Reizen
Engeland 2022
Reisverslag
5 juli 2022: Het kanaal over naar de Cotswolds
Ik vertrok richting Torhout waar ik m’n vennoot David ging ophalen 😉. Vroeg naar Calais, maar aangezien de Tour de France vandaag ook richting Calais reed waren we beter voorbereid. Nochtans hebben we daar niets van ondervonden. Zo reden we een boot vroeger op richting Dover. Alle tijd die we konden winnen was meegenomen. Een rustige overtocht en voorbereiden op links rijden. Dat ging vlotter dan gedacht. Ik had dat al eens kunnen doen in Cyprus, maar het is toch net anders als je van het vliegtuig stapt dan dat je eerst rechts, bootje op en dan links moet rijden. Ronde punten zijn wat tricky en je zit (links) als bestuurder blijkbaar ook niet optimaal maar ik had een goeie co-piloot. We reden naar de Cotswolds en onderweg zochten we een hotelletje om te overnachten.
6 juli 2022: Openingsmatch op Old Trafford
De dag daarop was Wigan onze eindbestemming maar eerst reden we naar de luchthaven van Manchester waar we Toon (journalist Belga en onze compagnon de volgende dagen) zouden oppikken. Op weg naar ons hotel gingen we wel eerst onze accreditaties ophalen in Leigh. Eens ingecheckt en bagage achter gelaten, wandelde ik al even naar het trainingscomplex van Wigan Athletic waar de Flames zullen trainen (we mochten toch nog niet naar de kamer). Eigenlijk had ik er meer van verwacht, maar het was een bescheiden en al beetje gedateerd complex maar wel gezellig en met aangename mensen dus dat maakt veel goed.
Daarna was het even zoeken hoe we het zouden oplossen. David moest immers de persconferentie van de Belgen fotograferen en ik had een accreditatie voor de openingsmatch op Old Trafford in Manchester. In de eerste wedstrijd van het Europees Kampioenschap WEURO 2020 nam Engeland het op tegen Oostenrijk. David had dan wel geen accreditatie, hij had wel een ticket gekregen om de match in de tribune te kunnen volgen. David had afgesproken met Richard, een Engelse collega fotograaf. Ook hij ging naar de openingsmatch en ik kon met hem meerijden. David kwam dan achter met de auto en zo vielen de puzzelstukjes in elkaar.
We waren ongeveer om 18u aanwezig voor de wedstrijd van 21u en toch waren we bij de laatsten. Een superkleine perszaal voor de fotografen in een hoekje van het stadion. Het eten en drinken was al op had ik de indruk. Dan maar snel een plaatsje zoeken langs het veld. Veel opties waren er niet, maar ik kon niet klagen. Dichtbij de spelerstunnel tussen goal en cornervlag. Je zit er ook een metertje lager dan het veld! Dat levert wel leuke foto’s op, al staan de reclameborden er dan maar half op (misschien toch ook niet ideaal voor die partners). Snel nog even rondlopen om overzichtsfoto’s te maken van het stadion. Op de hoofdtribune werd ik wel weggestuurd maar ik had intussen wat ik wou!
Een recordopkomst in het vrouwenvoetbal op dit moment: 68871. Van de openingsshow zie je niet zoveel, en ook de teamfoto’s kon je niet deftig maken. Ik had geluk dat ik aan de Engelse kant stond en dat ik zo de Europese Kampioenen kon fotograferen (want jawel, Engeland won het tornooi). Het was voor mij opnieuw een unieke belevenis dus ik probeerde zoveel mogelijk te genieten en te leren. Engeland won met het kleinste verschil door een doelpunt van Mead in de 16de minuut. Een wandeling naar de auto en laat terug naar Wigan.
7 juli 2022: De eerste training in Wigan
Vandaag de eerste training van de Flames. We wachtten hen op toen ze van de bussen stapten. Bussen, want iedere ploeg deed hun verplaatsingen met twee bussen. Wij kregen enkel toegang tot het eerste kwartiertje van de training en dan trainden ze nog aan de andere kant van het veld ook. Niet evident om foto’s te maken, al hebben we nu ook weer die ervaring.
Snel naar het hotel om foto’s te verwerken en ik probeerde ook nog wel wat online opleidingen te volgen. Een routine dat zich de volgende dagen ook nog wel vaak zou herhalen. Vrije momenten had ik dus niet of weinig.
