• Reisverslag
• Foto's
• Filmpjes

Voorbereidingen

1. Vaccinaties: Hepatitis (3 spuitjes)
2. Internationaal paspoort
3. Trekkersrugzak
4. Stekker stopcontact USA
5. Extra SD-geheugenkaartje
6. Wegwerplenzen
7. Reisgids
8. Reisapotheek
9. Reisverzekering

 

Woensdag 11 april 2007: Voet op Guatemalteekse bodem

Onze eerste vlucht werd aangekondigd met een uur vertraging, maar dit had gelukkig geen gevolgen voor de aansluitingen. Vanaf dan geen enkel probleem meer ondervonden richting Guatemala.

Na een lange dag arriveerden we in Guatemala City en jawel… Valerie was op de afspraak. Stefaan kreeg de gastenkamer en ik mocht in haar bed slapen. Voor alle duidelijkheid: Valerie sliep bij haar moeder ;-). Na wat voetbal te hebben bekeken op de tv sloot ik de dag af.

 

Donderdag 12 april 2007: Guatemala City - Flores

Vandaag konden we uitslapen, maar om 7 uur stond ik al klaar op het balkon. Carmen, de moeder van Valerie kon ik op die manier toch nog even zien om goeiendag te zeggen. Valerie had een telefonische meeting en ze zou ons daarna naar het busstation brengen. Gelukkig, want het bleek geen sinecure om dit te vinden, laat staan om het daar uit te leggen in het Spaans. Nuja, we versierden een comfortabele bus die ons naar het noorden bracht. We wilden naar El Remate, maar we raakten niet verder dan Flores. Onderweg enkele keren opgehouden voor controles, maar verder konden we enkel genieten van de interessante uitzichten. We hebben ook al meteen de cultuurshock kunnen ervaren. Dit is echt een ontwikkelingsland!

We zitten nu dus op het eilandje Flores met een brug verbonden aan Santa Elena. Morgen nemen we om 6 uur de bus naar Tikal…

 

Vrijdag 13 april 2007: Tikal

Vandaag opgestaan om 5 uur want met de bus van zes (steekt hier niet op 20 minuten hoor) naar Tikal 65km verderop. De site van Tikal is prachtig en zeer indrukwekkend werelderfgoed. We hebben daar nogal wat meters afgelegd om zoveel mogelijk van de Maya-cultuur op te snuiven. We voelden ons meteen op ons gemak tussen de slingerende brulapen. De zengende hitte en de zwoele omstandigheden in de jungle kostten ons een hoop zweet. We dienden dus voldoende te eten en te drinken. Het eten is hier trouwens zeer lekker. Zopas nog een aanrader in Flores: Raices met terras en sfeerverlichting boven het water…

Morgen plannen we een trip naar Cobán.

 

Zaterdag 14 april 2007: Flores - Cobán

Opnieuw een verplaatsing voor de boeg. Nu richting Cobán of anders gezegd op naar Lieselotte. Er zou ons een taxi komen halen om 6u30 ons naar de juiste bus te brengen, maar die bleek dan te laat waardoor we vlug via de achterkant van het hotelletje naar een shuttle-bus werden gebracht. De tocht die zo’n 4,5 uur zou moeten duren ging van start om 6u50. We veronderstelden dus tegen de middag in Cobán te zijn, wat ideaal zou uitkomen voor Lieselotte. Het busje stopte nogal vaak, we kregen er ook een controleur op en nu en dan zat het redelijk vol. Geen toeristen, maar wel wat oponthoud door de plaatselijke marktjes, dus eigenlijk wel eens een leuke ervaring. Uiteindelijk kwamen we om 14u15 aan in Terminal del Norte in Cobán.

We hadden afgesproken te bellen, maar toen Stefaan dat probeerde ging het niet. Te voet gingen we dan maar op verkenning richting appartement. Daar aangekomen was Lieselotte al weg. We bleven ruime tijd wachten aan de deur en zagen een hele hoop vriendelijke mensen passeren. Tegen een uur of vijf probeerde ik dan eens te telefoneren… en jawel, bij mij lukte het ;-). Lieselotte zat nog wel een tijdje in vergadering en ze regelde een taxi zodat we tot bij haar konden geraken. We kregen de kans de vergadering bij te wonen. We verstonden geen woord van het plaatselijke taaltje (Q’eqchi’), maar ik vond het zeer interessant om de mensen eens te observeren. Ik had het gevoel op een vergadering te zitten waar de mensen naar mekaar luisterden, met respect voor mekaar en met een doel voor ogen. We mochten daar ook proeven van het plaatselijk eten; roerei, bonen (gemixt), stukje kaas en tortilla’s.

