• Reisverslag
• Foto's

Reisverslag

Zondag 14 oktober 2018

Gemeenteverkiezingen in België, net op de dag dat we vertrokken op reis. Dat werd dus eerst onze plicht vervullen in de voormiddag, alles klaarmaken om rond 14u te vertrekken naar Asten in Nederland.

We kwamen mooi op tijd aan en maakten rond 18u een wandelingetje in het centrum van deze gezellige gemeente. We aten nog een frietje en een lekker ijsje. Daarna naar het hotel voor één nachtje. Onze auto mochten we voor €10 op de bewaakte afgesloten parking laten staan tijdens onze reis naar Kroatië.

 

Maandag 15 oktober 2018

Omstreeks 7u opgestaan. We hadden alle tijd om alles rustig klaar te maken. Het ontbijt was trouwens super!

8u50 en alle bussen stonden klaar om te vertrekken. We hadden een tocht van 610km naar Denkendorf (ergens tussen Nürnberg en München) voor de boeg. 23 personen en 44 zitplaatsen. Plaats zat dus en da's wel luxe eigenlijk.

Er werd een eerste keer gestopt van 11u10 tot 11u50 in Heiligenroth. Even de benen strekken en tot in het bos gaan wandelen. Met de vele herfstkleuren is dat immers ideaal om volop te genieten van deze periode van het jaar.

Onze tweede stop hadden we van 13u35 tot 13u55 in Spessart Süd. Even wat smikkelen en in het zonnetje staan, klaar voor de volgende etappe. Een boek en wat nootjes enzo helpen wel om de tijd te doden.

Nog een laatste stop van 15u55 tot 16u25 in Nürnberg om dan door te rijden naar het "tussenhotel" Krone in Denkendorf waar we om 17u10 arriveerden.

Een zeer warme welkomst was het echter niet. Nochtans had ik in Duitsland altijd al positieve ervaringen gehad dus ik zal de wat botte "ich verstehen sie nicht" wel verkeerd geïnterpreteerd hebben? Op de bovenste verdieping kregen we een kamer met weinig lichtinval, maar het was toch maar om te slapen dacht ik. De tv had twee afstandsbedieningen (in alle kamers trouwens), maar als men sedert augustus niet meer analoog uitzendt en er geen digitale tv ter beschikking is dan houdt het op natuurlijk.

Ik ging even wandelen van 17u30 tot 18u15. Vakantie dus we gaan ons niet proberen ergeren. Ik was snel rond in het kleine dorpje. Dan maar gaan eten rond 18u30. Lag het terug aan mij of werd er heel boertig gevraagd wat we wilden drinken en het kon niet snel genoeg gaan? Neen, iedereen was ervan overtuigd dat dit onbeleefd was. De borden snel ophalen zoals men op school deed en daarna met de portemonnee op tafel komen vertellen wat de drank moet kosten. Opnieuw zo lomp en ongeduldig … men nam net niet het geld uit je portefeuille.

Zou ik durven zeggen dat de verwarming niet werkt? Hoh, waarom niet hé… maar hoe leg je dat uit in het Duits als men geen beetje moeite wil doen om je te begrijpen. Even aan de chauffeur vragen of hij het in het Duits kan uitleggen. Met een lang gezicht deed hij het en ook al leek dat een vreemde vraag, uiteindelijk kwam het in orde. Een Poolse man kwam met een tang de verwarming doodleuk open draaien. En ook de buren waren blij want bij hen dezelfde "problemen"…

 

Dinsdag 16 oktober 2018

Op tijd opstaan en tegen 7u00 aan de ontbijttafel. Basic maar wel in orde. Geen klagen deze keer. Ik kreeg na lang wachten ook de gevraagde chocolademelk. Valiezen pakken en richting bus. We zouden nog de sleutel teruggeven, maar die werd op de trap gewoon uit je handen getrokken. Was ik blij toen ik hoorde dat we op de terugweg in een ander hotel zouden verblijven.

Stipt om 8u00 vertrokken we met bestemming Opatija. Deze rit zou 620km lang zijn.