Na de middag mochten we naar het hotel van de Flames voor de persconferentie. Sari Kees kwam als eerste aan het woord. Na haar was het de beurt aan Hannah Eurlings en ondertussen werd er een dubbelinterview afgenomen van Tessa Wullaert en Janice Cayman.
Nog even boodschappen doen en iets gaan eten. Veel opties waren er niet. We verzeilden ergens in een bar in ’t centrum. We hadden nog enkele minuten om te bestellen voor de keuken sloot. Voor mij werd het een pasta. Niet perfect al dente maar wel lekker!
8 juli 2022: Tweede training Red Flames
Vandaag zag er vrij gelijkaardig uit als gisteren. Dus trainen in de voormiddag, persconferentie in het hotel in de namiddag.
Voor de persconferentie was er een opname met een oude telefooncel in de tuin van het hotel. Diede Lemey en Nicky Evrard mochten de spits afbijten. Iets voor sociale media dat de komende dagen met andere speelsters werd herhaald.
Het was Julie Biesmans, Marie Minnaert, Charlotte Tisson en bondscoach Yves Serneels die aan het woord kwamen.
We gingen wel elders eten. We wilden altijd wel iets nieuws ontdekken dus David zocht dat wel op voor ons 😉. Op speciale gelegenheden konden we dan nog wel eens naar “de beste” terugkeren. Het was opnieuw lekker en hadden een drie-gangen-menuutje voor een prijsje in het centrum van de stad.
9 juli 2022: Eerste matchdag-1
De Belgen trainden in de voormiddag in Wigan en niet in het (tweede) stadion van Manchester City waar ze morgen zouden spelen. We kregen terug een kwartiertje maar deze keer konden we al iets dichterbij komen, ze kwamen ook eens aan onze kant oefeningen doen zeg maar.
Er waren wel verplichtingen en zo moest coach Yves Serneels met één speelster toch acte de presence geven op de persconferentie in het stadion. Het was Tessa Wullaert die mee mocht met het kleine busje van de delegatie. Wij werden niet toegelaten, nochtans hadden we eerder toelating gekregen. Miscommunicatie of nieuwe regels… zo erg was het nu ook weer niet. We waren er wel wat vroeger zodat ik tot aan het grote stadion en het standbeeld van Vincent Kompany kon wandelen. Op de persconferentie van de IJsland waren we wel even binnen geraakt (daar werden we dus weggestuurd). Anderzijds waren we wel welkom tijdens het eerste kwartier van de IJslandse training op het veld. Op het scorebord werd afgeteld.
Nog wel wat werk voor Toon dus wij wachtten collegiaal en deden onze foto’s. Daarna trokken we het centrum van Manchester in. We kwamen daar speelster Isabelle Iliano tegen die nog revalideerde na een knieblessure en kozen dan één van de eerste eetgelegenheden aangezien we al laat waren. Het werd de “Feel Good Club” en staat op Google maps omschreven als LGBTQ+ vriendelijk. Gewoon zotte dames achter de toog en gezonde voeding… ik kende er niets van dus liet ik die dames maar kiezen voor mij. Het waren een soort tapas, speciaal maar wel lekker. Een leuke beleving vond ik.
10 juli 2022: België - Ijsland: 1-1
Vandaag matchdag! Op de middag gaan lopen… 6,62km langs het kanaal (parallel met de River Douglas) … hoe zot want het was hier nog nooit zo warm geweest. Een hittegolf in deze regio is niet veel voorkomend. Al was het op de middag beter te doen dan toen we vertrokken naar de wedstrijd. Dan viel de hitte echt op je bij het verlaten van het hotel.
Op tijd naar Manchester rijden dus. Alles klaar en nog tijd zat, dus ik naar het Etihad Stadium. Had ik het geweten… ik was net te laat. Blijkbaar werden de nieuwe spelers van Manchester City voorgesteld en ik had net Haaland gemist. Daarna maar naar dat kleinere Manchester City Academy Stadium. Dat had een capaciteit van 7000 waarvan 5000 zitplaatsen. Veel discussie vooraf waarom de dames in zo’n klein stadion dienden te spelen. Alles uitverkocht? Op de matchdag kwamen er slechts 3859 mensen opdagen.
