• Reisverslag
• Foto's

donderdag 9 januari - dinsdag 14 januari 2003

Zoals ik na de vorige skireis had gezegd; het zou niet bij die ene keer blijven. Mezelf kennende is het natuurlijk ook niet evident de bus op te stappen. Je kent niemand én daarenboven kan je eigenlijk ook niet skiën. Toch maar eventjes de stoute boots aangetrokken en met stad Oudenaarde naar Corvara. Uiteindelijk kende ik de reisleider. Na een dag kende ik al twee mensen en tegen het einde van de week waren er toch al een aantal waarmee we het goed konden vinden.

In vergelijking met Klausberg was dit een enorm skioord. Moderner, mooier, groter, ... kortom veel beter!

Na een nacht op de bus waarbij ik absoluut niet kon slapen arriveerden we in een hotel waar we mochten ontbijten. Daar deden we ook onze skikledij aan. We lieten de bagage in de bus, want meteen wilden we de latten op! De eerste dag zouden ze het zeer kalm aan doen aangezien er enkele "beginnelingen" mee waren. Maar vanaf de eerste dag deed ik al pistes die ik twee jaar daarvoor nooit had gedurfd. Een beetje lef mag wel, zolang je het maar doseert ;-). Er zaten ook enkele "langlauf"-stukken in wat alles wat mottiger maakte. 's Avonds gingen we op zoek naar het hotel en konden we terugkijken op een geslaagde eerste dag.

Het hotel lag op een half uurtje rijden van Corvara. De eerste dag sta je er niet bij stil, maar als je je iedere morgen een beetje onwel voelt tijdens de bochtige trip ben je telkens blij dat je uit de bus mag stappen.

De tweede dag zouden ze de Sella Ronda doen. Piece of cake naar 't schijnt, maar Danny (my roommate) had na een drietal pistes een andere kijk op de zaak. Hij besloot de groep te verlaten en het wat "kalmer" aan te doen. Wijselijk (denk ik) volgde ik zijn standpunt. Vanaf dan trotseerden we met ons twee de witte flanken van Alta Badia.

De ene keer opteerden we een afdaling snel te nemen, de andere keer namen we een moeilijkere pisten op het gemak, ... kortom het was genieten!!! Kalmer werd al vlug een relatief begrip want we wilden zoveel mogelijk afdalen. We deden meestal blauwe pistes met nu en dan een rode. We namen maximaal een half uurtje pauze op een ganse skidag.

Danny en ik hadden beiden een lievelingspiste en toevallig lagen die naast mekaar. We gleden van het ene plezier in het andere. Op onze eigen manier leerden we bij, terwijl de amusementswaarde niet werd vergeten.

Opnieuw kon ik terugkijken op een geslaagde skireis. Ik denk dat ik het gevonden heb ... in de zomer een reis waarin veel cultuur wordt opgesnoven, de kennis wordt verruimd en ook wel wordt genoten, ... afgewisseld met een winterreis waarbij je alles los kan laten en enkel hoeft te genieten van het wijdse, het vrije, het sportieve, het gezonde, ...

 

             

Foto's met dank aan Danny Vande Putte.