachtenden en uiteindelijk waren we ook daar een uurtje voor het vertrek aanwezig. Even rondslenteren en dan de nachttrein op. Wagon 5, rij 1 in het midden. Eigenlijk niet mijn ding, maar je moet het eens meemaken dacht ik. Een gezellige babbel met enkele medereizigers tot 21u50 en toen ging het licht uit. Blijven zitten en babbelen mocht niet want ze kwamen vertellen dat we echt wel moesten gaan slapen. Nuja, ik schreef dan maar wat aan het verslag en ging uiteindelijk toch "slapen".

 

Donderdag 8 oktober 2015: Pingyao

Wekker gezet om 4u40. Vijf minuten later zou men ons komen wekken. Maar net daarvoor was er een conductrice met een zaklamp die onze tickets vroeg. Wij hadden onze tickets aan de reisleider gegeven en hoe we het ook probeerden uit te leggen, niets begreep ze. De conversatie duurde tot Leon, onze reisleider, langs kwam. Ik had me bij dat uitleggen toch wel wat in een foute positie gewrongen denk ik, want toen ik uit dat bed wou kruipen schoot er iets in mijn rug. We sleepten ons dan naar de andere wagon waar we met z'n allen klaar stonden om af te stappen van zodra de trein stil stond. We hadden immers 3 minuten tijd. Hier rijden treinen stipt ;-).

Met auto's werden we naar het authentieke guesthouse gevoerd waar we zouden overnachten. Om 5u20 arriveerden we en kregen we elk onze kamer toegewezen. Met de pijnlijke rug en een wat opkomende verkoudheid koos ik om nog wat te slapen. 8u00 kon je ontbijten en om 8u40 was er een korte meeting gevolgd door de uitstappen.

In ons excursiepakket zat ofwel de tempel, ofwel het domein van de familie Wang. Voor mij was de keuze simpel, gelukkig kozen de anderen hetzelfde: we gingen in de voormiddag naar Mr Wang's court yard en daarna naar Zhangbi castle met de ondergrondse gangen. Onderweg voelde ik iedere put en dat was niet meteen aangenaam.

Bij onze terugkomst even terug wat rusten met die rug. Dan op zoek naar een massagesalon. Het is uiteraard een gok om te weten waar je terecht komt. Je doet maar wat en hoopt dat het goed is natuurlijk. We mochten naar een achterkamertje en legden ons op een massagetafel. Vanaf de eerste duw in de nek voelde het wel goed en stevig. Een dame met kracht. Iedere wervel werd afgetast, maar of ze voelden waar de pijn zat was niet duidelijk. Een massage van drie kwartier (48 yuan) waarbij men daarna vroeg of ze geen "cupping" mochten doen. Extra 30 yuan en een nieuwe ervaring. Cupping blijkt een Oosterse techniek te zijn waarbij gifstoffen uit je lichaam worden "gezogen" en waarvan je wel enkele dagen de gevolgen draagt. Paarse bollen op mijn rug! Een tekening op mijn rug die ik niet zelf kan zien... zo voelt een tattoo op de rug zeker?

Nog wat wandelen, maar 't was koud in het pittoreske (en cultureel werelderfgoed) stadje Pingyao, dus toch maar iets zoeken om te gaan eten. Onderweg nog een authentiek winkeltje met een oud koppeltje waar we wat fruit wilden kopen. Ze sliepen in hun winkel maar riepen ons toch binnen. Meer dan die ene plaats hadden ze wellicht niet en alle soorten fruit werden samen op één voorhistorische weegschaal gelegd.

Een klein restaurantje gezocht waar ook wel ander volk zat. Het eten was basis en het lag toevallig ook heel dicht bij het hotel. Voor 22u moest je het hotel binnen zijn anders moest je verwittigen. Vroeg naar bed met de pijnlijke rug vonden we geen overbodige luxe.

 

Vrijdag 9 oktober 2015: Pingyao – Taiyuan – Zhengzhou

Lang slapen om dan naar de plaatselijk supermarkt te trekken. We waren op zoek naar een aardappelmesje om wat fruit te kunnen snijden, maar dat was dus niet te vinden. Een sjaal hebben we wel gevonden want dat was nodig tegen de wind en de koude. Onderweg toch een winkeltje tegengekomen met huishoudelijke spullen, maar ook daar geen mesjes. Nadat we het vroegen werd er wel iets van onder de toog getoverd. Tegen 12u terug in het hotel om uit te checken.

Wat eten en drinken hadden we al ingeslagen en hoe zou een zakje frieten hier smaken? Ook dat moet je eens proberen natuurlijk. Nog even tot aan de tempels wandelen om terug te zijn iets voor 14u in het hotel.
We vertrokken ongeveer rond 14u30 met golfkarretjes naar 't busstation. We gaan echt wel alle vervoersvormen proberen heb ik de indruk. De bus op voor een rit van twee uur naar het treinstation van Taiyuan waar we de hoge snelheidstrein nemen naar Zhengzhou. 

De gemiddelde snelheid van een gewone trein in China is 100km/u, bij de "bullettrain" is dat 200-300km/u, maar die kan gemakkelijk 480 per uur halen. Omwille van de veiligheid wordt dat niet meer gedaan.
We namen dus trein G688 en ik zat in wagon 02 op rij 03 zitje F. Onderweg een lange stop van zo'n 25 minuten. Ondertussen draaide men de stoelen want de trein zou in de andere richting vertrekken. Het draaien kon niet snel genoeg gaan. Wat zijn die Chinezen ongeduldig en lomp.