Alles liep een beetje uit en voor de ceremonie vertrokken we, want Stefaantje was moe :-). Ik veronderstel dat we niet zoveel hebben gemist aangezien we in Tikal ook al zo’n ceremonie hadden kunnen meemaken. Tegen middernacht gingen we uiteindelijk slapen.

 

Zondag 15 april 2007: Cobán - Biotopo del Quetzal

Uitslapen vandaag… tot 7 uur want daarna wou ik wel even een ochtendwandeling maken. Even tot aan het Estadio Verapaz en El Carvalrio de om dan fris terug te keren zodat we de finale van Paris-Roubaix online te konden volgen.

Met de bus gingen we om 10u30 naar de Biotopo del Quetzal. Zeer leuke wandeling door een stukje regenwoud. Een hevige en gezonde wandeling in een zeer vochtige omgeving. Jammergenoeg konden we geen Quetzals (plaatselijke nationale vogel) spotten, maar we kregen dan toch nog een opgezet exemplaar te zien :-s.

Iets na 15 uur terug naar de stad. Een wandelingetje in Cobán met de kathedraal als trekpleister. Een volle kerk, dan nog voor een dienst in de namiddag, waar zie je dat nog tegenwoordig?

’s Avonds hadden we een afspraakje op restaurant tegen 19u en het was 22u tegen dat we terug waren. Nog even de blog aanvullen en alles klaarzetten voor morgen. Dan trekken we naar Semuc Champey.

 

Maandag 16 april 2007: Semuc Champey

Met de jeep werden we naar een hotelletje gebracht waar we om 7uur ontbijt kregen geserveerd. Met een minibus trokken we naar Semuc Champey.

We startten daar met een ferme wandeling, zeg maar beklimming, naar de mirador met zicht op de verschillende “baden”. Na de beklimming volgde logischerwijze een afdaling, waarbij we uitkwamen aan een waterval. Wat verderop konden we zwemmen, van het zonnetje genieten en ook lunchen.

In de namiddag gingen we naar de cueva [=grot] in de buurt (en niet naar de beter bekende grotten van Lanquin wat verderop). In Lanquin was Lieselotte al geweest en ze vond die niet speciaal. We probeerden dus het alternatief, de grotten bij Semuc Champey, en kunnen nu vertellen dat deze toch wel spectaculair zijn! Hetgeen je te zien krijgt aan stalagmieten en -tieten is eigenlijk niet de moeite, maar de tocht op zich kan wel tellen. Door het water (soms tot aan de kin), als verlichting moet je beroep doen op een kaars en met een maffe gids ;-). Ook nog even slingeren aan een boom over de rio [= rivier] was op zich al een belefenis…

Om 19u15 waren we terug aan het appartementje in Cobán en daarna zochten we het meest chique (maar niet echt duur) restaurantje van de stad om te dineren. Tot een stuk in de nacht achter de portable om de mails te checken en de foto’s af te halen en op CD te branden. Zo hebben we opnieuw propere SDkes en kunnen we morgen onze tocht verderzetten.

Morgen gaat het richting Oosten… hopelijk raken we tot in Rio Dulce.

 

Dinsdag 17 april 2007: Rio Dulce

Met een mini-busje vertrokken we ´s morgens naar Teleman. Het busje werd overvol gepropt en de wegen waren onverhard. Dit alles in de broeierige hitte… comfort is anders maar we geraakten wel op onze bestemming.

Nuja, we moesten naar Rio Dulce, dus nog twee andere bussen te gaan. In Teleman opnieuw een mini-busje gevonden, nu naar El Estor.

Van El Estor naar Rio Dulce een grote bus, maar dan wel de meest schamele bus waar we ooit hebben opgezeten. Net niet uit mekaar gevallen…

Eindbestemming bereikt, nu nog het hotel vinden. Tijax werd op voorhand geboekt en dit zou eens iets moois mogen zijn. Dat was het ook, maar we moesten er wel naartoe met een bootje. In een prachtige omgeving mochten we twee nachten slapen in cabaña Loro. Welcome to paradise…

 

Woensdag 18 april 2007: Rio Dulce relax, castillo en kermis

Uitslapen (tot 8 uur) en in de voormiddag nog even tot over de brug. Er was ook kermis is het stadje en je kon met een plaatselijke miss dansen, maarja… :-).

