• Reisverslag
• Foto's

Reisverslag

Zondag 29 oktober 2017

Thuis vertrokken om 10u26 en we wandelden 14 minuutjes naar het station. Met de trein van 10u52 reden we naar Brussel-Zuid waar we omstreeks 11u44 arriveerden. Even wachten en met de Thalys van 12u52 richting Schiphol. We waren in de luchthaven van Amsterdam om 14u25.

18u20 check-in, 18u40 bagagecontrole, 20u00 boarding en 20u55 effectief vertrokken. 21u10 take-off voor een vluchtmet KLM van 11u05 naar Kuala Lumpur waar het 7 uur vroeger is.

Op de vlucht keek ik naar "Impossible engineering"; een documentaire over het grootste schip ter wereld, daarna naar de films"De smurfen – the lost village" en "Born leader", om af te sluiten met een docu "Secrets of the underground".

Om 21u45 kregen we nootjes en een cola. Om 23u00 koos ik voor een vegetarische pasta met een broodje, een chocomousse met frambozen, een kaasje en zoutkoekjes en nog iets lekkers dat ik niet direct kan thuisbrengen. Om 6u30 ontbijt (rösti, ei, broodje, fruit, yoghurt, fruitsap).

 

Maandag 30 oktober 2017

Om 8u20 (of 15u20 plaatselijke tijd) landden we in Kuala Lumpur. We dienden uit te stappen voor een "half uurtje". Om 16u40 waren we terug aan boord. Nu keek ik naar "Captain underpaints".

Take-off om 17u23 voor een vlucht van 1u40 naar Jakarta. Onderweg kregen we een vegetarisch broodje.

Om 18u05 plaatselijke tijd (bij ons 12u05) landden we in Jakarta. De hoofdstad met 13 miljoen inwoners. Het was nog een half uurtje rijden naar het hotel. We werden opgehaald door reisleider Johanna.

We arriveerden om 20u20 aan het hotel. We mochten onmiddellijk aanschuiven voor een lekker welkkomstdiner. Om 21u45 waren we op de kamer voor onze eerste nacht of moeten we zeggen onze tweede nacht?

 

Dinsdag 31 oktober 2017

Om 5u30 ging de wekker. Iedere dag zou het ontbijt om 5u30 klaar staan. Het was wel al 6u15 toen wij gingen ontbijten. Om 6u30 moesten de koffers in de gang staan en om 7u zouden we vertrekken. Op 5 minuutjes na lukte dat allemaal. We reden met de bus rond in het drukke Jakarta voor 2-3 uur. Eerst even het koninglijke paleis waar we eens de benen konden strekken, daarna naar het Wayang museum en nog even naar de oude haven. Op zich allemaal niets bijzonders, ware het niet dat we twee personen ontbraken toen we bij de haven waren. Even wat spanning, maar alles kwam in orde.

Om 12u30 kregen we lunch geserveerd in Bogor – ook Buitenzorg genoemd (groentensoepje, rijst, noedels, kip zoetzuur, saté, ..., fruit)

Daarna reden we naar de Botanische tuin. We zagen er de Amorphophallus Titanium of de Reuzenaronskelk, maar waren twee dagen te vroeg. Die bloem bloeit 5 dagen om de drie jaar.

Om 15u10 vertrokken we vanuit Bogor richting Bandung. Een trip vol files. Een tussenstop van 17u10 tot 17u40, maar veel was daar niet te zien. De avond valt hier snel en door de files werd het toch een vermoeiende tocht. Tegen 20u15 waren we in ons volgende hotel. Snel even een nasi als diner en gaan slapen.

 

Woensdag 1 november 2017

Om 6u stonden we op, nochtans zou de wekker pas om 6u30 weerklinken. Telefoon opnemen en gaan ontbijten. Om 7u30 vertrekken.