Na een treinreis van 4 uur arriveerden we in Zhengzhou. De stad waar de iPhones worden geassembleerd in een mega fabriek met 200000 werknemers. Onze reisleider is afkomstig van deze stad en had de fabriek bezocht waardoor hij er ook geboeid kon over vertellen. We reden met de bus nog een uurtje naar het hotel en trachtten zo snel mogelijk te gaan slapen want het was al laat en morgen vroeg uit de veren.

 

Zaterdag 10 oktober 2015: Zhengzhou – Shaolin-klooster – Luoyang

Om 7u30 moesten we vertrekken naar de Shaolin tempel. Het was twee uur rijden met de bus. We brachten een bezoek aan de site van 10u tot 13u30. Eerst gingen we naar de kungfu show kijken. Een spektakel van een half uurtje. Daarna wandelden we naar de tempel. Daar liepen we een uur rond. Om dan af te sluiten met een wandeling naar en door het pagodenbos waar de belangrijkste monniken begraven liggen.

's Middags had onze reisleider een lunch geregeld. Niet de beste, maar er was wel iets dat voldoende lekker was om gegeten te hebben zeg maar. Na een uurtje stapten we terug op de bus om tegen 16u40 in te checken in het hotel te Luoyang.

's Avonds nog naar de supermarkt, of moet ik zeggen kippenhok? En nog even naar de tempel voor we ons verslagje schreven en gingen slapen.

 

Zondag 11 oktober 2015: Luoyang – Longmen-grotten – Xi'an

"Ontbijt" werd geregeld in het hotel en dat kon vanaf 7u. Brood, gebakken ei en worstjes, maar die zijn hier niet te eten. Om te drinken enkel een doosje oploskoffie. Van thee hadden ze nog niet gehoord, ook al toon je ze een theezakje, dan komen ze met servetten af en lachen ze je uit in je gezicht. Als er dan wat weinig water uit de kraan komt, schimmel op de muur en plafond staat, de wifi niet werkt en er om de 10 minuten een betonmixer langs rijdt omdat ze er dag en nacht bouwen op de werf ernaast, dan is dat de kers op de taart van een minder hotel zeker?

Om 8u45 moesten we uitchecken. Met de bus reden we naar de Longmen grotten. Een ritje van een uurtje. Het bezoek aan de Longmen caves en de tempel aan de overkant van het water werd een mooie wandeling langs het water, trappen die de grotten vol met Boeddha's verbinden, twee bruggen over het water en trappen naar de tempel op de bergflank. De 17 meter hoge Boeddha was het pronkstuk. We moesten terug zijn om 12u45 zodat we met de bus naar de wijngaard konden rijden voor onze lunch.

Eten rond 13 uur aan een ronde tafel zoals we het intussen gewoon zijn. Er lag ook een vork, maar de meesten gebruiken die niet meer. We bleven daar tot 14u30 dus konden we nog wat verpozen in de tuin. Daarna reden we naar het treinstation Luoyanglongman voor de bullettrain naar Xi'an.

Om 18u20 waren we in Xi'an een hadden we nog een busrit van een uurtje voor de boeg om aan het hotel te geraken. Dat lag in het oude stadsdeel.

Tijd om de was te doen en het verslag bij te werken.

Onderweg zagen we het stadion van Weinan.

 

Maandag 12 oktober 2015: Xi'an / Excursie Terracottaleger

Het vertrek was gepland om 8 uur. Aangezien de meesten nog bij de bakker langs moesten werd het een kwartiertje later, maar stipt om 10u waren we klaar voor ons bezoek aan het Terracotta leger. We kregen 2,5 uur om de site te bezoeken en ik moet zeggen dat het inderdaad wel indrukwekkend was.

We reden daarna nog een half uurtje vooraleer we lunch hadden en om 15u waren we aan de Pagode voor een bezoek aan de tempel. ("journey to the west" legende om eens op te zoeken.)

Het bezoek duurde anderhalf uur denk ik en na afloop werden we aan de bus verwacht. Aangezien niet iedereen er al was konden we nog naar de Häagen-Dazs voor een ijsje. Uiteraard wou ik de Belgian chocolate proeven ;-).

Terug aan het hotel zijn we nog inkopen gaan doen. Eerst bij de bakker en dan gewoon wat wandelen en verwonderd toekijken nadat we een trap naar beneden namen. Zo ver je kon kijken, waren er gangen met kleine winkeltjes. Wij bleven maar door lopen en kwamen op het einde ergens een supermarkt tegen. Onze inkopen gedaan en daarmee naar het hotel. Op de kamer nog wat eten en nagenieten. Tijd om even tot rust te komen.

 

Dinsdag 13 oktober 2015: Xi'an – Chengdu

Lang slapen, alles klaar zetten en terug eens op orde steken, want er stond alweer een lange verplaatsing op het programma. Om 11u moesten we uitchecken in 't hotel. We reden dan meteen door naar het station.

Even wat wandelen met de bagage tot aan de ingang en na de nodige controles waren we in het oude station. Voor 10 yuan mochten we in een gereserveerde ruimte waar we ook tien minuten vroeger naar het perron mochten. Even wat rondslenteren, tot 12u50 dus, want de trein vertrok om 13u00. Socializen, wat lezen en typen... en proberen slapen. Wat doe je anders tot de volgende ochtend?

