• Reisverslag
• Foto's

Reisverslag

Maandag 5 november 2018

We vertrokken om 5u10 richting Charleroi. Daar hadden we een parking gereserveerd in de buurt van Lodelinsart. Even zoeken, want de GSP was precies de weg kwijt. Om 6u30, ongeveer drie uur voor onze vlucht vertrok, reden we doorheen een openstaande poort de parking op. Een jonge gast met een zaklamp verwachtte ons pas twee uur voor de vlucht. Nochtans netjes op papier: twee uur voor de vlucht op de luchthaven dus zeker drie uur op voorhand op de parking. Nuja, geen probleem want we mochten ons parkeren en dienden gewoon tien minuutjes te wachten op de shuttle. Nog twee mensen kwamen aan, stapten in en de poort werd op slot gedaan. Tussen 6u45 en 6u55 bracht die jongen ons dan van de parking naar luchthaven.

Om 7u10 hadden we de bagage afgegeven, 7u30 ingecheckt en door de controles en vanaf 8u44 begon men met instappen. 9u25 take-off (Ryanair - Boeing 737-800), 11u15 geland.

Even naar toilet, rondkijken om geld af te halen (maar slechte koers) en voor we het wisten lag enkel onze valies nog op de transportband. Het ging dus zeer vlot.

Navragen voor het openbaar vervoer naar het hotel en dat bleek redelijk simpel én goedkoop. Tickets dan maar onmiddellijk gekocht en op naar de bus.

12u08-12u30 Bus 200E naar metrostation Köbánya-Kispest,
12u38-12u55 Metrolijn 3 blauw van Köbánya-Kispest naar Deák Ferenc tér,
12u59 Overstappen op metrolijn 1 geel naar Kodály körönd.

Alles ging zo vlot! En de opeenvolging van bussen en metro zijn zo snel dat het echt niet erg is iets te missen. Was het openbaar vervoer bij ons ook maar zo geregeld!

Rond 13u15 waren we in hotel Six Inn (Rózsa utca 85, 200 meter stappen van het metrostation) dacht ik. En dan begon de ellende…

We hadden immers een reis geboekt via Travelbird. Vorige week kwam de melding dat Travelbird failliet was, maar dat SGR als verzekeraar garandeerde dat de reis toch kon doorgaan en dat zij alle kosten zouden vergoeden. Wij hoefden ons geen zorgen te maken. Maar het hotel wachtte (volgens wat men ons vertelde) nog op betalingsachterstallen van augustus. Wij konden dus niet inchecken vooraleer we het hotel nog eens betaalden. Ik belde dus naar TUI (die de communicatie verzorgde voor SGR) en men zei dat we dit wel degelijk best betaalden en dat we dit wel zouden kunnen terugvorderen na thuiskomst. Ik vond de factuur wel aan de hoge kant (t.o.v. wat ik eerder had betaald aan Travelbird), maar er was niets aan te doen. Dan maar betaald en kijken hoezeer ze van hun woord zijn zeker?

Tijd kwijt, geld kwijt en frustraties opgebouwd… maar laten we onze reis daar nu niet door verknallen dacht ik. Dus vertrokken we om 15u20 op verkenning in de stad. Tegen 16u10 waren we aan de Donau, aan het standbeeld "De Kleine Prinses". Daar tegenover Het eclectische paleis,
ontworpen door Alajos Hausmann, dat werd voltooid in 1896 en tot 1949 het
hooggerechtshof huisvestte. Nu heeft het de functie van Etnografisch Museum.

We kregen wat honger van het rondslenteren en gingen eten bij Kajahu foodtogether. Een rustig restaurant waarbij je de bestelling dient door te geven via touchpad en scherm in de tafel. Hoe je wil betalen wordt ook via het systeem geregeld. Je hebt gewoon een webshop, het eten was lekker en niet zo duur. Ik at er een wokgerecht.

's Avonds nog enkele inkopen doen om tegen 19u30 al terug in het hotel te zijn. Dat was voldoende voor de eerste dag want we wilden nog wat lectuur doorlopen en voorbereiden voor de volgende dagen.