We reden met de bus een vulkaan op. Nuja, alle bergen in de buurt zijn vulkanen. Op ongeveer 1200m bezochten we een theeplantage of moet ik zeggen theefabriek. Heel gelijkaardig als de fabriek die we in Sri Lanka zagen, maar toch een klein verschil tussen de Nederlanders en de Engelsen (kolonies van vroeger). Hier in Indonesië werden dorpen met school gebouwd voor de werknemers en was het precies toch iets beter dan in Sri Lanka waar de Zuid-Indiërs werden geïmporteerd en de armoede iets groter lijkt.
Zoals gezegd kregen we dus de uitleg tussen de theestruiken of moet ik zeggen bomen (want mocht je die niet plukken en snoeien dan worden die gemakkelijk 10m hoog). Daarna een rondleiding in de theefabriek van 1923 die nog steeds werkt als toen. Afsluitend kregen we een kopje zwarte thee met lekkere verse bakbanaan.

Na dit bezoek werden we naar het centrum van Bandug gebracht en wees men ons op enkele koloniale gebouwen. Eten in één van de ouste restaurants en daarna nog even een uurtje slenteren in de "spijkerbroekenlaan".

Omstreeks 16u15 waren we terug in het hotel. De muziekschool die optioneel werd aangeboden vond niemand van de groep interessant genoeg om te bezoeken. Even snel wat opfrissen en de valies klaarzetten. Die vertrok immers om 19u30 naar onze volgende bestemming. Wij nemen morgen de trein.

 

Donderdag 2 november 2017

Om 5 uur zou de wekker gaan. Ontbijten om 5u30, want om 6u15 dienden we te vertrekken. Omstreeks 6u45 moesten we aan het station zijn want om 7u20 vertrok de trein en die mochten we niet missen.

Een treinreis van 350km voor de boeg van Bandung naar Jogjakarta die wel 8u55 zou duren. Er werd voor een lunchpakket (van Holland Bakery) gezorgd en voor de rest dienden we enkel te genieten van de prachtige omgevingen waar we door reden.

Om 15u15 arriveerden we in Yogjakarta en om 16u waren we in het hotel. Op een heldere dag kan je de Merapi vulkaan zien, één van de gevaarlijkste in de wereld. Maar meestal zorgt de vulkaan zelf voor voldoende rook dat je er niets kan van waarnemen.

's Avonds zijn we naar het winkelcentrum gegaan waar we ook hebben gegeten. Een overgangsetappe zoals ze in de koers hebben zeg maar. Vanaf morgen begint de reis écht!

 

Vrijdag 3 november 2017

Vrijdag gebedsdag, maar eigenlijk merk je geen verschil. We zitten in een moslimland maar met gematigde moslims, al kan je natuurlijk niet naast het gemekker van de moskee die al om 3u45 oproept tot gebed.

Om 6u30 zouden we worden gewekt zodat we om 7u30 konden vertrekken richting onze bejaks. Een bejak is een vervoersmiddel waar je kan in zitten en waarbij er iemand achterin voor je fietst (maar velen zijn intussen gemotoriseeerd).

Een half uurtje in de bejak richting het paleis van de Sultan. Daar kregen we een rondleiding door een lieve mevrouw die goed nederlands sprak. Eigenlijk verschiet ik iedere dag hoeveel mensen hier nog het nederlands machtig zijn. Alle gindsen totnogtoe spraken onze taal. De ene als wat duidelijker dan de andere maar altijd wel te verstaan.

In het paleis zagen we dat de sultan nog voetbal speelde en interesse vertoonde voor fotografie. Hij heeft zelfs ooit een polaroid cadeau gekregen van Koning Boudewijn. Ik vroeg me af of ik overeen zou komen met die meneer ;-). Het bezoek duurde tot 9u30.

Daarna reden we met een taxi naar de bus om vervolgens richting Borobudur te verhuizen. Onderweg stopten we eerst om te zien hoe men zilver ringen enzo maakt. Er was uiteraard een shop bij en op zich vielen die prijzen nog wel mee. 92,5% zilver en 7,5% toegevoegde koper voor de sterkte leerde ik. We besloten ook daar eerst te eten om dan daarna naar de tempel te rijden.