 

Woensdag 14 oktober 2015: Chengdu

De trein kwam aan om 5u27 en het was al een drukte van jewelste aan het station. Toeterende taxi's en hectische taferelen. Ik dacht even terug aan de taxistaking van bij ons enkele weken geleden. Zo vroeg op de dag al zo'n herrie, net nadat je van een nachttrein stapte waar je al geen oog hebt dicht gedaan, niet ideaal. Met de bus reden we dan naar het hotel waar we nog geen kamer ter beschikking hadden en we onze bagage eerst in de hal en daarna in een aparte ruimte dienden te zetten.

Ontbijten kon als je dat wenste, maar een beetje bijslapen of enige verfrissing was niet mogelijk. Dan maar zo wat rondhuppelen dacht ik, want om 7u30 vertrokken we al naar de panda's. Het was er wel rustig toen wij aankwamen en het was ook een mooi park om in te wandelen. Overal waar je keek zag je bamboe. De reuzenpanda's en hoe ze worden groot gebracht waren zeker de moeite en interessant, maar ik vond vooral ook de rode panda's leuk. Die waren iets actiever laat ons zeggen. Tegen 11u00 hadden we afgesproken aan de uitgang. Met het benepen busje terug naar het hotel waar al een beperkt aantal kamers werden toegewezen. Wij hadden geluk en konden wat rusten en ons verfrissen.

In de late namiddag hebben we een wandeling gemaakt in de buurt van het hotel. In die buurt was ook een universiteit, maar evenzeer een lokale markt. We kwamen er een professor tegen die vroeg of ze ons kon helpen. Iemand die Engels praat en ons wil helpen? Het bestaat dus ook. Een babbeltje geslagen en gemerkt dat ook hier de universitairen een beetje wereldvreemd zijn. Dat er weinig Chinezen zijn die Engels kunnen klopt bijvoorbeeld niet, over het al dan niet bestaan van een sociaal systeem heeft men geen weet, het luidruchtige ongemanierde en respectloze leven buiten de schoolpoorten is een foute indruk en noem maar op. Confronterend, maar tevens zeer leerrijk en leuk.

's Avonds op zoek gegaan naar vleesballetjes in zoete saus, maar nergens te vinden. Gevraagd in minstens vijf restaurants waar we telkens vroegen of er iemand Engels sprak. Tientallen mensen raar zien opkijken en geen twee die een woord Engels kenden. Als ze al iets kennen zijn het de woorden "hallo" en "money". Geen vleesballetjes gevonden en uit pure frustratie dan maar naar de Mc Donalds gaan eten.

 

Donderdag 15 oktober 2015: Chengdu

Afgesproken om 7u00 aan de receptie om naar de "big Buddha" te gaan. We zouden het proberen met het openbaar vervoer want de excursieprijs valt weer al eens dik tegen.

We wandelden een paar honderd meter en namen dan de bus naar een busterminal. Toch nog een ritje van een half uur door de stad. Eens we daar aankwamen kochten we een ticket naar Leshan, de stad van de "big Buddha". We hadden geluk en konden om 8u10 al een bus nemen. 10u25 waren we daar en we kochten meteen een retourticket voor de bus van 15u00. Met een lokale bus reden we dan naar de ingang. Alweer een half uurtje door de stad zodat we om 11u stipt aan het ticket office stonden. Om 14u hadden we daar terug afgesproken om terug te keren.

Ik vond dit wel een mooie locatie met alweer heel wat trappen en een hoge vochtigheidsgraad. Al vrij snel waren we aan de grote Boeddha. Wat drummen voor een foto en enkele Chinezen wat manieren leren. Daarna nog wat rondlopen op de site ...

Wachten op de bus met een half uur speling moest wel lukken. Toch nog geluk gehad want we hadden nog een kwartiertje over en konden nog net op een overvolle bus stappen. Perfect en met een luxe bus terug naar Chengdu. Daar nog eens de plaatselijke bus naar 't hotel en terugkijken op een geslaagde excursie voor minder dan de helft van de Shoestring-prijs.

's Avonds gingen we nog met de taxi naar de plaatselijke Chinese opera. Compleet iets anders dan een opera bij ons en je moet het misschien eens gezien hebben, al was het niet meteen mijn ding.

 

Vrijdag 16 oktober 2015: Chengdu – Lijiang

Om 6u45 vertrokken we aan het hotel richting luchthaven. Om 7u30 kwamen we er aan. Perfect op tijd want om 10u05 zou ons vliegtuig richting Lijiang vertrekken. We liepen nog wat rond en aten een lekker broodje bij een Subway. Uiteindelijk hadden we nog een half uurtje vertraging.

11u45 arriveerden we in Lijiang. Van de luchthaven was het nog een vijftig tal minuutje rijden naar het hotel. Koffers naar de kamer en dan terug naar de lobby want we zouden in groep het oude centrum verkennen.

Er is een soort toeristentaks en je krijgt hiervoor een geel formuliertje. Dat moet je steeds bij je hebben en er wordt wel degelijk naar gevraagd. Tot 22u hebben we er rond gewandeld. Ondertussen hadden we er ook lekker gegeten! Er kwam geen einde aan dit toeristisch plekje.

 

Zaterdag 17 oktober 2015: Lijiang

We gingen een dagje "fietsen". Om 9u30 wandelden we naar de fietsverhuur en namen elk een mountain bike. Het was wel eens leuk om enige beweging te hebben, maar echt spectaculair was het tochtje niet. We reden naar het dorpje Baisha waar we eerst wat rondwandelden, dan lekker aten en ook nog eens langs gingen bij de befaamde medicijnman dokter Ho.