In de namiddag hadden we de keuze tussen het leuke zwembad en een stevige wandeling in de hitte richting torentje, vanwaar er een mooi uitzicht was over de regio.

In de vooravond kwam men ons met een lancha ophalen voor een boottocht naar het castillo di San Felipe. Onderweg een lekkere helado en dan naar de kermis in Rio Dulce.

We maakten kennis met een plaatselijk gebruikt: torro´s met vuurwerk. Levensgevaarlijk, maar er hing een positieve, uitbundige, formidabele, … sfeer die je niet kan beschrijven! Leuke muziek op de achtergrond. Kortom, een eenvoudig maar fijn moment!

 

Donderdag 19 april 2007: Rio Dulce - Livingston

We verlieten Rio Dulce en vaarden richting Livingston. Een prachtige tocht van 2,5 uur op de Rio Dulce doorheen verschillende laguna´s met waterlelies, paalwoningen en pura selva [= puur oerwoud]. Even uitstappen aan een warmwaterbron (zwavel) en dan op naar Chill town.

Toen de pelikanen ons om de oren vlogen, wisten we dat we in Livingston aankwamen. Livingston, een broeierige mix van Maya Q’eqchi’ en Garifuna’s.
We hebben een kleinigheid gegeten en gedronken (coco frio) en dan een backpackers hostelleken van Aussies gevonden.

Nog even de blog updaten en dan zien we wel hoe we verder chillen ;-).

Ya man!

 

Vrijdag 20 april 2007: Playa Blanca

Chillen… we hadden het al eens aangehaald. Hier is alles relax. Vandaag met de lancha naar Playa Blanca, met een tussenstop in Rio Locoli. Een postcard strandje met wit zand, “azuurblauwe” zee, stralende zon, heldere lucht, palmbomen, hangmatten, …

 

Zaterdag 21 april 2007: Livingston - Quetzaltenango (Xela)

“Vroeg” in de morgen vertrokken naar Puerto Barrios met eem privé-lancha (want de andere hadden we gemist). Daar aangekomen wrongen we ons met vijf in een taxi en spoedden we ons naar de busterminal. We stelden dan vast dat we nog een uurtje mochten wachten. Nadat we de tickets gekocht hadden kregen we dus nog de tijd van een lekker ontbijt te genieten.

Met een super de luxe autocar reden we naar de hoofdstad. Onderweg namen we afscheid van Lieselotte die terug keerde naar Cobán.

Na een trip van meer dan vijf uur kwamen we aan in de chaos van de hoofdstad. Vlug een taxi op de kop getikt, en direct naar de volgende bus terminal. We hadden nog een serieus traject voor de boeg door de bergen en dienden dus zeker nog de juiste bus te halen. We hadden geluk en konden om 16u30 meehoppen tot in Xela.

We kwamen aan in Xela om 20u30. Ik wou wel de weg te voet zoeken, maar "Esteban" vreesde voor de veiligheid en verkoos een taxi te nemen. Na 20u in Guatemala loop je best niet meer als toerist over straat :-s. In de voormiddag was Lieselotte zo vriendelijk geweest alvast een kamer te boeken zodat we zeker een slaapplaats hadden.

Eens geïnstalleerd gingen we nog een wandelingetje maken en aten we bij de Italiaan (op aanraden). En idd… een aanrader. Stefano sloeg een half literken wijn achterover van uitputting en liep wonderbaarlijk recht naar huis (nuja, er was ook een goeie gids in de buurt). Tegen middernacht konden we gaan slapen.

 

Zondag 22 april 2007: Quetzaltenango (Xela)

Vandaag een beetje van een overgangsdag. Van de zwoele Carraïbische kust naar het mistige binnenland met zijn vulkanen. Het zou hier een stuk kouder zijn, al merken we daar totnogtoe niet echt veel van.