Interessant om weten:

De eerste helft van de 20ste eeuw betekende nieuwe stadsuitbreidingen voor Boedapest, maar ook de deportatie van een groot deel van de joodse gemeenschap. Tijdens WO II in 1945 was de stad nog maar eens met de grond gelijk gemaakt. Na de oorlog werd het land 'bevrijd' en opnieuw bezet door de Sovjets. Diezelfde Sovjets waren ook verantwoordelijk voor de Hongaarse Opstand tegen het stalinisme in 1956, die ze met bloedig geweld neersloegen. Met de val van het Ijzeren Gordijn in 1989 werd in Boedapest de Republiek Hongarije opgericht. Sindsdien ondergaat de stad grondige veranderingen en hervormingen. De terugkeer van de markteconomie heeft ervoor gezorgd dat het stadsbeeld ingrijpend gemoderniseerd en verlevendigd is.

Met dit stukje geschiedenis wordt je nog iedere dag geconfronteerd als je door Boedapest wandelt.

 

Dinsdag 6 november 2018

De eerste dag nog even acclimatiseren en om 9u00 gaan ontbijten. Pas om 11u00 vertrokken voor de verkenning van het eerste deel van Pest.

We passeerden langs het Station Nyugati. Het huidige stationsgebouw werd ontworpen door de Franse ingenieur Auguste Wieczffinski de Serres, die voor het bureau G. Eiffel & Cie werkte. De bouw vond plaats tussen 1874 en 1877 onder toezicht van Gustave Eiffel. Het ontwerp was een typisch kopstation met een vertrek en aankomstvleugel aan de zijkanten en daartussen een hal met de sporen. Het treinverkeer moest tijdens de bouw gewoon doorgaan en daarom werd besloten de grote hal over het bestaande station heen te bouwen. Eiffel greep terug op Franse stationsbouw en gebruikte de z.g. Polonceau-steun voor de overspanning van de grote hal, zoals die bijvoorbeeld ook in het Gare du Nord is toegepast. De indrukwekkende ijzeren constructie kwam in 1877 gereed, waarna het bestaande station werd gesloopt. De Hongaarse fotograaf György Klösz heeft deze gebeurtenissen destijds vastgelegd in een fotoserie. Het station kreeg ook een Koninklijke wachtkamer en vanaf 1883 stopte hier de Oriënt-Express. In 1891 werden de Hongaarse trajecten van de StEG genationaliseerd en kreeg het station de naam Nyugati pályaudvar (Station west) omdat van hieruit de treinen vertrokken die langs de Donau naar Bratislava en Wenen, dus naar het westen, reden. In 1911 werd een baanwerkplaats op het terrein naast het station geopend en de Hongaarse ingenieur Kálmán Kandó experimenteerde hier in 1923, als directeur van Ganz, met een Eloc die gevoed kon worden met 16 kV 50 Hz.)

Daarna wandelden we naar het Parlement. Het 19de-eeuwse parlementsgebouw is de residentiële woning van de president en de plaats waar het Hongaars parlement zetelt. De kroonjuwelen vormen de blikvanger binnen dit imposante neogotische gebouw langs de Donau. Een vrij bezoek is echter niet mogelijk, dit omwille van de activiteiten van het parlement. Wel is het gebouw gedeeltelijk en enkel in groep te bezichtigen. Qua constructie zijn er veel verwijzingen naar de geschiedenis van Hongarije.

Even wat rondhangen en zo naar het Vredesplein waar bvb ook de Amerikaanse ambassade is. Achter die ambassade ligt een mooi gebouw met bijen op de muur die precies naar hun korven kruipen. Even blokje rond via de Nationale bank naar een monument en eerder gekend omwille van de protestplaats.

Teruggekeerd want we hadden de eeuwig brandende vlam niet gezien. De eeuwige vlam brandt op de plaats waar Lajos Batthany de eerste onafhankelijke premier van Hongarije werd geëxecuteerd.