Daarna fietsten we nog naar een volgend dorpje waar we ook wat rondslenterden en enkele souvenirs konden vinden. Hierna brachten we de fietsen terug en gingen we nog een wandeling maken in het Dragon pool parc.
's Avonds terug de oude stad in en gaan eten. Lekkere macaroni en lasagne. Tussendoor hadden we ook de was gedaan en die kon wat drogen.

 

Zondag 18 oktober 2015: Lijiang

Omstreeks negen uur vertrokken we met de taxi naar de paarden waarmee we een tochtje in de bergen zouden maken. Soms was het wel heel steil en modderig. De eerste keer dat ik op een paard zat denk ik. Toch wel eens leuk om te doen. Boven mochten de paarden wat rusten en konden wij naar een watervalletje gaan kijken. Met de paarden volgden we een andere en minder gevaarlijke route terug naar het dal.

Daarna maakten we een boottochtje op een meer. Een simpele ijzeren boot en een stuurman met bamboestok... gewoon rustgevend, maar verder niet meteen speciaal. Lang duurde het allemaal niet dus waren we tegen de middag terug bij ons hotel.

We hadden een gezellig plaatsje gevonden aan het Dragon pool parc meer waar we thee en koffie konden drinken. We vroegen een kopje van de zoetste thee. We kregen een glas met blaadjes en water... toch nog wat suiker bij gedaan. Na een tijdje kwam het vriendelijke meisje met kokend water om bij te vullen. Nog wat later kwam ze met een ander glas thee. Ze had zich vergist zei ze. Het eerste was al lekker, maar dat tweede was inderdaad nog beter. Opnieuw kwam ze bijvullen. Wij dachten... da's al geen kopje meer maar een ganse kan thee. Toch dienden we maar één kopje te betalen. We wilden dan uiteraard weten welke thee dat precies was en zouden er eventueel ook wel wat kopen bij haar. Ze zei "Lan guiren tea" en wilde ons per sé wat gratis meegeven. We hebben daar dus enige tijd gezeten en genoten van de omgeving, en deze ervaring erbij maakte het toch wel super.

Daarna trokken we nog eens het toeristische oude centrum in. We aten nog wat ei met rijst aan zo'n standje en later op de avond aten we terug in het restaurant waar we de voorbije dagen aten. Nog eens genieten van de speciale omgeving, de muziek en de sfeer en terug naar het hotel.

 

Maandag 19 oktober 2015: Lijiang – Kloof van de Springende Tijger – Zhongdian

Vroeg uit de veren want om 8u reden we door naar Zhongdian, of moeten we zeggen Shangrilay?

Na een uurtje rijden stopten we voor een foto van de eerste bocht van de Yangzou river. Anderhalf uur later waren we aan de tiger leaping george. Daar mochten we langs de kloof wandelen naar de stroomversnelling. Een wandelingetje van zo'n 2,5km heen en nog eens hetzelfde traject terug. Om 13u moesten we terug zijn voor de lunch. Een uurtje later zaten we alweer op de bus voor een rit van 2,5 uur naar ons volgende hotel.

Geloof het of niet, maar onderweg moesten we even de bus verlaten om de brug over te steken. Van de politie mochten geladen bussen niet oversteken, maar ze rijden dan wel over terwijl de passagiers  erover stapten.

's Avonds verkende de groep blijkbaar nog het stadje, maar wij hebben die info gemist. We hingen onze was uit en probeerden het elektrisch deken. Ook de extra verwarming was geen overbodige luxe.

 

Dinsdag 20 oktober 2015: Zhongdian

We hadden afgesproken met Jan en zouden om 8u vertrekken. Even onderweg nog een noedelke en wat rijst als ontbijt en dan bus 3 richting Songzanlinklooster. Daar aangekomen dienden we eerst een ticket te kopen en met een andere bus verder te rijden naar het klooster.

Een prachtig gebouw zowel binnen als buiten, maar binnen mochten we jammer genoeg niet fotograferen. Niet alle monniken zijn ook even vriendelijk en vreedzaam. Als je maar geld en offers brengt hoor je ze bijna luidop denken. Da's waarom de Boeddha altijd lacht denk ik ;-).

Aan het klooster konden we bus 3 meteen terug nemen naar de stad. We stapten iets vroeger af zodat we nog naar de supermarkt konden. Daarna even uitrusten in het hotel.

Later op de dag nog een wandeling naar de turtle hill. Daar staat een tempel en ook een gouden gebedsmolen waar je diende rond te wandelen terwijl je die vast greep. Drie rondjes zouden voor geluk moeten zorgen.

's Avonds "westers" eten. Mag wel eens tussendoor. Vroeg in bed, in tegenstelling tot de Hollandse feestvierders.

 

Woensdag 21 oktober 2015: Zhongdian – Dali

Om 8u vertrekken was het plan, maar dat werd een kwartiertje later. Heel wat medereizigers hadden wat kleine oogjes. Het was dus redelijk kalm op de bus. Bijna iedereen sliep. Voor mij de tijd om rond te kijken en te genieten van de hoge bergen.

De rit naar Dali zou in totaal 5u30 rijden zijn, maar we zouden wel enkele stops houden. Het werden er twee. Eén keer op een plaats waar ze geld vroegen om naar een vuil toilet te gaan en waar een klein winkeltje was met prijzen drie keer zo duur als elders. De tweede stop was op de middag voor de lunch. Wij besloten niet mee te lunchen.