Even de rest van het reisschema overlopen en zien hoe we onze dagen optimaal kunnen benutten om nog zoveel als mogelijk te kunnen bezoeken. Er is hier een reisbureau van een Belg en gaan daar nog eens informeren voor een daguitstap die we morgen willen doen. “Patrick was not in”, dus we gaan straks nog ff langs.

Intussen hebben we de stad al verkend, de stadiums, de zoo, de marktjes, de kerken, het winkelcentrum, het kerkhof, …

Patrick was er later ook niet en de prijs was ineens het dubbele van deze van de morgen. Rare situatie. We boekten dan maar een halve dag naar de "inheemse dorpen".

 

Maandag 23 april 2007: Zunil & Fuentes Georginas

Vroeg uit de veren om ons luchpakket klaar te maken. Daarna de bus gezocht naar Zunil en nog vrij makkelijk gevonden ook. We konden direct opstappen. In Zunil stapten we af en wandelden we eerst richting kerk. Via de kleine straatjes klommen we naar het typische kerkhofje. Veel meer mensen dan ergens anders waren getooid in de traditionele kledij, wat de sfeer er meteen ook in bracht.

In de omgeving is er vooral landbouw. We verkozen een lange wandeltocht te maken naar de Fuentes Georginas. Door de bergen en tussen de prachtige pareltjes landbouwgrond die men duchtig aan het bewerken was liepen we kilometers aan een stuk te genieten. Na enkel uren bereikten we de warmwaterbronnen. Het was er gelukkig vrij rustig (niet te doen in het weekend naar verluid). Na een zalige plons in de warme spa hadden we nog voldoende tijd over om de tocht terug naar Zunil opnieuw te voet te doen. Het was een beetje een trekking…

Nog even door Zunil gewandeld en een jongetje gelukkig gemaakt door er enkele foto´s van de nemen :-). Onmiddelljik terug de aansluiting met de bus richting Xela gekregen. Alles liep dus perfect. In Xela nog iets gaan drinken en van een avondmaal genoten. Nu nog wat internetten en de dag zit er alweer op :-(.

 

Dinsdag 24 april 2007: Xela - San Andres Xécul - San Cristóbal Totonicapán - Salcaja

In de voormiddag gingen we op zoek naar info over de bussen naar San Pedro la Laguna waar we morgen zeker zouden moeten geraken. Op die manier hebben we opnieuw een leuke wandeling door Xela gemaakt. In afwachting voor de tour in de namiddag bleven we plakken op een plein waar het observeren van loco´s een aangenaam en leerrijk tijdverdrijf bleek te zijn.

Stipt om 14u werden we opgepikt voor onze tocht naar de indigenous villages. We gingen naar drie dorpjes, telkens met de kerk als centraal gegeven van de uitstap. Drie verschillende kerkjes trouwens: in San Andres Xécul zagen we een zeer kleurrijke kerk en gingen we ook de calvarie op met gierende banden. We namen ook een kijkje bij de Maximon.

In San Cristóbal Totonicapán een volledig witte kerk die aan de binnenkant wel iets mooier was. Deze kerk is een deel van een klooster. We konden ook daar eens een kijkje nemen vooraleer we naar Salcaja reden. Onderweg nog het typische kerkhof bekenen en op naar het oudste kerkje van Middem-Amerika.

In Salcaja hadden de Spaanse veroveraars immers de werken gestart voor het eerste kerkje in Centraal-Amerika. Later hebben ze dit vlug vlug ¨afgewerkt¨vooraleer ze Xela verkozen om daar het economisch hart te stichten. De tour werd afgesloten met een bezoekje aan een zoldertje waar men op ambachtelijke wijze de plaatselijk typische stoffen weeft. Iedere zolder in Salcaja zou deze activiteit herbergen, ondanks dat de inwoners veelal Ladino´s zijn en de stoffen eerder bedoeld voor de inheemsen. Op acht uur maakt men 4 yard die men verkoopt aan 50 dollar per yard. Dure kledij dus :-s. Op het einde kregen we nog een plaatselijke drank te proeven. Soort sangria, maar eerder likeur…

Tijdens het avondeten konden we de volledige wedstrijd Manchester United - AC Milan volgen in een lokale pub. Nog even de blog aanvullen en vroeg naar bed, want morgen willen we de eerste bus nemen…

 