Tot slot naar de basiliek waar je diende te betalen als je binnen wou. Even wat info opgezocht en besloten toch niet binnen te gaan. Deze basiliek is de grootste kerk van Boedapest. Er is zitruimte voor maar liefst 8000 mensen. De bouw startte in 1851 naar een ontwerp van Jozsef Hild. Deze stierf echter voor het ontwerp af was en Miklós Ybl heeft zijn taak nadien voltooid. Maar na korte tijd bleek dat de eerste constructies allesbehalve stabiel waren en nog tijdens de bouw stortte een groot deel van de kerk in. Uiteindelijk maakte Ybl een volledig nieuw ontwerp in neoromantische stijl. De nieuwe basiliek werd in 1906 voor het publiek geopend. Tijdens de Tweede Wereldoorlog liep het gebouw zware beschadigingen op door bombardementen. De basiliek werd nadien zo authentiek mogelijk hersteld. Het gebouw heeft een imposante omvang en een prachtig interieur, waaraan bekende Hongaarse schilders en beeldhouwers uit die tijd meewerkten. Als je de gemummificeerde rechterhand van Sint Stefanus wilt bewonderen, ben je hier wel aan het juiste adres.

Omdat we wat honger kregen en niet zo ver van dat restaurant van gisteren waren, gingen we om 13u55 een dagschotel eten (tomatensoep, Quesadilla's, chocolademuffin). Na het eten trokken we verder op verkenning.

Rond 15u00 waren we aan de grote Synagoge. Deze tweede grootste synagoge ter wereld, ook wel synagoge aan de Dohány-straat genoemd, is een indrukwekkend gebouw uit de 19de eeuw. Het gebouw is 75 meter lang en 27 meter breed en biedt plaats aan 3000 personen. De twee imposante Moorse koepels bepalen voor een groot stuk de skyline van de stad. In de aansluitende tempel worden de religieuze diensten verzorgd ter nagedachtenis van de Joden in de Eerste en Tweede Wereldoorlog.

Van daaruit terug naar de Donau en voor de brug afslaan langs het water richting Centrale markthal. Dit is een prachtig eind 19de-eeuws gebouw, ontworpen door Samu Pecz . Oorspronkelijk liep er door dit gebouw een kanaal. Daarlangs vaarden bootjes binnen om de goederen rechtstreeks tot bij de markthandelaars te brengen.

Via de winkelstraat Váci Utca terug naar 't centrum.

We waren terug bij Kajahu en aten daar tussen 18u en 19u een lekkere burrito. Ik ging nog even de mooie Széchenyi-Kettingbrug over tot aan de tunnel vooraleer we terug naar het hotel wandelden. De legende zegt dat de tunnel even lang is als de brug zodat de brug erin kan worden geschoven. De Kettingbrug was de eerste definitieve verbinding tussen beide stadsdelen en werd tussen 1842 en 1849 gebouwd. Het is ook de oudste brug van de stad. Architect van deze schitterende constructie is de Engelse ingenieur Adam Clark. Het plein aan het einde van de brug werd dan ook naar hem vernoemd. Vanaf deze 330 meter lange en 157 meter brede brug kun je prachtige panoramafoto's maken van beide stadsdelen. Twee leeuwen van steen, ontworpen door János Marschalkó, zorgen aan weerszijden voor een stille bewaking. Ze werden in 1885 geplaatst. Hij zou zelfmoord hebben gepleegd omwille van de onvolmaaktheid van de leeuwen. De tongen ontbreken namelijk.

Terug in het hotel om 20u30 en ik dacht… nog niet echt verzadigd dus toch nog een half uurtje gaan wandelen.

 

Woensdag 7 november 2018

Vandaag om 8u45 gaan ontbijten en om 10u00 vertrokken. In rechte lijn naar het Parlement om daar nog even de andere kant te bewonderen en zo naar het monument met de schoentjes. Monument "A cipők" ("De schoenen") is een lange rij bronzen schoenen die sinds 2005 aan de rand van het water staan. Hier staan een zestig paar metalen schoenen; heren-, dames- en kinderschoenen, over een lengte van veertig meter. De schoenen representeren de gefusilleerde joden ten tijde van de tweede wereldoorlog. Het is gemaakt door Gyula Pauer, bijgestaan door János Can Togay en werd onthuld in 2005. Het verhaal achter het monument gaat terug naar de tweede wereldoorlog. De joden werden op een rij opgesteld langs de Donau wetende dat men dit niet zou overleven. Alvorens ze werden gefusilleerd moesten ze hun schoenen uitdoen, omdat leer kostbaar was, waarna ze zonder pardon dood werden geschoten. Hun levenloze lichaam viel in de Donau dat de lichamen met zich meevoerde. Een symbolisch en pakkend monument.