30km buiten Yogjakarta ligt dus de Borobudur tempel. Die dateert uit de 8ste eeuw en was ooit één van de zeven wereldwonderen. De tempel lag verborgen onder de as van de Merapi vulkaan en werd na de ontdekking van een Nederlander terug volledig uitgegraven en heropgebouwd. De tempel  is gebouwd uit lava, wat sterker is dan kalk maar minder sterk dan graniet. Dat zorg ervoor dat je wel mooie figuren kan maken, maar dat het bouwwerk nogal last heeft van erosie. Gebouwd ook zonder mortel ofzo dus de stenen liggen gewoon op elkaar. Dat voel je ook als je er loopt, maar dat kan je uiteraard niet weergeven met een foto.

Men maakte de mensen al bang voor 190 trappen, maar je doet die in 9 etages waardoor je nooit het idee hebt een inspanning te moeten leveren. Het geheel is 100 x 100 meter dus niet zo heel groot. Op iedere etage zijn er taferelen in refiëf uitgebeeld. Uiteraard krijgen we het verhaal van Buddha, want het is nu eenmaal een Boeddhistisch monument dus gebouwd om Boeddha te eren.

Het verhaal kort verteld: de koning wou een zoon en liet zich wijsmaken dat die er zou komen op voorwaarde dat hij zijn zoon niet in aanraking liet komen met oude mensen, zieke mensen, arme mensen en ?. En dat gebeurde, zijn zoon Siddhartha werd rechtstaand geboren in het bos en zette meteen al zeven stappen. Hij zag werd opgevoed in weelde tot hij de deur ontdekte waar de zieken, de ouden en de doden dienden plaats te ruimen voor nieuwe krachten. Hij ging op ontdekkingstocht en werd geconfronteerd met de echte wereld. Uit dit verhaal kwam de Boeddhistische filisofie, want Boeddhisme is geen godsdienst.

Wat hoger zie je Boeddhabeelden in verschillende houdingen afhankelijk van de verdieping en de windrichting. En bovenenaan zelfs beelden onder een stulp die je diende aan te raken om een wens te kunnen doen, maar intussen was dat verboden. Geen reliëfs meer bovenaan omdat het over het "nirwana" gaat en niemand kan vertellen hoe dit eruit ziet.

We kregen een half uurtje vrij, maar dat vond ik toch te weinihg. Jammer want dit was toch wel een indrukkend iets. Rondom de tempel is een groot park gemaakt. Vroeger woonden er mensen, maar die zijn "verhuisd". Aan de rand van het park krioelt het van verkopers en winkeltjes. Hatelijk zeg maar, maar soit... het was zeer zeker de moeite dit eens van dichtbij te kunnen bekijken. Tegen 17u30 waren we terug in het hotel.

 

Zaterdag 4 november 2017

Alweer de wekker om 5u30. Een uurtje later vertrekken om te gaan fietsen op het platteland. De fietstocht startte en eindigde in de buurt van de Prambanan tempel. Dit is voor velen zelfs nog indrukwekkender van de Borobudur, maar je kan niet van een monument spreken omdat een groot deel van de originele stenen niet meer zijn teruggevonden.
Deze tempel is Hindoeïstisch en in de buurt staan er heel wat tempels, al dan niet in renovatie want deze streek heeft niet enkel last van vulkaanuitbarstingen, maar ook van aardbevingen. In 2006 nog zijn er 250 mensen omgekomen en werden heel wat zaken vernield.

Eerst fietsen dus. Door de dorpjes en het platteland. Niet zo ver en "planplan" (zeer rustig), maar wel leuk. Ook naar een plaatselijk marktje en afsluitend met een kopje koffie of thee met een bakbanaantje. De goeie MTB terug ingeleverd en met de bus naar de ingang van de Prambanan tempel.

De gids van de fietstocht was ook nu weer de gids. Hij deed dat zeer goed met nu en dan wat humor. Met een treintje werden we nog rondgereden op de site en zo naar de uitgang gebracht. Ik kocht nog een souvenir want ik wou wel iets in lava van de Merapi hebben. Daarna lekkere lunch.

Terug naar Yogjakarta met nog een bezoek aan een batik-fabriekje. Batik op stof hebben we bezocht. Het is een proces waarbij je met was op een doek tekent en daarna wordt de doek in een kleurbad gedropt. Het deel met de was verkleurt niet. Daarna dient de stof te drogen en kan men aan de volgende laag beginnen. Dit proces herhalen met andere kleuren. Hoe meer kleuren dus, hoe meer werk en hoe duurder het kunstwerk.