Er waren drie optionele excursies voorzien bij het boeken van de reis. Twee van de drie heb ik ook gekozen (grotten in Slovenië en de meren van Plitvice), maar voor de "wijnproeverij" heb ik gepast. Ik drink immers geen wijn, ik heb al voldoende wijnkelders en kastelen enzo bezocht en uit ervaring weet ik dat je als niet-drinker niet op een alternatief hoeft te rekenen. Intussen had men op de bus verteld over "extra optionele excursies". Het was me niet geheel duidelijk hoe dit werkte want op bepaalde dagen hadden we ook wel andere zaken op het programma staan. Waren die "extra's" noodzakelijk om te doen, want inhoudelijk spraken ze me niet direct aan.

De eerste keer stopten we van 10u25 tot 10u50 in Samerberg-sud en ik vroeg aan de chauffeur hoe het zat met de extra uitstappen. Hij zei dat die louter optioneel waren en dienden op de reis "compleet" te maken. Ah ok, ideaal dacht ik dus kan ik zelf beter naar eigen wensen invullen.

De tweede stop was 's middags van 13u05 tot 13u55 in de buurt van Eisentratten in Oostenrijk. Overal nog groene of kale bergtoppen…

Even gestopt om geld af te halen in Slovenië want velen hadden niet voldoende euro's mee om hun extra uitstappen te betalen. We zijn ook nog eens gestopt om te tanken in Slovenië.

Tegen 17u30 waren we aan de grens van Kroatië en 25 minuten later kwamen we aan in hotel Istra. Het diner konden we dagelijks nemen van 19u00 tot 21u00. Dranken waren inbegrepen.

Onze prijs was beperkt dus konden we natuurlijk niet het meest chique hotel verwachten. We zaten in het oude gedeelte van het hotel dus niet meteen representatief indien je online op zoek gaat. We hadden wel zicht op zee, maar de kamer was klein en onder het dak. De airco werkte, maar de verwarming niet (later meer) en het toilet had het soms moeilijk om volledig door te spoelen, maar voor de rest viel de kamer wel mee ook al zouden wij al eens aan renoveren denken. Het eten en drinken echter vonden we toch wel wat minder. Je diende vaak lang aan te schuiven en ik vond altijd wel iets "eetbaar", maar daarmee was het ook gezegd. Weinig variatie en weinig kwaliteit. (Fris)dranken en fruitsappen van het vat is vaak op basis van poeder, maar de verhouding klopte precies niet. Water was een optie of de citroenlimonade misschien… De ligging viel dan weer wel mee.

 

Woensdag 17 oktober 2018

Ontbijt van 7u00 tot 9u30. Meteen een vrije dag! Optioneel konden we een stadswandeling maken in Opatija. Zelf wat opzoeken en snel even wat info opvragen bij de toeristische dienst voor de komende dagen. Wat geld uit de automaat halen en daarna op eigen houtje een stadswandeling in elkaar knutselen. Tegen 12u30 wandelden we richting Voloskovia het mooie pad langs de zee.

In Volosko gegeten aan de marina. Ik koos voor een soort opgerolde pizza (daar waren twee soorten van en ik koos de vlees-variant). Het water was er zo helder dat we zeesterren aan de boorden van de haven zagen kleven. De mosselen en de vissen zag je door het azuurblauwe water heen. De katten vingen hagedissen en de locals zwommen in zee.

Terug in Opatija vonden we in een klein winkeltje "home made ijsje" en ik wou wel zo'n potje proeven (smaak was combinatie van appelsien, noten, chocolade … speciaal maar zeer lekker!)

En zo beleefden we een eerste rustige dag in Kroatië.

 

Donderdag 18 oktober 2018

Terwijl de anderen met een boottochtje naar Lovran gingen, boekten wij een dagtrip naar Pulla, Rovinj en Porec voor zaterdag. Daarna reden we met de bus naar Lovran en stapten we naar het strand van Medveja. Daar was eigenlijk niets te beleven. Dit stukje wordt gebruikt als (keien)strand in het hoogseizoen en was nu gewoon "doods".

Terug naar Lovran dan maar. De naam had dit stadje te danken aan "laurier". Maar de buurt is ook gekend voor de kastanjes. En jawel, daar kwamen we onze medereizigers tegen. Wij hadden alle tijd, zij dienden na een blitsbezoek alweer richting boot te gaan. Voor ons dus alle tijd om lekker te gaan eten. Op een terras met supervriendelijke bediening aten we pizza calzone en proefde ik een lavendeldrankje.