Woensdag 25 april 2007: Xela - San Pedro la Laguna

Heel vroeg stonden we op, omdat we de eerste bus wilden nemen en we nog een klein uurtje te voet naar de terminal gingen stappen. Vroeg opstaan en alles klaarmaken was geen probleem, maar buiten geraken en afrekenen daarentegen…

Toch nog op tijd kunnen vertrekken naar Terminal Minerva. Er rijden rechtsreekse bussen naar San Pedro la Laguna dus piece of cake dachten we. Toen de bus op zich liet wachten probeerden we ons te informeren. Er was een “probleem” en er zou enkel om 14 uur een bus vertrekken. Dan maar geen rechtstreekse dachten we met een andere bus. En vrij vlug vertrokken we. Nog geen tien kilometer verder stond alles stil. Niemand wist wat er gaande was en iedereen, op 4 man na, stapte af. Via binnenwegjes (en hier zijn dat een soort landwegskes) reed de chickenbus terug naar Xela. Twee uur nadat we vertrokken waren stonden we terug aan de busterminal. We verkozen het avontuur en probeerden via een andere weg aan het meer van Atitlan te geraken.

Eerst naar El Zarco waar we dienden over te stappen. Maar ook daar problemen! Het werd ons duidelijk… stakingen in gans het land. Gelukkig was de staking op de splitsing waar wij van bus dienden te wisselen. Te voet voorbij de stakers en wat waren die gelukkig toen we een foto namen. We werden op applaus onthaald en mochten rustig door waar we aan de andere kant van de stakingsposten een bus vonden die richting hoofdstad reed. We reden mee tot in Cocales. We zaten voor op schema, dus alles zag er goed uit. In Cocales hadden we onmiddellijk aansluiting richting Santiago de Atitlan en via de boot konden we van daaruit naar San Pedro la Laguna.

Een zware en avondtuurlijke dag, maar we raakten op onze eindbestemming waar we een hotelletje vonden met zicht op het meer… met de hangmat voor de deur leek dit perfect voor ons.

 

Donderdag 26 april 2007: Chichicastenango (Chichi)

Om vijf uur op om de prachtige zonsopgang aan het meer niet te missen! Volgens sommigen is dit het mooiste meer ter wereld. Ik heb er al enkele gezien en moet toegeven dat dit ook hoog op het lijstje staat. Prachtige sfeer, veel variatie en de omringende vulkanen maken van het meer van Atitlan toch wel iets speciaals.

Na een verkwikkende douche probeerden we in Chichi te geraken. Daar is het immers op donderdag (en zondag) markt. Dit is echt wel een toeristische trekpleister. Voor het eerst zagen we een massa buitenlanders. We hoorden vlaams, hollands en weet ik wat nog allemaal. Niet zo plezant, maar de kleurenpracht en de gezelligheid van de markt maakte veel goed. We probeerden de kunst van het afdingen en merkten dat dit oefening vergt. Maar soms laat je ook je hart spreken; als een klein meisje met een vertederend gezichtje haar popje aanbiedt, dan denk je zelfs even niet aan afdingen.

Buiten de markt is er in Chichi eigenlijk niet echt iets te zien. Het was dan ook ideaal qua tijd toen we omstreeks 14u30 terug naar San Pedro la Laguna terugkeerden. Even terug op adem komen en iets zoeken om te gaan eten. Opnieuw iets leuk en goed gevonden :-).

 

Vrijdag 27 april 2007: Pana - Sololá

Na een lekker kopje chocolate caliente namen we om half acht de lancha naar Panajachel. Zowel in San Perdo la Laguna als in Pana zochten we naar een fiets of een moto om te huren, maar alles was (nog) potdicht. Dan maar weer bus op, bus af. Vanaf Pana was het voor de chickenbus flink klimmen, misschien was het toch best dat we de fiets niet konden huren ;-).

In Sololá vonden we een heerlijke drukte op de markt. Opnieuw een explosie van kleur door de plaatselijke traditionele klederdracht. Hier dragen ook de meeste mannen een typische outfit. Heerlijk “people watchen” in het centrale parkje. Tussen de kraampjes was het drummen, er heerste immers een drukte van jewelste. Eigenlijk was Sololá een nóg leukere ervaring dan Chichi door de afwezigheid van de massa toeristen.