Om 15u30 waren we terug aan het hotel en we trokken meteen naar het massagesalon voor een afspraak. Eerst de valiezen klaar want die zouden om 17u30 vertrekken naar ons volgende hotel en om 17u hadden we afgesproken voor een uurtje massage.

Die massage kostte minder dan 6 euro en ik dacht even een uurtje te genieten, maar niets was minder waar. Alles wat men deed was pijnlijk. Alsof men overal zo hard mogelijk probeerde te duwen. Blijkbaar moet je dat dan aangeven? Alweer iets geleerd. We zullen het dan nog wel eens ergens anders moeten proberen...

Gelukkig hadden we wat fruit gekocht want naar buiten gaan lukte niet meer. Het was beginnen regenen en we hadden geen reservekledij meer (valies op de bus op weg). Vroeg gaan slapen kon ook eens geen kwaad. Morgen alweer een vermoeiende overgangsetappe op het programma.

 

Zondag 5 november 2017

5u30 werden we gewekt, om 6u45 kwamen taxi's ons ophalen om ons naar het station te brengen. Met de trein naar Malang, een tocht van 7u38 en 391km. De trein vertrok om 7u45. Onderweg kregen we een warme maaltijd aangeboden. Meeneem Indonesisch zeg maar. Een doos met lekkere nasi, chips, kippebout, een eitje, kroepoek, water, mandarein en een koek.

Iets voor 16u waren we in Malang en de bus bracht ons terug naar het hotel dat wat buiten het centrum lag. Eerst dienden we een plaatselijk overstromingkje aan het station te overwinnen, dus even de schoenen uit en op de blote voeten naar de bus.

's Avonds probeerden we nog iets te vinden om te eten, maar we liepen eigenlijk de verkeerde kant uit. Nuja, dat weet je niet altijd op voorhand. We vonden toch nog een winkeltje om enkele spulletjes te kopen en gingen dan maar in het hotel iets eten.

 

Maandag 6 november 2017

Langer slapen dan normaal want we zouden pas om 10u30 vertrekken naar de "sloppenwijk", Kampung Warna Warni Jodipan, die men in verschillende kleuren had geschilderd en zo tot een toeristische trekpleister had gemaakt. Je diende er zelfs inkom voor te betalen. Dat werd geregeld via de fooienpot. We kregen een half uurtje wat veel te weinig was. Waarom waren we niet vroeger vertrokken?

Daarna tien minuutjes op de bloemenmarkt en een half uurtje op de vogelmarkt om dan naar Toko Oen (een oude patisserie) te gaan waar we eventueel iets konden eten of drinken. Doe dan maar een ijsje...

Nog even wat rondlopen in Malang en tegen 14u kregen we een zeer goede lunch in restaurant Batavia. Tegen 15u30 waren we terug in het hotel.

De bagage diende om 19u30 buiten te staan, maar waarom is mij nooit echt duidelijk geweest. OK, we dienden de dag daarop zeer vroeg te vertrekken, maar de bus vertrok na ons dus konden we toch evengoed de bagage op de bus zetten toen wij vertrokken?

Nog even enkele boodschappen gedaan en vroeg gaan slapen want we dienden om 1u30 aan de lobby te zijn voor de Bromo-excursie.

Maar van dat slapen kwam niet veel in huis aangezien er een nogal luidruchtig feestje aan de gang was in het hotel. Het bed trilde en het boenkboenk hield niet op.  Dit kon niet langer dus dan maar een andere kamer gevraagd en ook gekregen. Uiteindelijk konden we toch iets rusten.

De rust is zeker welkom, want bijna iedereen op de bus heeft wel iets van ziekte heb ik de indruk. Bij mij een verkoudheid die in de snuitfase blijft hangen.

 

Dinsdag 7 november 2017

Om 1 uur gewekt en om 1u30 aan de lobby zoals afgesproken. Met twee kleine busjes reden we een tweetal uur tot een dorpje op 2200m hoogte. Het geroep van de moskee verwelkomde ons. Iedereen nog eens snel naar het toilet en dan werden we verdeeld over de jeeps die klaarstonden voor een beklimming van een half uurtje tot 2500m. Daar even wat naar boven wandelen voor de mooie zonsopkomst en een prachtig uitzicht vanaf de rand van de moeder krater met daarin de Bromo vulkaan.