Via het pad langs de zee keerden we terug naar Opatjie. En zo hebben we dus de volledige  Lungomare van Volosko tot Lovran afgewandeld (12km aan De Kvarner of Kvarnergolf - een baai in het Noorden van de Adriatische Zee, tussen het Istrische schiereiland en de Noordelijke Kroatische kust). Voldaan konden we aanschuiven aan het "buffet".

 

Vrijdag 19 oktober 2018

Vandaag de optionele excursie naar de grotten van Postojna op het programma. Om 8u30 vertrekken richting Slovenië dus. Aan de grens allemaal uitstappen en paspoortcontrole, maar toch vlot naar de toeristische trekpleister.

Een karstgrottenstelsel met een lengte van 20.570 m is de langste grot van Slovenië en de op één na grootste druipsteengrot ter wereld. De grotten werden gevormd door de rivier de Pivka. 5,3 km van de grotten zijn toegankelijk voor het publiek. Met een treintje wordt je 2km de grot ingereden om daar even rond te wandelen. Met eenzelfde treintje wordt je terug naar de ingang gebracht. In deze grotten komt de zeldzame grottenolm (grotsalamander) voor. Het dier is zo bijzonder dat het in het stadssymbool van Postojna prijkt en op het stadszegel staat afgebeeld. De diertjes worden getoond in een aquarium. Om de twee maanden nemen ze andere diertjes zodat ze terug in hun vertrouwde omgeving kunnen verder leven.

Toen we bij de grotten aankwamen moesten we op de bus blijven terwijl de chauffeur tickets haalde. Hij kwam terug en zei "ik kon kiezen: de Duitse of de Engelse rondleiding. Ik heb voor jullie allemaal de Duitse geregeld." Na het bezoek kregen we ook nog een folder in het Duits. Waarom kon hij niet even polsen wie welke rondleiding wou, want die begon toch op eenzelfde ogenblijk (dus geen probleem van timing)? De meesten onder ons hadden wellicht voor Engels gekozen. Anderzijds was er een mogelijkheid om de uitleg in het Nederlands te hebben via oortjes (3 euro extra). Toen men hem daarop wees dat dit toch wel nuttig had kunnen zijn was het antwoord "Niet mijn probleem". Waarom heeft hij niet gevraagd wie dat eventueel wou? Zijn antwoord "Je moet dat op voorhand bestellen". Mja, en als ik dat niet gelooft… voor alle duidelijkheid: die vragen kwamen niet van mij en tijdens onze "vrije tijd" ben ik even naar de infodesk geweest. Ik heb een Engelstalige folder én ik heb gezien dat je gewoon de "oortjes" kon vragen. We zaten buiten het seizoen en geloof me: die waren heus niet allemaal in gebruik! Om het "goed te maken" heeft hij de tekst van een Nederlandstalige folder voorgelezen. Mjah… gemiste kans!

Om 11u gingen we de grotten binnen voor een anderhalf uur durende tocht. Daarna kregen we nog wat vrij tot 14u vooraleer we terug naar de bus moesten.

Tot slot reden we naar het kasteel van Predjama. Dat is een bekende grotburcht ongeveer 9km verderop. De burcht werd in de 12e eeuw gebouwd in de ingang van een grot op 123 meter hoogte in een bergwand. De grot zelf werd waarschijnlijk al ten tijde van het Paleolithicum bewoond. De laatste particuliere bezitter van de burcht was de familie Windisch-Graetz. Zij kregen het in 1846 in handen. Na de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel genationaliseerd en werd het een museum. Het kasteel diende in 1986 als decor in de film Armour of God met in de hoofdrol Jackie Chan.

Het was ook wel jammer dat we enkel een fotostop hadden bij het kasteel. Misschien was een combiticket kopen een betere optie? Is het de moeite of niet, dat weet ik niet. Ik weet enkel dat we de optie niet hadden en qua tijd zou dat nog wel meevallen dus dat was denk ik geen issue. Het antwoord van de chauffeur dat je het niet kan bezoeken wegen "privé-bezit" vond ik wel wat vreemd als je overal ziet dat je tickets kan kopen? En dan krullen je tenen wel als je bovenstaande leest…

Van 14u20 tot 14u50 waren we dus aan de Predjamaburcht. We kochten er nog verse honing op de parking terwijl de chauffeur wat info over de grotten voorlas.