Langs het water naar de Kettingbrug en daarna over de Donau naar de kabelbaan. Ik heb ze gezien en gefotografeerd, maar ik besloot gewoon met de trapjes naar boven te gaan. Vandaag verkennen we Boeda en we starten met het paleis. Het oude Koninklijk Paleis is een van de bekendste herkenningspunten van Boedapest. Het eerste paleis hier werd in de 13de eeuw gebouwd door koning Béla IV van Hongarije, maar het werd in de loop der eeuwen verschillende keren vernield en heropgebouwd. In totaal is het paleis maar liefst 31 keer aangevallen. Het oudste deel van het huidige paleis stamt uit de 14de eeuw. Tijdens de Tweede Wereldoorlog liep het paleis voor de laatste keer zware beschadigingen op, maar in de jaren '60 werd het herbouwd. Tegenwoordig huisvest het verschillende musea en galerijen.

Gewoon even rondwandelen en dan naar de andere kant van de heuvel. De Kasteelheuvel staat bekend om zijn barokke en 19de-eeuwse gebouwen. Daarnaast puilen de straten ook uit van de gezellige kroegen en cafeetjes waar mannen kaarten en schaak spelen. Door de immense cultuurhistorische waarde van dit district kon het dan ook niet anders dan dat het op de Werelderfgoedlijst kwam te staan.

Van 12u30 tot 13u00 hadden we lunch. Ik koos voor gevulde paprika.

Na het eten wandelden we via de Matthiaskerk naar het Vissersbastion. Dat vond ik wel de moeite! En aan die kant had je ook een mooi zicht op het parlementsgebouw. De Matthiaskerk bevindt zich in het kastelendistrict van Boeda en is vernoemd naar de populaire koning Matthias Corvinus. De oudste delen dateren uit de 13de eeuw, maar onder meer de Turkse bezetting zorgde voor donkere tijden in de geschiedenis van de kerk. Zo werd deze omgedoopt tot een moskee waaruit alle fresco's en andere versieringen verwijderd of gesloopt werden. Pas tegen het einde van de 19de eeuw werd de kerk in ere hersteld. Architect Frigyes Schulek werkte hieraan mee en hij zorgde voor een nauwkeurige restauratie volgens het 13de eeuwse plan én nieuwe toevoegingen zoals de diamantvormige dakdelen. Dat zorgde er meteen voor dat de kerk een controversieel gespreksonderwerp werd en daarmee uiteraard een van de toeristische trekpleisters van Boedapest. Het Visserbastion is een neogotisch en neoromaans bouwwerk en werd gebouwd tussen 1895 en 1902. De zeven torentjes stellen de Hongaarse stammen voor die eeuwen geleden de Pannonische vlakte bevolkten. De naam van het bastion is afkomstig van het gilde van de vissers die in de middeleeuwen dit deel van de stad moest bewaken. Eigenlijk bestaat het bouwwerk uit een groot uitkijkplatform met veel trappen en paadjes. Tussen het Vissersbastion en de Matthiaskerk staat een groot ruiterstandbeeld van Stefanus I van Hongarije. Vanuit de grote toren heb je een magnifiek uitzicht over het parlement, de Sint-Stefanusbasiliek, het Margareta-eiland en de Kettingbrug.

We wandelden verder naar een kerk waarvan enkel de toren nog is overgebleven na de bombardementen tijdens de oorlogen.

Op de terugweg gingen we ook nog eens kijken in het Labyrint waar Dracula nog gevangen werd. Maar aan de buitenkant van de omwalling bezochten we een ander stuk van de ondergrondse gangen en dat vond ik net iets interessanter; namelijk het rotsziekenhuis/atoomschuilkelder. We konden mee met de Engelse rondleiding van 17u30.