Iets vroeger dan verwacht waren we in Dali. Ons hotel lag aan de rand van "the old town". De bagage naar binnen en enkele minuten later met de groep naar het oude deel van de stad. Vanaf dan waren we vrij. Wij gingen meteen onze inkopen doen. Paars-wit brood wou ik wel eens proeven ;-). Het had een amandelsmaak en was zo lekker dat we terugkeerden om een tweede! Maar ook andere zaken waren er lekker en niet duur.

Tussendoor hadden we een fietsverhuurder gevonden waar we voor een prikje een mountain bike konden huren. Morgen zouden we een fietstocht maken van 50km naar het meer.

's Avonds gingen we nog eens westers eten; Hamburger en chicken sandwich... en doe dat maar een tweede keer want we hadden honger. Daarna terug naar het hotel om uitgerust te zijn voor de fysieke inspanning van morgen.

 

Donderdag 22 oktober 2015: Dali

We hadden met 4 afgesproken om 8 uur aan de receptie van het hotel. Jan was nog een noedelke gaan eten en wij wachtten want de verhuurfirma was nog niet open. Doel was om tegen 9 uur te kunnen vertrekken en dat lukte.

Eerst fietsten we naar de pagoden want het zonlicht zat 's morgens best. Daarna zochten we de weg naar het meer. Een vriendelijke jongen uit de buurt toonde ons de weg doorheen de veldjes. De bedrijvigheid op het land was leuk om zien. Zo was het wellicht ook in grootouders tijd bij ons.

Langs het meer fietsen was zeer aangenaam. We deden het zeer gezapig en stopten frequent om wat foto's te maken. We zagen heel veel trouwers die daar kwamen voor hun fotosessie. Ons doel, het dorpje Xizhou, bereikten we pas tegen 14u. Daar echt eten vinden was niet zo evident. We vonden er een plaatselijke fastfood en voor zeer weinig geld hadden we een cola, een chickenburger en een zakje frieten. Ik at er ook een ijsje met twee witte en twee paarse bolletjes.

Na het eten nog even rondlopen in het dorpje en dan terugfietsen. We moesten voor 20 uur terug zijn. Dat lukte perfect. Om 19u waren we er al dus perfecte timing ;-). Achteraf gekeken en in plaats van 50km hadden we zeker 70-80km afgelegd.

 

Vrijdag 23 oktober 2015: Dali

We gingen niet mee met de georganiseerde uitstap. Ook nu zouden we het zelf regelen. We waren met 6 en eerst gingen we naar de bakker en de supermarkt want sommigen wilden nog wel iets meenemen. Een taxi was te duur dus wandelden we wat verder. Een vrouwtje bood ons vervoer aan dat 4 keer goed koper was. Dat was ok voor ons en met een busje werden we naar de voet van de kabelbaan gebracht.

Onderweg dienden we ook nog een toegangsticket te betalen om de berg op te kunnen. De kabelbaan kostte nog eens. We namen een enkel ticket. We hadden immers de bedoeling verder te wandelen en elders naar beneden te komen.

We kwamen boven aan bij de Zhonghe tempel en van daaruit liep een schitterend wandelpad langs de bergflanken. We hadden een stoffig pad verwacht en kregen een autostrade voorgeschoteld zeg maar. We begonnen om 10u20 en slenterden zo'n 7km zodat we tegen de middag aan een tussenpunt waren en onze collega's van de georganiseerde trip tegenkwamen. Daar kon je zo'n 500 meter naar boven van waterval naar waterval.

Even wat van de zon genieten en rustig verder wandelen. Na 11 km wandelen bereikten we een andere kabelbaan. Daar stond ook een schaakspel dat als grootste omschreven staat in het Guinnes book of world records. Vanaf daar liep een mooi pad met redelijk wat trappen en mooie bruggetjes naar beneden.

Op een bepaald moment zagen we een pijl naar de Gantong tempel rechtsaf. Dat pad was toch iets ruwer en enkelen in de groep dachten dat we fout zaten. Ik was er eigenlijk vrij gerust in als ik me oriënteerde ten opzichte van de kabelbaan. Het pad was niet alleen rustig, het liep vaak ook terug bergop. Bij sommigen brak enige paniek uit, maar toch bleven ze ons volgen. Langs een kerkhof terwijl we nog een paar uur hadden voor het donker werd. We kwamen inderdaad bij de Gantong tempel uit. Daar versierden we een busje dat ons terug bracht naar ons hotel.

17u45 waren we terug en zagen we een "note" in de lobby: morgen vertrekken om 5u00! Dan maar snel de stad in om nog wat te halen want we hadden een trip van 24 uur voor de boeg en moesten eten en drinken voorzien. En dan zelf ook nog een restaurantje gedaan waar de club en de chicken sandwich zeer lekker waren. Vroeg naar bed om mooi uitgerust de zware dag tegemoet te gaan.

 

Zaterdag 24 oktober 2015: Dali – Stenen Woud – Shilin – Guilin

Niet iedereen had begrepen dat we vroeg zouden vertrekken. Het lijkt dan wel stoer om in de drank te hangen, maar niemand kon het eigenlijk appreciëren dat we een half uur vertraging opliepen omdat er nog iemand uit zijn bed moest worden gehaald.

Het was nog donker dus je kon perfect nog wat slapen op de bus. Na enkele uren rijden werd een stop ingelast. Even de benen strekken en naar het toilet gaan. Snel door naar het Stone forest. Alweer UNESCO Werelderfgoed. Een mooi park waar je tussen de stenen wandelt. Soms ziet men iets in de stenen en geeft men die een naam. Met wat verbeelding lukt het om het ook te zien, maar daar kan je natuurlijk lang over discussiëren.