Het was 16u45 toen we terug aan hotel waren.

 

Zaterdag 20 oktober 2018

Vandaag werden we verwacht om 8u30 aan de busstop. Op het programma een dagtrip met privé-gids naar Pula, Rovinj en Poreč. De grote groep deed vandaag enkel Rovinj en Poreč, maar tussendoor was het voor hen wel terug bootje varen in het Limski kanaal. Die hebben we ook gezien , maar dan vanaf het land.

Om 10u20 waren we in Pula. Onderweg hadden we wel al een mooie fotostop gedaan en we konden alles vragen aan de zeer vriendelijke gids! We waren met vier, waarvan twee echt wel oudere mensen die ferm op de sukkel waren en niet meteen ver konden stappen.

Tot 10u35 was er een zogezegde plaspauze. Toen men dan naar het centrum van Pula wou gaan (voetgangerszone) haakten de twee oudere mensen al meteen af. De ganse dag hebben ze beperkt ingevuld waardoor wij de gids écht wel voor ons persoonlijk hadden.

Tot 11u55 duurde onze rondleiding Pula. Dat mocht gerust wat langer zijn, maar we hadden nog de twee andere stadjes op het programma. Kort samengevat zagen we  het amfitheater, de kerk, de tempel(s), triomfboog, poorten, Romeins muurtje, …

Terug naar het minibusje en op weg naar Rovinj. Daar arriveerden we om 12u30 en vergezelde de gids ons tot aan de kerk met interessante uitleg. We kregen dan vrij tot 14u30 wat precies genoeg was om nog te lunchen aan het water.

De oude stad Rovinj is gesticht op een eiland met een heuvel als ondergrond. In 1763 is het eiland met het vasteland verbonden, waardoor het stadscentrum sindsdien op een schiereiland ligt. De middeleeuwse bebouwing die tot direct aan zee doorloopt, zonder boulevard die eromheen ligt, geeft deze plaats een aangename aanblik. Rovinj kent vele omhooglopende straatjes in de oude stadskern. In de nabijheid van de stad liggen 22 eilanden en eilandjes voor de kust.

Er bestaat een populaire legende uit de vroege middeleeuwen die plaatsvond in Rovinj, waardoor de stad een bedevaartsoord werd. De legende gaat als volgt: "In de vroege ochtend van 13 juli in het jaar 800 luidden de klokken van de Sint-Eufemiakerk luid. De inwoners van Rovinj haastten zich richting de zee, waar te zien was hoe een marmeren sarcofaag op het strand was aangespoeld. De verbaasde mensen probeerden het stenen graf met behulp van ossen en paarden naar de stad te trekken, maar hun pogingen waren tevergeefs. Noch de spierkracht van mensen, noch hun inventiviteit kregen er beweging in. De heilige vertoonde zich aan een kleine jongen en zei tegen hem: "Ik ben Eufemia van Chalcedon die met haar bloed Jezus heeft aangehangen. Jij zult deze stenen kist met je eigen lichaam dragen." De jongen slaagde erin om met zijn handen de sarcofaag op te tillen en naar de kerk op de top van de hoogste berg van de stad te dragen. Daar opende hij de kist en zag het lichaam van een mooie vrouw. Naast haar bevond zich een heilig perkament met daarop de tekst: "Hoc est corpus Euphemiae Sancte", dit is het lichaam van de heilige Eufemia, een maagd die de martelaarsdood stierf in Chalcedon, en in de hemel is herboren op 16 september in het jaar 304 van de Heer." Tegenwoordig, twaalf eeuwen na haar verschijning, is de Heilige Eufemia de beschermheilige van de stad Rovinj. Nog steeds is Rovinj een bedevaartsoord voor mensen die de kist met eigen ogen willen aanschouwen. En ieder jaar komen vele gelovigen uit Istrië op 16 september samen om de dag van deze heilige te herdenken.