Ondertussen was het donker en maakte in vanaf het Visserbastion nog een foto van het verlichte Parlement.

Terug naar beneden en nog een wandelingetje langs het water gemaakt om een foto te kunnen maken van het parlement, maar dan beneden en er recht tegenover.

Terug naar de brug en zo naar het hotel. Onderweg zag ik nog iemand verse hamburgers maken en ik had nog geen diner gehad… de verleiding was te groot dus wou ik dat wel eens proeven.

 

Donderdag 8 november 2018

Ontbeten om 10u00 en dan de andere kant op. Deze keer naar het heldenplein en het stadspark. Links het museum voor schone kunsten, rechts de kunsthal, in het midden het Millenniummonument, gebouwd ter ere van het 1000-jarige bestaan van Hongarije. Rond een 45 meter hoge zuil die bekroond wordt met een beeld van de aartsengel Gabriël ligt een zuilengalerij. In het midden van die zuilengalerij staan de beelden van zeven Magyarenvorsten. In de zuilengalerijen rond het plein staan de belangrijkste koningen van Hongarije.

We stappen het park Városliget in en rechts draaien we af naar de Vajdahunyadburcht waar eettentjes en andere kraampjes staan. Ik proefde daar Kürtőskalács (de Hongaarse naam voor een traditionele zoete lekkernij uit Transsylvanië blijkbaar.) Dit traditionele gerecht wordt op een eigenaardige manier bereid: het zoet gekruide deeg, vaak met kaneel, wordt fijn uitgespreid en om een kegelvormige stok (bakhout) gewikkeld, die dan boven het smeulende houtvuur gehouden wordt om te bakken. Ook kan men er walnoten, amandelen, vanillesuiker, cacao of kokos overheen doen die gemengd zijn met suiker. Door het boven de houtskool te draaien wordt de koek gebakken en de suiker gekaramelliseerd. Je ziet het overal in Boedapest en ik had het nog niet eerder gezien. Het kasteel werd gebouwd ter ere van een de Wereldtentoonstelling in 1896. Het is een kopie van een gelijknamig kasteel uit Transsylvanië. Het kasteel werd oorspronkelijk opgetrokken uit karton een hout, maar omdat het zo populair was bij de bevolking, werd het herbouwd in steen. Op het binnenplein van de burcht staat een beeld van de 13de-eeuwse Hongaarse
kroniekschrijver Anonymus, wiens echte naam altijd onbekend is gebleven.
Anonymus verbergt zijn hoofd in zijn monnikskap, om aan te geven dat hij altijd
onbekend gebleven is. Het aanraken van de pen in zijn hand brengt geluk.

Even rondlopen en dan een kijkje nemen bij de Széchenyibaden. Deze baden vormen het grootste medicinale kuuroord van Europa. De gebouwen in neobarokke stijl dateren van 1913. Het enorme buitenzwembad is indrukwekkend. Beetje duur als je daar geen dagje wil vertoeven dus keek ik even binnen vanaf het raam. Mooie setting, maar op zich was het gewoon een zwembad. OK, met natuurlijk bronwater om te kuren, maar ik wou nog heel veel andere plaatsen verkennen.

Via de zoo terug naar dat kasteel en verder het park door. Wat verderop hebben ze het Ferenc Puskas stadion gesloopt en is men al vergezet met de bouw van een nieuw stadion. Heel dichtbij geraakten we niet dus trokken we verder naar Station Budapest-Keleti. Het belangrijkste station is tussen 1881 en 1884 gebouwd in eclectische stijl, naar een ontwerp van de architect Gyula Rochlitz en spoorwegingenieur János Feketeházy. Net als bij Déli uit 1861 en Nyugati uit 1877 werd ook hier gekozen voor een kopstation met perronhal geflankeerd door een aankomst en een vertrek vleugel. De voorgevel werd uitgevoerd als een triomfboog en direct daarachter de perronhal met vijf sporen. Deze sporen liggen precies oost-west waar de voorgevel haaks op staat. Het station werd op 16 augustus 1884 geopend als Központi Indoház (Centraal Station). Ten tijde van de opening was het een van de modernste stations van Europa, met als een van de eersten elektrische verlichting en een centraal seinhuis voor het hele station. Na de nationalisatie van de spoorwegen kreeg het station in 1892 de naam Keleti pályaudvar (Station Oost). Hoewel dit station inderdaad in het oosten van de stad ligt heeft de naam, net als bij Nyugati en Déli, betrekking op de toenmalige bestemmingen van de treinen, zoals Debrecen, Bekescsaba en Transsylvanië in het oosten en zuidoosten van het land. In 1898 werd het plein genoemd naar Gábor Baross, die als politicus een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van het Hongaarse transportwezen. Voor de in 1892 overleden politicus werd toen ook een standbeeld voor het station geplaatst