In het park aten we ook een lekker noedelke als lunch en daarna vertrokken we richting treinstation. Een klein stationnetje, dus niet nodig al te vroeg te gaan. Een uurtje voor vertrek door de controles en dan de nachttrein op. Gelukkig de laatste van de reis.  

 

Zondag 25 oktober 2015: Guilin – Ping'an (Longji-rijstterrassen)

We zouden in het eindstation uitstappen, maar in het voorlaatste station meldde men dat onze tickets maar tot daar geldig waren. Van wagon veranderen en bijbetalen voor de laatste 10km zagen we niet zitten dus stapten we uit en kwam de bus ons wat verder oppikken.

Aan het station was het alweer hectisch. We raakten met 4 de groep kwijt. Gelukkig hadden we de reflex te blijven staan op de plaats waar we het laatst iemand van onze groep hadden gezien. Na enige tijd kwam de reisleider ons halen.

Met de bus reden we richting Longji. Daar dienden we van bus te veranderen en konden we ook de bagage voor één nacht meenemen en de rest onder bewaking achterlaten. Met de bus kronkelden we langs de bergflanken tot we in het bergdorpje aankwamen. Daar mochten we nog een half uurtje te voet klimmen naar het hotel.

Aan het hotel wapperde een Chinese en een Hollandse vlag. De Belgen waren weer welkom ;-). We kregen een uurtje om iets te eten en dan gingen we de rijstvelden in. Een leuke wandeling bij perfecte weersomstandigheden. En er heerste rust! Hier en daar waren ze rijst aan het oogsten. De stengels waren af en ze klopten de rijstkorrels van die stengels.

Eens de zon onderging keerden we terug naar het hotel. Daar aten we nog op het terras voor we gingen slapen. Morgen vroeg op zodat we voor zonsopgang in de rijstvelden zitten.

 

Maandag 26 oktober 2015: Ping'an – Yangshuo

Ik stond vroeg op en wou eigenlijk de zonsopgang zien vanuit de rijstvelden, maar wellicht was ik net te laat. Alhoewel, met de mist zag je eigenlijk toch geen zon. Het was dus een aangename ochtendwandeling. Terug op de kamer nog snel een douche en een heerlijke pomelo als ontbijt. De dag was gezond gestart.

Om 8u30 gingen we naar beneden waar we op de parking wachtten op de gele bus. Die bracht ons naar het dal waar we de bagage terug ophaalden. Met een andere bus reden we dan door naar Yangshuo waar we een drietal uur later aankwamen. De weg was verschrikkelijk slecht door werken. Gelukkig was de rugpijn over want dit zou niet echt aangenaam geweest zijn.

Iets na de middag in het hotel dus snel iets zoeken om te eten want om 15u20 hadden we een excursie. We reden met een klein busje naar de Lee river. Daar zaten we per vier op een gemotoriseerde bamboeboot. Het was aangenaam en rustgevend. Mooi uitzicht, waterbuffels, eenden en andere diertjes.

We stopten aan een oud stadje waar we konden rondlopen en waar er ook een eenvoudige tempel was. Het was een wat verlaten dorp en een wat vreemde sfeer. Kinderen speelden op straat. Een ander China zeg maar.
Terug met de boot want de zon zou ondergaan. Wanneer de avond viel kregen we een eenvoudig diner. Alweer aparte bordjes met gerechtjes. Veel valt hier niet meer over te vertellen.

Na het eten mochten we terug een boot op. We voeren naast een visser die met 7 aalscholvers vis probeerde te vangen. Met een lampje voorop zijn vlot konden we zijn vogels volgen. Ze hingen vast aan een koordje en als ze een vis vingen, brachten ze die naar de visser (al had ik de indruk dat ze de visjes vaak gewoon probeerden op te eten). Na een half uurtje legden we aan en kwam de visser wat uitleg geven. Het was eerder nog een voorstelling voor de toeristen, want van de vangst kan men niet leven. Men haalt zelfs extra vis op de markt om de vogels te voederen. 

Dan maar terug naar het busje... onderweg zagen we ateliers waar ze o.a. waaiers schilderen. Prachtig om zien en echte kunst want met een pen en uit het hoofd verscheen een tafereel. Beetje later dan voorzien bij het busje omdat we gefascineerd hadden toegekeken. Nuja, dan moeten de anderen maar eens op ons wachten. Tegen 21u waren we terug in het hotel.

 

Dinsdag 27 oktober 2015: Yangshuo

Om 8u30 waren we er klaar voor. We zouden gaan fietsen en bootje varen. De fietsen dienden we op te halen in een soort achterbuurt. Je moest het bij wijze van spreken echt wel weten zijn. Geen topfietsen, maar 't was te doen. 4 km en een weggetje waar we niet door konden, dus even een alternatief parcours gevolgd tot we aan een toeristisch ogende startplaats van de "bamboo raft" kwamen. We werden per twee op een raft gezet en een stuurman duwde ons voort met een bamboestok. Dat zag er best lastig uit. Onderweg waren er enkele vervalletjes in de rivier waar we naar beneden moesten glijden. Even de voeten opheffen en gaan. Ook hier rust en natuur, ook al was het wat te toeristisch. Eens we aankwamen zouden we de man achterop een fooi moeten geven. Ook al was dat voorzien, het is wel even schrikken als er brutaal op je schouder wordt geklopt en er om geld wordt gevraagd.