Naar de parking en het was uiteindelijk 14u45 toen we terug vertrokken. Om 15u20 waren we in Poreč. De basiliek was er zeer interessant. En we hadden geluk. Normaal dien je te betalen omdat je enkel binnen kan in combinatie met het museum. Aangezien daar een trouw was kon onze gids regelen dat we toch snel even binnen konden.

Grote delen van de stad zijn door de eeuwen heen intact gebleven. Hierdoor ogen de Romeinse en Venetiaanse bouwwerken authentiek. Het bekendste bouwwerk in Parenzo is de Euphrasiusbasiliek. Deze basiliek is in de zesde eeuw na Christus gebouwd en is vernoemd naar de Byzantijnse bisschop Euphrasius. In 1997 is dit bouwwerk door UNESCO op de Werelderfgoed Lijst geplaatst. Hiermee wordt de historische waarde van het gebouw onderstreept. Tussen de 12e en 19e eeuw had Poreč ook stadsmuren, maar deze zijn inmiddels verdwenen. Dubrovnik heeft tot op de dag van vandaag dezelfde muren als die ooit om Poreč stonden.

Tegen 16u40 reden we terug en om 18u30 arriveerden we in Opatija. Onderweg hadden we de Duitse mensen afgezet in een poepchique Oostenrijks hotel (waar ik snel even naar het toilet kon). Een mooie interessante dag!

 

Zondag 21 oktober 2018

De dag waar iedereen naar uitgekeken had: de meren van Plitvice.

Wel een eindje rijden (ongeveer 220km) dus vroeg uit de veren en vertrekken om 7u30. We zouden 7km wandelen, maar dat geloof ik toch niet!

Van 9u20 tot 9u50 hield men pauze. Een busstop waar je broodjes kon kopen, een koffie drinken en naar toilet gaan. Beetje geënsceneerd zoals je dat wel kent.

We reden door een regio die door de oorlogen in het verleden toch wel wat te verduren had. Hier en daar zie je nog huizen met kogelinslagen die al dan niet onbewoonbaar zijn. Er hangt eigenlijk ook maar een vreemde sfeer, al kon dat ook te maken hebben met de regenachtige dag.

De ganse reis aangename temperaturen en zon, maar net vandaag regen! Nuja, dan maar een paraplu kopen zeker? De meren zijn echt wel prachtig en ook de herfstkleuren maakten er wel iets magisch van. We wandelden naar een busstop. Daar namen we een busje/treintje naar een eerste tussenstation. Al gauw merkten we dat er twee mensen ontbraken. In het volgende stationnetje was het dus afstappen en wachten. Met z'n allen dan naar boven. Aan het eindstation kregen we drie opties: of je keert met het treintje terug naar het tussenstation en wacht daar tot we er allemaal zijn, of je wandelt rond de bovenste meren en neemt daarna dat treintje en wacht op de rest, of je doet de "lange wandeling" naar beneden en dan ga je met het overzetbootje naar dat tussenstation om de groep te vervoegen. Uiteraard koos ik voor de meest actieve activiteit.

Dus wat slenteren langs leuke paadjes tussen prachtig gekleurde meren, langsheen watervalletjes in een bosrijke omgeving geheuld in een herfstkleedje, met mooi gekleurde blaadjes drijvend op het wateroppervlak, … gelukkig niet al te druk, ook al liepen we daar uiteraard niet alleen. Opeens kwamen we aan de overzet. Met bootje naar de anderen en ik dacht… nu zijn we halverwege. Het was 15u en we kregen tot 15u30 pauze.

Het Nationaal Park Plitvicemeren (Kroatisch: Nacionalni park Plitvička Jezera) is een nationaal park in de provincie Lika-Senj dicht bij Plitvička Jezera in Kroatië. Door een natuurlijk afzettingsproces gedurende duizenden jaren door het stromende water van de Koranarivier zijn er in dit gebied dammen van travertijn ontstaan. Deze dammen hebben op hun beurt weer een aantal meren, grotten en watervallen gevormd. Het park bezit momenteel 16 meren met daartussen 90 watervallen. Het bos in het park is het onderkomen van beren, wolven en zeldzame vogels. Het park werd in 1979 op de Werelderfgoedlijst van beschermde natuurgebieden van UNESCO geplaatst. De Plitvicemeren zijn onderverdeeld in de bovenmeren (Gornja) en de benedenmeren (Donja) zoals onder andere het Proscaroncanskog jezera en het Kozjakmeer. Het grootste benedenmeer is Jezero Milanovac dit is circa 470 m lang, 50-90 m breed en 18m diep.