We dachten ineens aan eten. Waren we ver van het favoriete restaurant en wat zou de dagschotel zijn? Tot 15u kan je die krijgen en we waren er iets na 14u meen ik. Het werd een slaatje met mozarella, fiesta burrito en een zware chocoladetaart.

Om het eten te laten zakken wandelden we door de Joodse wijk. Opeens kwamen we aan de Szimpla kert. De eerste ruin bar van de stad en een attractie op zich. Je kan er binnen en buiten en de prijzen zijn er democratisch. Leuk om eens te zien, maar ik wou dat ook wel eens beleven "by night".

Terug naar het hotel dus en aanduiden op mijn kaartje waar ik zoal had gelopen.

Van 20u00 tot 22u00 maakte ik nog een avondwandelingetje van zo'n 8km waarbij ik uiteraard nog eens een kijkje nam in de Szimpla bar.

 

Vrijdag 9 november 2018

Nog één volledige dag in Boedapest en om 10u35 vertrokken naar Boeda.

Boedapest staat bekend om zijn warmwaterbronnen en geneeskrachtige baden. Er zijn overblijfselen aangetroffen die teruggaan tot de 2de eeuw, maar de badcultuur raakte pas tijdens de Turkse periode in de 16de-17de eeuw echt ingeburgerd. De Turkse baden die nu nog in gebruik zijn, namelijk Rudas, Rác, Király en Császár, zijn stuk voor stuk architecturale meesterwerken. Maar het meest populair bij toeristen is het badhuis Gellért. De geneeskrachtige bron die zich hier bevindt, komt in teksten voor die teruggaan tot de 13de eeuw. Het badhuis is verbonden aan een hotel en het interieur bestaat uit kunstige mozaïeken, gekleurde glasramen en beelden, wat het geheel een folkloristische en ontspannende tint geeft.

Onze wandeling ging dus in eerste instantie richting Rudas baden. Daar even rondgelopen en daarna de trappen op tot het standbeeld van pastoor Gellért. Verder naar boven tot aan de citadel. Uiteraard wou ik daar van het uitzicht genieten! Deze vesting op de Gellértheuvel werd in 1851 gebouwd door Julius Jacob von Haynau, een Habsburger. De Oostenrijkers wilden de Hongaren met een indrukwekkende vesting onder de duim houden. Het u-vormige gebouw neemt qua oppervlakte bijna het volledige 2335 meter hoge plateau in beslag.

Nadat ik een toertje rond liep kozen we voor de afdaling langs de andere kant zodat we bij de Rotskerk uit kwamen. De grot op de Gellértheuvel maakt deel uit van een labyrinth van
onderaardse gangen en grotten. De grot wordt ook wel Sint-Ivansgrot genoemd, naar
de monnik die hier in afzondering leefde en het thermale water van het meer naast de
grot gebruikte om de zieken te genezen. Een groep monniken legde in de jaren '20 van de 20ste eeuw de eerste ingang van de grot aan. Van 1926 tot 1951 deed de grot dienst als kapel en klooster. In 1951 viel de communistische Hongaarse staatsveiligheid binnen. Die wilde de katholieke kerk
ondermijnen en sloot de kerk af. Pas in 1989 werd de kerk opnieuw geopend.

