• Reisverslag
• Foto's

Reisverslag

Maandag 12 maart 2018

Om 4u50 zijn we vertrokken met de auto naar Zaventem. De eerste trein was immers net niet op tijd en we wilden het parkeren op de luchthaven eens uitproberen. Het was 5u35 toen we parking discount 2 opreden. Nu weten we dat we daarvoor afrit Cargo dienen te volgen.

Parkeren, uitladen en vijf minuten later stonden we aan de bushalte. 5u50 de lijnbus naar de luchthaven. We waren de laatsten die om 6u05 de tickets kregen van de reisbegeleider. 6u12 waren we al ingecheckt, 6u30 de security check en om 6u45 waren we aan gate A56.

Boarding om 7u00 werd 7u30 boarding en opstijgen deden we om 7u45 met een Embraer ERJ-190 naar Helsinki. Daar landden we om 10u57 en boardden we opnieuw om 12u10. (i.p.v. 11u50). 12u20 take-off van Helsinki naar Rovaniemi met een Airbus A321 werd 12u50 voor een vlucht van 1u05. Om 13u52 geland in Rovaniemi.

In de kleine luchthaven wachtten we de bagage af, verzamelden we met de groep en stapten we de bus op voor een ritje van 10 minuutjes naar het dorp van de Kerstman. Eerst kregen we een lunch. Omstreeks 15u25 gingen we dan langs bij de Kerstman. Je moet het misschien eens meegemaakt hebben, maar ik kan nu al zeggen dat dit zeker niet het hoogtepunt van de reis was. Een commercieel gedoe dat voor niemand aangenaam is denk ik. Als het maar geld opbrengt zeker? Je mag één voor één bij de man langs, hij kent één zinnetje Nederlands en er wordt een filmpje en een foto gemaakt. Een foto kost 30 euro, wil je die digitaal dan krijg je er ook je filmpje bij en kost het 40 euro! Zelf fotograferen is uiteraard uitgesloten. Ik vond het wel leuk te weten dat de noordpoolcirkel door het dorp loopt.

We kregen vrij tot 16u50 wat niet zo lang was vond ik. Met de bus reden we dan naar Levi, toch nog 170km noordelijker. Rond 19u arriveerden we in het Hullu Porro hotel. 19u15 konden we aanschuiven voor het avondmaal.

Om 21u hadden we afgesproken om naar buiten te gaan in de hoop noorderlicht te zien. Er was wel een beetje activiteit, maar te weinig om vast te leggen of om van te genieten. Ik bleef nog wat langer op mijn eentje, maar geen geluk… Ik had mijn handschoenen vergeten in het hotel en dat zou ik gevoeld hebben. Het statief was ijskoud en mijn handen bijna bevroren. Pijn verbijten en zorgen dat ik dat geen twee keer tegen kom!

Dinsdag 13 maart 2018

Mijn eerste ontbijt in Finland had ik om 7u30. Alle tijd want pas tegen 10u werden we aan de receptie verwacht. Een half uurtje later stonden we onze thermische kledij te passen. Om 12u begonnen we aan een sneeuwscooter safari van ongeveer 35km.

Iets over de helft kregen we een vislijntje en een stoeltje. Er werden gaten in het ijs geboord en we mochten ijsvissen. Niets voor mij en ik was niet alleen die dat enkel leuk vond voor de foto meen ik. Nuja, wel plezant natuurlijk, maar de soep met zalm en het speciale brood in de blokhut vond ik toch interessanter. Alles in houten borden; het had wel iets en het was zeer lekker!

Eens gegeten dienden we terug de koude te trotseren. We hadden altijd wel iets tussen de -10 en de -15 graden Celsius denk ik. Maar dat was goed te doen met de thermische kledij of een skibroek. We arriveerden rond 16u terug aan ons hotel.