En jawel, daarna moesten we naar de bus. Tijd om terug naar het hotel te gaan. Jammer, want blijkbaar hebben we enkel de bovenmeren gezien en ik had de benedenmeren ook wel eens willen verkennen!

Een volledig andere weg en mooie landschappen om te zien. Onderweg nog een stop waar we verschillende soorten honing en drank konden proeven en kopen. De plaatselijke gids zal er wel goed bij gevaren zijn, maar 't was ook wel vriendelijk en correct van prijs dus geen klagen. Langs de kust terug en om 18u waren we in Opatija.

 

Maandag 22 oktober 2018

We hadden een dag "vrij". Eerst gingen we eens naar de "Markt" van Opatija. Hmm, niet echt de moeite. Ondertussen zocht ik enige therapie want door een slechte beweging had ik heel wat last van een stijve nek. In ons hotel was er iemand die cupping deed dus daarmee maakte in een afspraak. Daarna maakten we nog een wandeling Volosko waar we, in hetzelfde restaurant van enkele dagen geleden, de Volosko rolls (tweede variant van de opgerolde pizza, deze keer met gefrituurde verse garnalen) en bruschetta probeerden. Alweer super lekker!

 

Dinsdag 23 oktober 2018

Voorafgaand op deze dag: Als je uitstappen in je reis zitten, maar je hebt geen extra optionele excursies geboekt, dan heb je toch recht op correcte afspraken? Zo ben ik nog steeds aan het wachten op de uitstap MALINSKA op het eiland Krk.

Op de daguitstap naar Krk was de extra optionele excursie een boottochtje naar een klooster en een wijnproeverij met lunch. Aangezien we toch mee wilden naar Krk en ik me enigszins wat wou voorbereiden vroeg ik aan de chauffeur hoe de dag in elkaar zat (voor ons). Zou men ons afzetten 's morgens en ons 's avonds terug ophalen of hoe moest ik me dat voorstellen? Het antwoord was: "aja zeker?". Ik vroeg waar men ons dan zou afzetten. Deze keer werd de vraag beantwoord met "op de parking". Na een klein beetje vriendelijk aandringen zei hij "Malinska". En als je dat opzoekt dan krijg zie je dat dit inderdaad een havenstadje is op Krk. We zijn die dag mee geweest en ik heb tot op vandaag Malinska nog niet gezien.

We zien dan wel wat de dag brengt zeker. Laat die chauffeur maar belachelijk doen. 8u30 vertrekken en dan ben ik uiteraard mooi op tijd.

Er was een eerste stop van 9u55 tot 11u45 in het stadje Krk op het eiland Krk. We werden dus afgezet op een parking en lieten de groep begaan met de gids. We wandelden de stad rond met onze reisgids in de hand. Afsluitend gingen we een lekkere ijscoupe eten vooraleer we terug naar de bus gingen.

De stadsmuur van Krk is grotendeels bewaard gebleven. Ook zijn er veel overblijfselen uit de Romeinse en Griekse tijd. Het stadje telt een aantal belangrijke kerken, waaronder de 13de-eeuwse Kathedraal van Maria-Hemelvaart (Katedrala Uznesenja Marijina) en de naastgelegen Quirinuskerk (Crkva Sv. Kvirina), een romaanse kerk met twee verdiepingen. Deze is gewijd aan Quirinus van Siscia, de schutspatroon van de stad.

De volgende stop werd gehouden tussen 12u00 en 13u45 in Punat. De groep ging met een bootje naar een eilandje met een klooster, wij bleven met enkele mensen aan wal. Veel viel er niet te beleven want buiten het seizoen is het er maar een doodse bedoening. Wat wandelen langs het water was ook wel eens aangenaam. Een kwartier later dan afgesproken kwam de groep erdoor…

Punat heeft een van de grootste en best ontwikkelde jachthaven van de Adriatische Zee. Punat ligt aan een goed beschermde baai, en is aantrekkelijk voor toeristen, omdat het een erg romantische sfeer heeft die veel mensen aanspreekt. In het midden van de Punat baai ligt het eiland van Kosljun met daarop haar franciscaner kapel en museum. Vanuit Punat is het eiland Cres goed zichtbaar.