Aan de overzijde van de straat ligt het Gellért hotel met baden etc. Het werd tussen 1916 en 1918 opgetrokken in Jugendstilstijl. Ook daar snel even een kijkje nemen vooraleer we op een terrasje verzeild raakten voor de lunch (14u00-15u00).

Normaal zou het leuk moeten zijn om bij mooi weer een terrasje te doen. In Boedapest echter was het niet mogelijk omdat praktisch iedereen daar rookt! Toch was binnen geen optie want daar was storende muziek. Het viel mee op het terras en de kippenbrochette op de BBQ was superlekker.

Na het eten terug een wandeling. Langs water tot overkant parlement zodat we ook de ideale foto hadden bij daglicht. Nuja, we waren net op tijd en konden dan ook genieten van het invallen van de avond en het donker worden met zicht op het prachtige parlementsgebouw.

Waar we in eerste instantie niet aan gedacht hadden, maar wat mooi meegenomen was: de opening van de Kerstmarkt van Boedapest. Eerst wat rondslenteren langs de kraampjes, daarna iets gaan drinken om terug te keren naar de kerstmarkt. Ik wou in Hongarije toch wel eens de goulash proeven en ik wou dat op de Kerstmarkt in zo'n uitgehold brood. Dat smaakte en ik vond dat toch passen als laatste avondmaal.

Nog wat de sfeer in de uitgangsbuurt opsnuiven vooraleer we naar het hotel trokken en onderweg maakten we kennis met een traditie waar we toch wel wat van verschoten… bijna iedereen kwam massaal afval op straat gooien. Waar er plaats was gooide men zetels, matrassen, baden, glas, plastic, hout, meubels, computers, televisies, … Blijkbaar een gewoonte om dit twee keer per jaar te organiseren.

 

Zaterdag 10 november 2018

Uitslapen en valies klaarmaken, ontbijten en om 10u00 uitchecken in het hotel.

Ik wou nog even tot aan het terror museum voor een foto. Het Huis van Terreur is een van de meest omstreden musea van Boedapest. Het museum is gewijd aan de fascistische en communistische dictatoriale regimes die in de 20ste eeuw over Hongarije heersten. De tentoonstellingen doen de banden tussen Hongarije en het Naziregime en de SovjetUnie uit de doeken. Verder wordt er aandacht besteed aan Hongaarse organisaties zoals de fascistische Pijlkruisers en de AVH, de gevreesde geheime dienst in de communistische periode. Het is museum is ondergebracht in een gebouw dat tijdens de Tweede Wereldoorlog het hoofdkantoor was van de Nazi's en later van de geheime dienst. In de kelders van het gebouw werden tegenstanders van het regime opgesloten en gefolterd. Als je binnenkomt in het museum zie je al meteen een grote muur, bedekt met foto's
van slachtoffers van de wrede regimes. Het museum is indrukwekkend, maar kreeg ook veel kritiek te verduren. Volgens de critici zou het Hongarije teveel in een slachtofferrol duwen, terwijl het land in deze twee bloedige periodes zelf een groot aandeel had in de gruwelijkheden. Ook de lift in het museum laat een diepe indruk na. Als je erin stapt, start er op een groot scherm een film waarin een oud-medewerker van de geheime dienst vertelt hoe het in dit gebouw destijds aan toeging.

Ondertussen zagen we de ophaling van de hopen afval in de straten. En wij maar "recycleren"!!!

Om 10u40 vertrokken aan hotel en van Kodály körönd via metrolijn 1 naar Deák Ferenc tér, via Metrolijn 3 naar het  eindstation Köbánya-Kispest waar we om 11u20 aankwamen. Binnen de vijf minuten aansluiting op de bus 200E zodat we om 11u48 aankwamen op de luchthaven.

12u20: bagage afgegeven
12u45: ingecheckt en door controles
13u25-13u45: Instappen
14u01: take-off Boeing 737-800
15u48: Geland
16u10: Bagage
16u15: Gebeld naar de parking
16u25: Op de afgesproken plaats van parking 2
10 minuutjes rijden van de luchthaven naar de parking
16u40: Auto geladen, nog enkele boodschappen onderweg en naar huis
18u45: Terug thuis

 

Foto's