Twintig voor zes aan de receptie om in groep te gaan eten. Het avondmaal was voorzien in een restaurant op 100m van ons hotel. Het was er zeer donker. Heel veel sfeer en je kon nemen wat je wou. Wellicht zag het er niet uit, maar 't was wel lekker. Uiteraard moest ik alles eens proeven.
Eens we klaar waren dienden we plaats te ruimen voor de volgende shift. Iedere dag bakje vol dus slecht zal het wel niet zijn…

Vanavond geen kans op noorderlicht. Bewolk dus we moeten geen moeite doen.

 

Woensdag 14 maart 2018

Opnieuw ontbeten rond 7u30. Deze keer nog meer tijd want pas om 11u20 moesten we aan de receptie staan. Nu vertrokken we met de bus naar een husky kwekerij. We kregen een uitleg om met de husky slee te kunnen rijden. Daarna waren we op weg voor een tocht van 10km, onze slede getrokken door zes husky's.
Het was een mengeling van Alaska en Siberische husky's. Het optimaal loopweer is -20C dus het was eigenlijk net te warm voor de dieren, maar het zonnetje was voor ons wel aangenaam. 's Middags kregen we ook weer een lekker soepje in houten bord met brood rondom een houtvuur. Gezellig en lekker alweer.

Klein beetje uitleg: De sterkste honden lopen vooraan, de snelste honden in het midden en de leiders (vaak vrouwtjes) achteraan. Alle 160 honden leven en lopen samen als team/familie. Er waren ook 20 puppy's. Nuja, acht maanden oud. Hun ganse leven blijven de op de farm. Happy puppy time duurt 1 jaar, daarna starten ze met lopen (in het midden), samen met oudere honden. Van 2 tot 10 jaar lopen ze, daarna zorgen ze voor de kleintjes. Om 7u krijgen ze drinken, ze doen 3 tot 5 safari's per dag, 20-30km per dag per hond, en alles wordt bijgehouden zodat ze niet teveel lopen. Ze krijgen 1kg eten 's avonds o.a. Zalm, vlees, korrels, ... De husky's "werken" 6 dagen op 7 van december tot april. In de zomer hebben ze verlof; dan spelen ze wel samen spelen maar lopen doen ze niet wegens te warm. Oktober-november is dan het trainingsseizoen.

We werden met de bus terug naar het hotel gebracht tegen 15u30. Een kwartiertje om je te verfrissen en dan met een groot deel van de groep naar de skipiste. We kochten een ticketje om met de kabelbaan terug te keren en trokken via 666 trappen naar het Panorama hotel bovenop de berg. We zorgde dat we terug waren tegen 18u voor ons avondmaal in het hotel.

Om 20u30 gingen we met z'n allen naar een meer wat verderop om naar het noorderlicht te gaan kijken. Deze keer hadden we wel geluk! Het was mooi, indrukwekkend om zien. Maar met dat volk errond… ik genoot liever alleen. Ik zocht dus verderop een rustig plaatsje. Ik was voorzien dus ik had mijn statief en fototoestel bij. Warmtepads, handsschoenen, muts, sjaal, … maar rekenen op de iPhone als zaklamp was niet zo slim. Batterij van 75% naar nul! Blijkbaar te koud voor dat ding. Nuja, het natuurfenomeen vond ik zo mooi dat ik geen licht nodig had. Ik zou wel op het gevoel naar de straat geraken.

De reisleider kwam vertellen dat de rest al lang terug was naar het hotel. Wij gingen dan ook maar terug want je kon blijven kijken. Hij had wel een lichtje dus dat kwam goed uit.

 

Donderdag 15 maart 2018

Iets later aan het ontbijt: 8u30 deze keer. 9u20 aan de receptie en om 9u30 met de bus naar de  rendierboerderij. Rendieren zijn en blijven wilde dieren. Daarom doen ze er wel sledetochtjes mee, maar beperken ze de rendiersafari tot 1km. En wij zagen waarom… de dieren trokken ineens in galop en het rendier achter ons verliet opeens het parcours. Gelukkig liep het zich klem, maar goed… het klopt dus en ik had foto's vanop een halve meter!