Terug naar de jeeps om de moedervulkaan in te rijden naar de voet van de Bromo. Nog een heel eind te voet door het lavastof om dan te klimmen naar de krater van Bromo. Op het einde nog een reeks trappen en dan luisteren naar het gegrom van de berg. Soms wel angstaanjagend moet ik zeggen. De zwavelgeur was miniem. De rook soms fel. Het wat een hele belevenis!

Te voet afdalen richting jeeps die ons naar het tussenpunt brachten waar we konden ontbijten. Met de kleine busjes reden we dan verder richting de grote bus die ons opwachtte onderweg. Om 9u10 stapten we over en zetten we onze reis verder.

Onderweg een verplichte stop zeg maar aan een sigarenfabriek. Het was immers een blitsbezoek, maar wel goed dat we dit eens konden zien. Daarna hadden we wat verderop onze luch en na een bochtige rit door de rijstvelden, koffiestruiken en andere mooie omgevingen arriveerden we om 14u30 al aan ons hotel. Of moet ik zeggen bungalow, want iedere kamer was een half huisje. Wat uitrusten en morgen richting Bali.

 

Woensdag 8 november 2017

De wekker om 5 uur en, na het minst goede ontbijt totnogtoe, konden we vertrekken om 6u30 richting Bali.

Van 7u10 tot 8u40 stopten we bij een plantage-weeshuis van een dame die deze plantage had geërft en zich intussen ontfermt over 32 kinderen, en bovendien laat ze ook nog eens 130 kinderen gratis naar school gaan. We kregen er een zeer leerrijke en leuke rondleiding. We zagen er nootmuskaat, kaneel, paleria papua, peperplanten, liberica en robusta koffie, ananas, rubberbomen, kokosnoten, vanilleplanten, citroengras, kurkuma, gember, cacao en nog veel meer. We kregen uitleg, konden proeven en zagen kinderen in de boom kruipen voor een demonstratie. Hoe maken ze bijvoorbeeld palmsuiker... We wandelden via haar (pandang)rijstterrassen naar een overdekte ruimte waar enkele kinderen voor ons dansten en waar we ook bepaalde kruiden enzo konden kopen.

Net voor de oversteek werd nog een plaspauze gehouden aan een tankstation. Je kon eventueel ook nog wat kopen in het plaatselijke winkeltje. 10u45 reden we de haven binnen en om 11 uur stonden we op de boot. Tien minuten later waren we op weg naar ons volgende eiland.

11u55 kwamen we aan, 12u55 want we dienden onze horloge aan te passen aan de Bali-tijd. Dan was het nog twee uurtjes rijden naar Lovina waar we zouden overnachten. We kregen wat achterondinfo over Bali; dat er bijvoorbeeld 4 miljoen inwoners zijn waarvan de meesten Hindoe, maar dat iedereen respect heeft voor welke godsdienst dan ook. Dat wil dus zeggen dat we ook hier moskeegeroep kregen midden in de nacht! Maar ook dat er een kastensysteem bestaat, weliswaar anders dan in India. Hier is men eerder evenwaardig. Men mag er niet liegen, stelen, vechten, ... want zo zou je de goden boos maken. Het eiland wordt er immers bewaakt door geesten en ik heb nog nooit een plaats gezien met zoveel tempeltjes. Ieder huis heeft wel zijn eigen stukje. Veel moet je ook niet verwachten van een Balinees, want alles moet wijken voor de goden en de offers.

Een tussenstop in een soort shoppingcenter voor souvenirs. En daarna reden we door naar ons hotel aan zee. Eten deden we bij de buren nadat we eerst al eens een wandelingetje hadden gemaakt en een leuke babbel hadden met een opgewekte lokale dame die als een zeemeerin aan de waterkant lag te genieten van het warme zeewater.
Eten deden we dus aan een tafeltje met zicht op zee en met kaarslichtjes. Een zeer leuke locatie en het was nog eens heel lekker ook!