Het was warm dus hadden we onder het toeziend oog van Roberto Martinez (bondscoach van de Rode Duivels) toch wel een streepje voor dacht ik. Alhoewel… een eerste VAR-moment en strafschop voor IJsland. Gepakt door Nicky! We gingen rusten bij 0-0 maar ook in de tweede helft had men wat last van de warmte denk ik. Het was Berglind Thorvaldsóttir die IJsland op voorsprong bracht. Veel konden we daar niet tegenover zetten, tot Elena Dhondt foutief werd gestopt in het strafschopgebied. Ook voor ons dus een penalty en de bal werd opgeëist door Justine Vanhaevermaet. De keepster naar de verkeerde kant en 1-1.
Matige start, maar wel terug veel werk voor Toon. Ik ging voor hem naar de persconferenties want hij moest interviews doen aan de andere kant van het stadion. Alles uittypen was wel stressen. We lieten hem doen tot we zowat buiten werden gezet. Hij had nog werk en besloot in de auto verder te werken. David en ik gingen wandelen in het centrum van Manchester, naar het fan dorp, en waren er getuige van enige gruwel. Daar was nog maar net een ongeval gebeurd met een dubbeldeck bus die ingereden was op een bushalte. Hoe dat is kunnen gebeuren is mij nog steeds een raadsel, maar er zaten wel enkele mensen gekneld terwijl omstaanders het bushokje probeerden te ondersteunen in afwachting van de hulpdiensten. Ik meen me te herinneren dat één slachtoffer het niet heeft overleefd.
Meer opties dan fastfood hadden we niet meer. Dan toch maar eens de Mc Donalds binnen… die fastfoodketens zijn daar 24u/24u open. Terug naar Toon en enkele meters voor we aan de auto waren werden we gebeld. Net klaar, wat een timing.
11 juli 2022: Training day-after Iceland game
Een vrije dag vandaag. Online opleiding, wandeling, …
We besloten te wandelen naar het centrum op zoek naar ons diner. David was het beu op te kiezen dus was het aan mij. Ik wou wel naar de Indier en dat was een super keuze (al zeg ik het zelf). Ik had er kip in een sausje van mango. Iets zoet in plaats van pikant is eens iets anders.
12 juli 2022:
Een ruim kwartier training in de voormiddag. We werden iets losser behandeld en da’s wel prettig.
Op de persconferentie in de namiddag: Jody Vangheluwe, Nicky Evrard en Elena Dhondt. Daarna nog even keuvelen in de tuin van het hotel. Collega Chrochet van Photonews had een fotoshoot met Janice Cayman en Hanna Eurlings en ik kon hen daarna even fotograferen en wat socializen. Ondertussen was Average Rob iets onnozel aan het opnemen met Jody, Marie en Elena. De sfeer was goed dus terug een positieve ervaring rijker.
En daarna op tijd doorgaan zodat we nog konden gaan eten. Alhoewel, snel… we zaten een beetje vast op de parking. In een zaaltje van het hotel was er een “prom” gepland en de 18-jarigen en hun ouders kwamen uitgedost aan. De ene in een eigen autootje, anderen in een limousine, brullende motoren en veel poeha. Soms dacht je van “hoe bloter, hoe beter”, nu en dan vroeg je je af wie de moeder en wie de dochter was, … toch beetje marginaliteit en het mocht precies ook wat kosten. Het klassieke “prom”-gevoel dat ik al vaak in films zag en een traditie die wij of ik in ieder geval toch niet kende. Instappen en proberen wegrijden dan maar.
David wou wel eens Chinees gaan eten. Dat was het dichtste restaurant bij de plaats waar we telkens parkeerden en we hadden dat telkens als optie gezien in het geval we niets anders vonden. Maar dat viel precies een beetje tegen. Ik had blijkbaar nog een goed nummertje gekozen waardoor ik minder ontgoocheld was dan mijn tafelgenoten.
Onderweg stopten we bij de Lidl voor een potje ijscrème. Ik zie me daar nog liggen in bed op hotel met de tv op de achtergrond en met een pot ijs en een lepeltje…
13 juli 2022:
Een langere verplaatsing vandaag! We moesten naar het New York Stadium in Rotherham nabij Sheffield. Daar was er eerst een persconferentie van Yves Serneels en Janice Cayman gevolgd door een training van de Red Flames.
We namen veel speling want we wilden ook nog een beetje genieten van het Peak District waar we door reden. Geen autostrade genomen maar een alternatieve route in een prachtige omgeving. Even halt gehouden aan een meer om dan toch terug de knop om te draaien en ons werk te doen.