Toen we ´s avonds terug in San Pedro la Laguna waren, zagen we een fel onweer naderen over het water. Nog net wat leuke foto´s kunnen nemen en dan binnen spurten, want de zind en regen kwamen vlug opzetten. Tussen de druppels door zochten we iets om te eten en na deze update van de blog kropen we vroeg onder de wol.

Morgen vroeg, laatste etappe, koers richting Antigua.

 

Zaterdag 28 april 2007: San Pedro la Laguna - Antigua

Nog een laatste sunrise, omstreeks 5u30, meegenomen vooraleer we de lancha naar Panajachel kozen voor onze verplaatsing naar Antigua. We hoopten daar op een vlugge verbinding, maar we hadden pech. Ofwel een “dure” shuttle, ofwel wachten op een chickenbus die pas om 11u15 zou passeren. Even ontbijten en we zien dan nog wel dachten we. Toen we tegen 10u30 buiten kwamen werden de aanbiedingen ons om de oren gegooid. Uiteindelijk konden we direct op een pullman stappen die onmiddellijk zou vertrekken. De goedkoopsten en comfortabelste oplossing, dus we hadden geen reden tot klagen.

In de namiddag kwamen we aan in Antigua. Het was er zeer druk en er heerst hier een toch wel andere sfeer dan de rest van Guatemala. Het koloniale karakter heeft wel iets. De vele toeristen nemen we er dan maar bij.

Het hotel waar we wilden verblijven was reeds volzet, dus kozen we een nacht voor de jeugdherberg Jungle Park. We reserveerden de tocht voor morgen op de Pacaya en tijdens een wandeling zochten we een verblijfplaats voor de laatste twee nachten in Antigua.

Zaterdag 28 april… Sofie (een collega) trouwt en we hadden beloofd eraan te denken. Hier deden ze dat trouwens ook want we zagen niet minder dan drie plechtigheden. Daarna nog een leuke wandeling door de stad om te besluiten met een klassiek concert voor de cathedraal… wat een decor!

´s Avonds nog iets gaan eten en we troffen een plaatsje met live muziek op het binnenpleintje. De vurige salsa werkte aanstekelijk en ook al was er niet veel plaats over, er werd gedanst dat de stukken er van af vlogen. Perfecter kan je de avond niet afsluiten!

 

Zondag 29 april 2007: Pacaya

Gisteren gids, vervoer en veiligheidspolitie geboekt, vandaag klimmen… op de actieve vulkaan van 2250m kan je lava zien vloeien heeft men ons verteld. We zullen zien…

Nadat we in de voormiddag nog wat inkopen hadden gedaan een een wandeling in Antigua werden we om 14u verwacht aan het centrale park. Daar konden we de bus op richting Pacaya. Om 16u konden we in groep “Barco” de beklimming aanvatten. Anderhalf uur later stonden we op gestolde lava. En jawel… we konden tot op een meter van vloeibare lava klauteren. De vloeibare massa zou zo’n 600 graden hebben dus het was wel wat opletten geblazen, want de berg leeft en de lavastroom is niet altijd even betrouwbaar. Tijdens te afdaling genoten we van een prachtige sunset! Het werd vlug donker en we dienden onze zaklamp boven te halen om beneden te geraken. Tegen 21 uur waren we terug in Antigua. og vlug een hapje eten aan het park en we konden we terugkijken op een zeer interessante en boeiende ervaring.

 

Maandag 30 april 2007: Around Antigua

Vandaag huurden we een scooter om de omgeving van Antigua te verkennen. Stefaan mocht rijden en hij voelde zich daarbij heel goed :-).

Eerst naar Santa Maria de Jesus waar we een prachtig zicht hadden op de Volcano Agua. Onderweg ook leuk om Antigua 500m lager te zien liggen in de vallei.

Na een korte tussenstop in Antigua gingen we richting Ciudad Vieja. Even halt houden en door naar San Miguel Dueñas. Daar op zoek naar Valhalla, een finca van een exentrieke Amerikaan. Niet zo makkelijk gevonden, al vragen we ons nog af hoe dat komt :-s.

In finca Valhalla kregen we een kleine rondleiding. Men heeft er een ecologisch project lopen en alles draait om macadamia, een boomsoort. Naast de gratis rondleiding kon je ook genieten van een free gezichtsmassage. Zalig zachte handjes ;-). We aten er ook lekkere pancakes en dronken een rojas de jamaica drankje (op basis van bloemblaadjes). We wilden ook nog een coffee finca bezoeken en kregen de tip om naar San Felipe te crossen.