 

Donderdag 9 november 2017

Wekker gezet rond 5 uur want om 6 uur zouden we dolfijnen spotten. 4 deelnemers per boot en met drie bootjes trokken we op zee. Al snel zag ik van alle kanten boten komen. Wat een massa! En daartussen zag ik dolfijnen. Opeens waren ze weg. Wat verderop! En de bootjes snelden er naartoe. Het was eerder dolfijnenjacht dan dolfijnen spotten vond ik, maar we kunnen alvast niet zeggen dat we ze niet hebben gezien.

We waren een uur vroeger terug dan verwacht. We hadden de dolfijnen immers snel gevonden was de uitleg. Nuja, zo kregen we wat meer tijd om te douchen en te ontbijten want om 8u45 vertrok de bus met bestemming ons laatste hotel van de rondreis.

Om 9u20 hielden we halt bij de Gitgit waterval. We wandelden naar beneden en genoten van het stromende water. Het was er lekker koel. We dienden dan natuurlijk ook wel die weg terug naar de bus te nemen. Ik was blij dat er wat beweging was.

Op weg naar Ubud stopten we nog twee keer. Eén keer bij de apen langs de weg en even aan een plaatselijk marktje.

Om 13u30 arriveerden we in het kunstenaarsdorpje Ubud dat ook zeer toeristisch was trouwens. Reisleidster Johanna had onderweg gereserveerd voor de lunch om tijd te winnen. Daar kregen we wat we besteld hadden. Het was ook zeer lekker trouwens. Daarna vrij tot 15u30 dus even wat rondwandelen.

Het was 16u20 toen we in ons laatste hotel te Sanur waren. Ik liep even naar het strand en dacht... oei, moet ik hier 4 dagen "tot rust" komen? Dit was nog erger dan Blankenberge en ik keerde meteen terug naar de kamer om wat af te koelen. Die airco deed deugd.

 

Vrijdag 10 november 2017

We werden om 9u30 aan de lobby verwacht, dus we konden lekker uitslapen. Er werd afgesproken voor de terugvlucht en er werden voorstellen gegeven van uitstapjes. Maar die leken me eigenlijk allemaal niet interessant. Ik vroeg of we niets op maat konden verzinnen en we hebben twee dagen georganiseerd met 7 personen zodat we toch nog iets van Bali te zien kregen. We werden beperkt in onze mogelijkheden aangezien er een veiligheidszone van 12km rond de Agung vulkaan was die op uitbarsten stond.

Daarna gingen we wandelen langs het water. Via een pad langs het strand kregen we opeens andere indrukken te verwerken. Enkele honderden meter verder was er meteen al een veel beter gevoel. Rondslenteren en eten, meer werd er niet gedaan. Dat mag ook wel eens meen ik.

 

Zaterdag 11 november 2017

We hadden afgesproken om tegen 9 uur te vertrekken. Eerst reden we naar authentieke Balinese woningen waar een ganse familie is gehuisvest. Wel eens interessant om zien.

Tweede stop van de dag bij houtsnijwerk. Handwerk en fantastisch mooie dingen gezien, maar de prijs was navenant.

Onderweg stopten we bij Tegallalang, gekend van de rijstterrassen.

Tirta Empul zou het meest indrukwekkende van de dag moeten worden. Vandaag was het feestdag en het zou wel druk worden, maar zo zagen we meteen hoe de mensen naar de watertempel kwamen. Ik wou naar het waterpaleis, maar dat lag niet meteen op onze routes dus dat mocht ik vergeten.

We hadden lunch tussen rijstvelden op een leuke locatie. Er waren ook tempelfeesten en zo zagen we ook her en der processies langs de weg.

We reden door naar een mooi uitzicht over de Batur vulkaan en het kratermeer. Het weer was niet zo ideeel, maar toch was het wel mooi. Beetje mistig en daarna kwam de regen.

Toen we bij onze laatste stop, een tempel uit de 11de eeuw, uitstapten scheen de zon terug. Maar toen we daar klaar waren was het ook net op tijd, want de regensluizen gingen terug open.