Eens aangekomen waren er nog een paar toeristische "attracties". Twee aapjes bijvoorbeeld waarmee je op de foto kon. Volgens ons was dit pure dierenmishandeling. Wat een beul die bij die aapjes zat. De diertjes waren er echt bang van.

Met de fiets een beetje verder richting Moon hill. Daar hadden we 800 trappen voor de boeg om onder de boog in de bergen door te kunnen. Mooi zicht van daarboven en zo hebben we ook nog eens een fysieke inspanning kunnen leveren. Eens terug beneden waren we aan de lunchplek. Alweer zelfde verhaal...

Fietsend terug naar de stad. We mochten de fiets wel langer houden dus we reden zelf wat verder langs het water. Aangenaam rijden tussen de velden en de pomelo bomen. We dienden wel op tijd terug te zijn, want we gingen naar de show.

Nog snel even douchen en klaarmaken voor een outdoor klank- en lichtspektakel op de rivier met de prachtige Karst bergen als decor en een show van één uur in elkaar gestoken door de regisseur die ook aan de openingsceremonie van de Olympische spelen meewerkte. Maar hoe mooi ik de show ook vond, het getetter op de tribune (3500 toeschouwers) en het gespeel met de smartphones etc. was enorm storend. Halverwege de show stond de halve tribune ook al op om weg te gaan. Hoe onrespectvol kan je zijn en misschien wel een mooie samenvatting van hoe de meerderheid van de Chinezen toch wel in mekaar zitten. Een ontgoocheling rijker keerden we met het busje terug naar het hotel.

 

Woensdag 28 oktober 2015: Yangshuo

Laatste volledige dag eigenlijk dat we op "main China" zaten en na bijna 4 weken wilden we een rustige dag voor onszelf. We sliepen uit en gingen naar een plaatselijke eettent die we twee dagen geleden ontdekten. Een vriendelijk koppeltje met hun moeder prepareerde de gerechtjes in een open keukentje. We konden zelf de groenten kiezen en het was ook gewoon zeer lekker voor weinig geld. Nog een babbeltje en daarna naar het park.

Ik het plaatselijke park was het vrij rustig. Er werd gedanst, muziek gespeeld, gerepeteerd en gekaart. Wij kwamen er een boer tegen die net zijn rijstoogst had binnen gedaan en naar de stad was gefietst. Hij toonde ons de weg naar een torentje. 332 trappen op voor een mooi zicht over het stadje. Ik diende nog eens terug te keren aangezien ik geen fototoestel had meegenomen.

Daarna nog even naar de watervallen gaan kijken en als de duisternis was gevallen trokken we naar de Indiër voor ons "laatste avondmaal". Nog een mango-ijsje onderweg en via de supermarkt terug naar het hotel. Valiezen voor de voorlaatste keer pakken want de volgende dag reizen we naar Hong Kong.

 

Donderdag 29 oktober 2015: Yangshuo – Guilin – Hong Kong

Vroeg opstaan want om 6u30 gaan we met de bus naar het station van Guilin. Met de bullet train rijden we van 8u38 tot 11u44 naar Guangzhou. Blijkbaar één van de grootste steden in China met 13 miljoen inwoners. Een busritje van het ene station naar het andere station duurde bijna drie kwartier en dan was het nog niet druk.

Tot 13u hadden we vrij maar er viel niet veel te beleven en het was er zeer warm en plakkerig. Bagage controleren, roltrappen, wachtruimte, immigratiepapieren, paspoortcontrole, nog een bagagecheck, nog eens wachten en dan naar het perron en de trein op. Op de trein nog eens een immigratiepapier. 14u04 konden we eindelijk stipt vertrekken.

Aankomen deden we met wat vertraging. Opnieuw checken en documenten invullen om in Hong Kong binnen te mogen. Eens we daar door waren stond een lokale begeleider ons op te wachten. Met de bus reden we naar het hotel. Dat lag vrij dichtbij zei hij, maar dat klopte niet met wat er in onze documenten stond. Op de bus ontstond dus enige commotie. Blijkbaar ook een Best Western hotel, maar zonder zwembad etc. Of het andere beter was weet ik niet, want veel hadden we niet te zeggen. Hier dan maar inchecken want we verloren enkel maar kostbare tijd.

We waren immers slechts nog vandaag en morgenochtend in deze wereldstad. Om 14u30 werden we opgehaald om naar de luchthaven te gaan.
Iemand van ons gezelschap belde naar Shoestring om een klacht in te dienen, maar of het tot een formele klacht kwam weet ik niet. Ik heb een mail gestuurd om te zeggen dat ik een klacht had tijdens de reis en dat ik achteraf een mail zou sturen. Het antwoord luidde: "We zouden je graag verder helpen, maar kunnen je klacht niet in behandeling nemen als je ons niet laat weten wat de klacht is.
Om je klacht aan te kunnen merken als klacht tijdens de vakantie, horen we graag ook tijdens je vakantie al van je wat je klacht is, zodat we hier ook mogelijk nog tijdens je vakantie actie op kunnen ondernemen. Laat je dit pas na je reis weten, dan wordt dit gezien als klacht na je reis, omdat wij ook niet de mogelijkheid hebben gehad hier tijdens je reis iets aan te doen."

Toch wel een ferme ontgoocheling na alle andere zaken die we gedurende de reis ontdekten. De kers op de taart zeg maar! In onze conclusie meer hierover.