Zo gezegd, zo gedaan… op die manier hadden we de vier richtingen rond Antigua aangesneden. In San Felipe wist men ons onmiddellijk te vertellen waar we “Finca Filadelfia” konden vinden. Eigenlijk konden we er niet naast kijken hoor. Een superdeluxe koffieboerderij met alles op en aan (hotel, manege, branderij, wassalon, industriele keuken, plantage, winkel, restaurant, …), te bereiken via een immense oprijlaan. Voor een rondleiding waren we jammergenoeg te laat, maar we konden vrij rondlopen/rondtoeren met de scooter op het domein.

Daarna nog even doorgereden naar Jocotenango en terug naar Antigua voor een frisse douche en een lekker hapje.

 

Dinsdag 1 mei 2007: Antigua met Valerie

De laatste dag hadden we niets meer gepland. We spaken af met Valerie tegen de middag aan de kathedraal. Eerst alles rustig klaarmaken, gaan ontbijten en de weblog aanvullen. Vrij stipt was ze op de afspraak. Bagage in de wagen en uitkijken om iets te gaan eten. Tijdens onze lunch zagen we de slotfase van de halve finale van de Champions League, FC Liverpool - Chelsea, op de achtergrond en werd ons gevraagd naar reisverhalen.

In de namiddag dronken we eerst een koffie/chocolademelk in het park vooraleer we eens naar het mooiste en duurste hotel van de stad trokken. In dat hotel konden we vrij rondwandelen en dronken we wat tot de avond viel. Eens het donker was, zagen we niet enkel de pracht en praal van het gebouw, maar ook de romantische sfeer waar de massa kaarsjes voor zorgden. Ieder detail klopte!

’s Avonds, na de drukke spits, bracht Valerie ons naar de uitgangsbuurt in Guatemala City. De meeste zaken waren gesloten (wegens vakantie op 1 mei), maar we vonden toch nog iets om te eten en iets om te drinken. We waanden ons in deze zone van de stad niet echt meer in Guatemala, terwijl de gesprekken diepzinniger werden … eigenlijk best opnieuw iets bijgeleerd.

Tegen 1 uur namen we afscheid van Valerie bij haar thuis. We konden nog vlug wat rusten voor een taxi ons zou komen ophalen om 4u30.

 

Woensdag 2 mei 2007: It must have been love…

Aan alle mooie liedjes komt een eind en zo ook aan onze trip in Guatemala :-(. We maakten ons, zo stil mogelijk, klaar en gingen buiten wachten op de taxi. Natuurlijk was er om 4u30 geen taxi te bespeuren. 4u45 besloten we toch nog eens binnen te sluipen en indien nodig Valerie te wekken. Net toen ze belde arriveerde de taxi. Vlug naar de luchthaven…

Om 6u30 vlogen we naar Houston. Na immense controles, soms door supervriendelijke mensen maar veelal door bullebakken, voelden we ons al iets minder relaxed. Toen we daarna naar Newark vlogen wisten we dat ons avontuur bijna ten einde was. Op de startbaan stonden we nog in een file met ongeveer 50 andere vliegtuigen en liepen we een vertraging op van anderhalf uur. Voor ons hoefde men op dit ogenblik nochtans geen verlengstuk meer te breien aan de trip. Nu wilden we zo snel mogelijk naar huis natuurlijk.

 

Donderdag 3 mei 2007: … but it’s over now.

Met een serieuze vertraging kwamen we dus in Zaventem aan, in een land waar we de taal spreken en waar de transportmogelijkheden immens zouden moeten zijn t.o.v. Guatemala. Al moeten we zeggen dat we nooit zo lang op een aansluiting hebben moeten wachten dan op de aansluiting van onze trein. Wel 50 minuten hebben we verloren in Brussel, … staaltje NMBS zeker? Nuja, rond 12u20 stopte de trein in Oudenaarde. Ik gooide mijn bagage binnen en sprong in de wagen richting Waregem, terwijl Stefaan huiswaarts keerde. Om 13u01 kon ik terug aan ‘t werk :-s.

 

 

We vlogen met Continental Airlines

 

Foto's

                                                                                           

 

Wij hadden ook een weblog die je kan bekijken op http://mercurier.wordpress.com/