Van 14u05 tot 15u30 zouden we in Vrbnicka/Vrbnik zijn. Op de planning van de extra excursie stond wijn proeven en hapjes eten. Wij dienen dus terug te zijn om 15u30. Snel het stadje verkennen, de kerk, het smalste straatje ter wereld en dan nog vlug iets eten. Allemaal snelsnel om op tijd aan de bus te zijn. Maar toen we aankwamen werd doodleuk verteld dat de groep nog aan het wandelen was en dat ze daarna nog grappa zouden proeven… kortom, het werd 16u20 eer we konden vertrekken. Het leek alsof we daar toch wel wat werden "uitgelachen", maar bon. Laat ze in hun waardigheid bestaan denk ik dan.

Vrbnik is een dorp gelegen op een 48 meter hoog rotsachtig uitsteeksel in de Adriatische Zee, aan de oostkust van het eiland Krk. Vrbnik heeft een inwoneraantal van 944 (2001). In de totale gemeente Vrbnik wonen 1245 mensen. Behalve Vrbnik liggen in deze gemeente nog 3 kleinere dorpen.

Het beloofd Malinska hebben we dus niet gezien, maar daar trek je wel (gepaste) conclusies uit natuurlijk.

 

Woensdag 24 oktober 2018

De laatste dag trokken we naar Rijeka voor een halve dag. Om 9u30 vertrokken we en we keerden terug om 13u30. Ik ging eerst even naar de winkelstraat, daarna naar de basiliek en ten slotte liepen we via 561 trappen naar Trsat, het oude deel van Rijeka met belangrijke kerk en kasteel gekend als bedevaartsoord. We gingen Paus Johannes Paulus II achterna die hier in 1993 op bezoek kwam.

De naam Rijeka betekent rivier, en dat geldt ook voor de Italiaanse naam Fiume waaronder de stad lang bekendstond. Fiume ontwikkelde zich stormachtig nadat de stad, die toen tot het Hongaarse deel van Oostenrijk-Hongarije behoorde, in 1873 werd aangesloten op het spoorwegnet. De enige zeehaven van Hongarije stond onder het directe gezag van Boedapest en was in de Dubbelmonarchie de rivaal van het naburige Oostenrijkse Triëst.

Na de val van de Dubbelmonarchie werd Fiume een twistappel tussen Italië en het Koninkrijk der Serven, Kroaten en Slovenen, het latere Joegoslavië. De stad werd overwegend door Italianen bewoond, de omgeving door Kroaten. In 1919 bezetten Italiaanse nationalisten onder Gabriele D'Annunzio de stad en doopten het om tot Italiaans Regentschap Carnaro. In december 1920 sloten Italië en Joegoslavië het Verdrag van Rapallo, op grond waarvan de stad onafhankelijk werd als Vrijstaat Fiume. Na enkele nieuwe Italiaanse bezettingen viel de stad in 1924 ook formeel toe aan Italië (Verdrag van Rome). Na de Tweede Wereldoorlog werd Rijeka onderdeel van de Joegoslavische deelrepubliek Kroatië.

Men vertelde ook nog dat de torpedo hier werd uitgevonden.