Na de tocht konden we de jongere dieren voederen met mos. Dat vonden ze uiteraard lekker. Met een koekje en een warme chocomelk konden we luisteren naar het "leven van de rendieren en het leven op de boerderij". Alle vragen beantwoord en wij ondertussen opgewarmd; tijd voor een sneeuwschoenwandeling.

We kregen sneeuwschoenen en trachtten die correct aan te doen. Daarna gingen we ongeveer een uur wandelen naar en in het bos. Onderweg eens laten vallen in de diepsneeuw, passeren langs een konijnenpijp en sporen van konijnen bekijken om te zien in welke richting ze liepen. Het was iets rustgevends, toch een klein beetje inspannend en leuker dan ik had verwacht. 

Om 12u45 waren we terug aan ons hotel en konden we gaan eten in restaurant Amila, gelegen op de hoek van ons hotel. De namiddag kregen we vrij dus ik ging een wandelingetje maken in Levi. Op tijd terug want er stonden nog twee toppers op het programma.

Om 17u00 vertrokken we met de bus naar het ijshotel. Het was nog een flink stuk rijden. We kregen daar eerst een rondleiding en een welkomstdrankje. Ik nam cranberry wodka in een glaasje van ijs.

Daarna mochten we daar dineren in het restaurant. Gelukkig lag er een deken op de banken van ijs. Het water in de karaf bleef lekker koel. De eerste dag hadden we opgegeven wat we wilden eten. Eerst was er de keuze uit soep of een bordje van plaatselijke specialiteiten. Ik koos uiteraard voor dat tweede. Daarna rendier of zalm. Ik had eigenlijk de zalm gekozen maar ed reisleider had me verteld dat je nergens beter rendier zal eten dan daar dus ik had net op tijd gewisseld. En jawel, het was écht superlekker!!! Voor het dessert was de keuze weer eenvoudig; een crème brulée of een moeilleux van chocolade met een bolletje ijs. Wat had je gedacht… en dat bolletje zou niet zomaar smelten!

Na het eten mochten we vrij rondlopen in het ijshotel. Alle kamers bezichtigen, de cinema, de kapel, … maar als ik het gezien had trok ik toch even naar buiten. Ik zag er al activiteit in de lucht. Ook op de terugweg deed de bus even de lichten uit en zagen we het noorderlicht dansen.

Om 21u50 vertrokken we in het hotel terug richting meer om van het spektakel te kunnen genieten. Ik koos meteen mijn geliefkoosde plaatsje, maakte hopen foto's en genoot! Nóg mooier en intenser als de dag voordien. Hoe vaak sta ik met open mond naar iets te kijken? Dat heb ik niet vaak, maar daar lag ik languit in de sneeuw. Helemaal alleen, één met de natuur, genietend van een fenomenaal spektakel bij -15°C en de tijd vergeten. Nuja, de klok bleef niet stillestaan en we dienden toch een keer terug te keren. Het was 2u30 toen ik terug op de kamer was.

 

Vrijdag 16 maart 2018

De laatste dag alweer. Om 9u45 naar safarikantoor om de thermische kledij terug te geven. Nog snel terug naar het hotel en dan om 10u30 de bus op richting luchthaven.
12u17 take-off, 12u45 tussenlanding in Ivalo. Om 13u15 de volgende take-off met om 14u34 de  landing in Helsinki. Een laatste keer take-off vandaag om 15u38 take-off voor vlucht van 2u20 terug naar België. 16u54 landing te Brussel, 17u30 bagage van de band nemen, 17u55 de bus op naar de parking, om 18u00 aan de auto en onmiddellijk naar de dokter (om 19u20) want er was er eentje heel ziek geworden…

 

Foto's