We waren vrij laat terug en zochten later op de avond iets om te eten. Een tafeltje op 't strand gevonden, maar het begon weer te regenen. Dan maar naar binnen, maar daar was het bloedheet. Geen airco, geen beetje wind, ... op naar een volgende plaats. Een leuk windje en een mooi restaurant, maar daar hadden ze voor de gezelligheid vuurtjes staan... alsof het niet warm genoeg was. Ook niet houdbaar en ook maar weggevlucht. Plaats nummer drie had een overdekt terras op het strand. Ideaal dachten we, maar met de regen wilden ze enkel binnen bestellen. U raadt het al; veel te warm en wij terug weg. Het was al 21u20 toen de toch een degelijke plaats konden bemachtigen. Daar hadden we nog tien minuten om te bestellen. Net op tijd dus!

 

Zondag 12 november 2017

10u in de lobby om te vertrekken naar Taman Ayun. Dit is de koninklijke tempel met een mooie tuin en de dag na de feestdag zou het er druk kunnen worden. We stonden op 100m van de ingang maar mochten niet parkeren. Eén kilometer omrijden naar de andere kant van de straat duurde een volledig uur! Maar goed, wij zijn er in tegenstelling tot een andere groep dan toch geraakt. En het was ook de moeite vond ik.

Daarna reden we naar de Jatiluwih rijstvelden die door UNESCO worden ondersteund en we aten ook met zicht op die rijstvelden. Het is immers een volledige regio. We hadden echter minder goed weer en alweer begon het te regenen. Wat verderop zou je ook redelijk wat moeten betalen volgens de gids en omdat we wel al grote stukken hadden gezien en het zicht toch niet ideaal was, besloten we maar verder te rijden.

Het laatste op de agenda was Tanah Lot. Je bent niet op Bali geweest als je die zeetempel niet hebt gezien zegt men. De heilige slangen, het vele volk en de leuke sfeer zorgde toch voor iets speciaals maar ik vond het toch een klein beetje overroepen. Iedereen wacht er op de zonsondergang en dat daar genoten we ook van.

File en zeer veel regen op weg naar het hotel. 's Avonds eten bij de "buren". Zeer lekker en ook niet duur. Interessant want morgen was onze laatste dag en we moeten zorgen dat het geld op raakt of moet ik zeggen dat we dienenden rond te komen? Het zou wel lukken ;-).

 

Maandag 13 november 2017

De laatste dag op Bali. Tot 17u30 kregen we en dan bracht men ons naar de luchthaven. Uitslapen, ontbijten en dan eens de massage uitproberen. Voor minder dan 6 euro kon in anderhalf uur genieten. Het regende toch en om 12u dienden we uit te checken. Gaan lunchen en naar de winkel het laatste geld uitgeven. Nog net voldoende over voor een afscheidsdrankje op het strand.

Op tijd vertrokken naar de luchthaven. Om 18u35 arriveerden we in Denpassar. Check-in om 19u. Boarding om 20u50. 21u40 Take-off. Een vlucht van 2u12 naar Singapore. Ik keek naar de film "Snatched". We kregen rijst, groentjes en een dessertje met cocossmaak.

Om 23u57 landden we in Singapore en moesten we met z'n allen uit het vliegtuig voor 20 minuutjes.

 

Dinsdag 14 november 2017

Om 1u05 zaten we terug in het vliegtuig. Nu hadden we een vlucht van 12u43 voor de boeg. Take-off was er om 1u52. Ik keek nog naar de volgende films: "Girls trip", "Date night", "Train wreck" en "Voor elkaar gemaakt".

Als ontbijt kregen we nog een roerei met aardappel en bolognaisesaus, fruit, een pistolet en fruitsap.

We landden om 7u36 in Amsterdam. 8u35 haalde ik de koffers van de band en om 12u52 vertrok te Thalys naar Brussel. Veel wachten dus, maar liever wat meer speling. 14u08 waren we in Brussel-Zuid en om 14u18 konden we overstappen op de trein naar huis. Wel wat gesleep de de trappen want uiteraard zijn de Belgische stations zeer toegankelijk (synisch bedoeld), zeker als ook de roltrappen niet werken.

16u45 waren we thuis.

 

Foto's