Het heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Trsat is een kerk op het vlakke gebied op de top van de Trsat-heuvel en het onderwerp van een legende uit de 13e eeuw. In mei 1291 zou Maria's huis in Nazareth hier zijn verschenen, bewogen door engelen uit Nazareth, vervolgens op mysterieuze wijze later verdwenen om ontdekt te worden in Italië, in Loreto, waar het vandaag de dag nog steeds staat als een schrijn. Volgens één versie werd het Heilige Huis door de kruisvaarders uit het Heilige Land gebracht. Prins Nikola Frankopan stuurde een delegatie naar Nazareth om de fundamenten te meten aangezien hij vermoedelijk alleen de stenen in zijn bezit had en niet de hele muren. Hij herbouwde het Heilige Huis en de familie Frankopan gaf vervolgens het Heilige Huis aan de paus en aangezien het dichtstbijzijnde pauselijke land vlakbij Ancona lag, werd het huis daarheen verscheept en in Loreto geplaatst. De traditie schrijft de bouw van de kerk toe aan Prins Nikola I Frankopan (1307-1343) in 1291; het werd uitgebreid en aangevuld door zijn nazaten. In 1453 voegde Prins Martin Frankopan een schip toe om een ​​schilderij van Maria te huisvesten, vermoedelijk geschonken door paus Urbanus V in 1367 en dacht te zijn geschilderd door Luke, en een klooster gebouwd naast de kerk, sinds 1468 bewoond door de franciscanen die de bewakers van de sekte zijn, die veel van de gelovigen aantrekt. In 1644 werd een nieuw schip toegevoegd aan de kerk, die werd uitgebreid en vernieuwd in barokke stijl door de bijdragen van de leden van de congregatie en Prinsen Frankopans. In 1691 werd het klooster herbouwd na een brand en de complete reconstructie van het interieur van de kathedraal begon, die werd voltooid door het midden van de 18e eeuw. In 1726 werd een nieuw heiligdom boven de crypte gebouwd, waardoor de hele ruimte luxe werd van plafonddecoratie. Een nieuwe artistieke bijdrage aan de kerk werd geleverd door Vladimir Kirin (1894-1963), met vijf foto's op de groenachtige marmeren platen waarmee de schrijn is bekleed, en een andere door Ivo Režek (1898-1979) die de 14 stations van de kruis in fresco-techniek. Een van de bewakers van het Trsat-klooster was de uitstekende Glagolitische expert en schrijver van boeken in het Kroatisch, Latijns en Italiaans, Franjo Glavinič (1585-1652).

's Namiddags wandelden we nog wat in Opatija, kochten we lekkere gepofte kastanjes en deden we alle kuna's op die we nog hadden.

 

Donderdag 25 oktober 2018

Ontbijt vanaf 6u45 en om 7u45 stapten we de bus op voor de terugweg.

Van 9u40 tot 10u10 werd een koffiestop gehouden in een wegrestaurant van Slovenie. Van 12u05 to 12u55 hadden we de lunchstop in het Oostenrijkse Eisentratten waar we heel lekkere pompoensoep aten. De laatste tussenstop hadden we van 15u30 tot 16u15 in Duitsland aan de Himsee. Om 18u20 arriveerden we in Denkendorf.

Zoals gezegd konden we op de terugweg in een ander hotel verblijven. Deze keer werden we in het gastenverblijf van hotel Post gestopt en mochten we alweer in de zaal gaan dineren. Bijna niet te geloven, maar alweer werd op een redelijk onvriendelijke manier gevraagd wat je wilde drinken. Gelukkig waren de dames van dienst toch net iets vriendelijker. Voor de rest was alles wel ok.

 

Vrijdag 26 oktober 2018

Voor de laatste dag dienden we toch vrij vroeg op te staan vond ik. Vanaf 6u15 konden we ontbijten. Een goed ontbijt en vriendelijke bediening. Als het zo is zeg ik het ook uiteraard.

Om 7u00 vertrokken we in Denkendorf om van 9u32 tot 10u10 de eerste stop te hebben in Weibersbrunn. Van 12u18 tot 13u30 hielden we een lunchpauze in Kleinmaischeid. Daar zaten we in het "midden van Europa" trouwens…

Van 15u05 tot 15u45 de aatste stop nabij Bedburg dachten we. Maar opeens, 10 minuutjes voor onze eindbestemming Asten, draaide de bus een parking op. 16u58 en we hielden een "rokersstop" van ongeveer 10 minuutjes. Waren we te vroeg? Toch vreemd…

Om 17u20 waren we terug en kregen we een koffietafel. Andere bussen stonden allemaal in de file dus het was wachten voor diegenen die met de bus naar andere locaties moesten gevoerd worden. Wij konden om 18u15 naar huis vertrekken met de eigen auto. Om 21u00 waren we uiteindelijk thuis.

 

Foto's