's Avonds dus snel inchecken, gerief op de "kamer" (Ik denk dat 10m² veel is, zelfs als ik de badkamer en het gangetje meetel) en snel naar de kade. Mooi op tijd aan het water om op de eerste rij te staan voor de "lichtshow" die elke avond op 20u00 een kwartiertje doorgaat. Ik wou het zeker zien, maar echt de moeite was het niet vond ik achteraf. De skyline is indrukwekkend, daar wil ik niet om heen. De lichtshow op zich vond ik geen meerwaarde. Eén gebouw werd precies verlicht op muziek, maar de andere gebouwen doen precies niet mee. Een paar keer een lazer op drie gebouwen was de enige toegevoegde waarde.

We wilden misschien nog naar de Peak gaan om Hong Kong by night te zien, maar na de ontgoochelende lichtshow dachten we dat dit toch niet de moeite zou zijn. Dan maar wat rondslenteren en terug naar het hotel.

 

Vrijdag 30 oktober 2015: Vertrek Hongkong

Om 9u00 waren we met enkelen afgesproken in de lobby van het hotel. We gingen naar The Peak. Te voet naar de ferry en dan met de bus naar boven. Dat duurde minstens twee uur, waarbij de bustocht precies bleef duren. De ferry op zich was vijf of tien minuutjes maximum.

Boven aangekomen namen we enkele foto's en genoten we van het prachtige zicht over de stad. Lang bleven we niet, want wie weet hoe de terugtocht zou zijn. We kozen deze keer om met de tram naar beneden te gaan. Dat was een pak sneller! Te voet dan maar naar de ferry want ineens hadden we tijd zat. Met de ferry terug en dan naar het hotel. We hadden nog een uurtje om ons klaar te maken voor vertrek en deden ook nog de laatste Hong Kong dollars op.

Opnieuw iemand die ons zou begeleiden naar de luchthaven. Meer dan ons op een bus zetten was dat eigenlijk niet. Hij ging zelf niet mee, maar we waren voldoende volwassen om onze weg te vinden.

Wij hadden met de tablet ingecheckt op voorhand, want met een smartphone lukte het niet op de Etihad website. We dienden dus niet aan te schuiven en konden de bagage drop off nemen waar niemand stond. Snel gefikst en nog wat rondwandelen om tegen 18u de vlucht te hebben met bestemming Abu Dhabi.

 

Zaterdag 31 oktober 2015: Terug thuis

Na 8,5 uren vliegen kwamen we aan in Abu Dhabi. Drie uur om over te stappen was voldoende, ook al was het lang wachten eer we voorbij de bagage controle geraakten. Jawel, opnieuw bagage check! Ook al hadden we de luchthavens niet verlaten.

Naar de juiste gate en wachten op de vlucht naar Brussel. Deze vlucht vertrok met enige vertraging waarbij we als uitleg kregen dat er een passagier was die ziek was ofzo. 6 uurtjes vliegen en we waren terug in ons landje waar de zon wel scheen maar waar het ook ineens minstens 20 graden kouder was ;-).

De bagage was bij de eerste op de band. En de vriendelijke loketbediende van de NMBS gaf ons snel het juiste ticket. Daardoor konden we om 8u13 al op de trein stappen die meteen ook passeerde in Oudenaarde en waarbij we dus niet meer hoefden over te stappen. Wat een luxe! Thuis dus voor 10 uur.

 

Conclusie:

Vorig jaar had ik mijn eerste ervaring met Shoestring en die was zeer positief! Ik wou meteen opnieuw een reis  boeken met deze organisatie. Dit jaar echter had ik een compleet andere ervaring en ik denk dat ik niet alleen voor mezelf spreek als ik zeg dat ik deze keer twijfel of ik ooit nog met hen zal reizen.

In een cultuur van fooien geven (?) waren er maar weinig Chinezen bereid om een handje te helpen. Buschauffeurs die niet helpen om de valiezen in de koffers te steken, moet je die een fooi geven? In hotels is er niemand die de koffers wou dragen, in tegenstelling tot India vroeg ik mij dus af waarom we voor bepaalde fooien dienden te betalen. Het oplopen van het fooiengeld in de afrekening is hierbij ook een doorn in het oog. Zou de reisleider te weinig verdienen in de loop van de reis en "tips" voor zichzelf voorzien (open vraag)?

De excursieprijzen, waarbij de toegangsgelden exclusief waren, zijn zo hoog dat je dezelfde uitstap, mét de toegangsprijs erbij, steeds minstens de helft goedkoper kan doen en waarbij het publieke vervoer vaak beter was dan het aangeboden transport van de organisatie. Ook het huren van fietsen bijvoorbeeld kon een pak goedkoper voor betere fietsen.

Het regelen van de lunch was een ander vreemd iets. Voor 2/5 van de prijs aten we ons buikje vol, terwijl we tijdens de gearrangeerde lunches dienden te vechten voor eten en velen gingen met honger van tafel. Als niet-bierdrinker had ik zelfs nu en dan onvoldoende drank.

Als je een shoestring trip boekt lijkt het me ook duidelijk dat je niet verplicht bent excursies mee te doen. Is het dan normaal dat je wordt genegeerd door de reisleider als je eens enkele uitstappen niet meedoet?

En als je dan al tijdens je reis aangeeft dat je een klacht wil indienen dan krijg je een antwoord waar je niet mee geholpen bent. Als reisorganisatie weet ik niet of je op de hoogte bent van wat er allemaal op een bepaalde reis fout gaat, maar dat je zelfs niet wil luisteren vind ik wel dom.

 

Foto's