David had ook een accreditatie voor de match Nederland-Portugal (3-2) in Leigh, terwijl Toon de persconferentie van Frankrijk zou moeten bijwonen (in Rotherham). Oplossingen met onze Belgische collega’s werden niet gevonden, dus vond ik wel iets. Ik wou wel taxidienst spelen. Toon bleef dus in Rotherham terwijl ik met David naar Leigh reed. Deze keer wel via de autostrade om tijd te winnen. David gedropt en terug doorheen het Peak District National Park naar het Oosten. Ik volgde mijn gps en vond nog een andere panoramische route waarbij ik nu de zon zag ondergaan in dit fantastische landschap. Rijden of zeggen we beter cruisen, podcast op gezet en rondkijken; het was gewoon genieten. Intussen werd Toon vakkundig de perszaal uitgezet en diende hij nog even op mij te wachten. Samen terug via de snelweg om David (die de wedstrijd van zijn leven had gefotografeerd). Een spannende wedstrijd met 5 doelpunten en Nederland die uiteindelijk won. David tevreden over de foto’s, Toon met een goed gevoel omdat ieder zijn werk kon doen en ik had genoten van een dienende rol met tijd voor eigen genot. Hoe mooi kan het leven zijn.
14 juli 2022: Frankrijk - België
Opnieuw naar Rotherham voor een wedstrijd deze keer. Alweer een andere “scenic road to the east”. Op een bepaald moment had je een prachtig zicht op de stad Manchester en hielden we een fotostop.
Mooi op tijd vertrokken zodat we nog even de tijd hadden om tot aan het stadion te rijden van Sheffield Wednessday. Zouden we binnen geraken voor een overzichtsfoto van Hillsborough? We trokken onze stoute schoenen aan en gingen het vragen bij de receptie. We werden vriendelijk onthaald en er werd iemand geroepen die ons naar de hoofdtribune kon leiden. Hier was het dat Marc Degryse ooit voor “the owls” speelde. Het stadion, gebouwd in 1899, biedt plaats aan 39.859 toeschouwers en is vooral bekend vanwege de Hillsboroughramp uit 1989 waarbij 96 fans van Liverpool werden doodgedrukt tijdens de halve finale van de FA Cup tegen Nottingham Forest. Dit resulteerde in een besluit om alle Europese stadions met staanplaatsen om te bouwen tot all-seaters. Ook werden de hekken rondom het veld overal verwijderd, waarbij het mogelijk werd voor supporters om in geval van nood naar het speelveld te vluchten. Met een opgewekt gevoel konden we weer verder.
Daarna even tot aan het stadion van Sheffield United. Daar zouden we misschien wel binnen geraken met onze badge omdat het ook een stadion was dat werd gebruikt voor WEURO 2022. Het contrast was groot. Niet binnen als je geen toestemming hebt gekregen op voorhand. Ahja, zo hebben we meteen een idee over de twee Sheffields en hebben we het mooiste en grootste wél gezien.
Rondom het gezellige stadion van Rotherman viel er niet veel te beleven. Op de vorige wedstrijd had je nog de kolonnen IJslandse supporters, nu kwam iedereen precies individueler en later aan. We hielden het dus snel bekeken buiten en namen ons plaatsje binnen in. Deze keer 8173 toeschouwers voor de match van onze Red Flames op bezoek bij Frankrijk (toch één van de favorieten).
Ook nu kregen we een strafschop tegen, maar was het Wendy Renard die onze Nicky Evrard niet kon verschalken. Na 6 minuten waren we nochtans al achter gekomen door een doelpunt van Diani en veel zetten we daar niet tegenover. Het was Janice Cayman die ons terug in de wedstrijd bracht met een goal in de 36ste minuut, maar het leek alsof Frankrijk dan maar even doorduwde en 5 minuten later maakte Mbock Bathy er 2-1 van. Een zwakke tweede helft en een kleine nederlaag die de hoop op doorstoten realistisch hield, al zou dat moeilijk worden met Italië als laatste tegenstander in de poule. Zolang het kan, blijven we erin geloven (ook al hadden we ons retourticket voor de ferry al).
https://sporza.be/nl/2022/07/15/bekijk-de-samenvatting-van-frankrijk-belgie~1657837861212/
15 juli 2022:
Vandaag een vrije dag!
Ik wou wel eens een massage want ik raakte niet van die schouderlasten af. Ik vond iets in de buurt dat wel te vertrouwen leek. Thaise sportmassage maar al bij al toch een vreemde locatie. Ik kon op David zijn hulp beroep doen om te zoeken. Ergens in een loods was er een ijzeren deurtje. Ik waande me in een Rocky-movie want achter dat deurtje zat je meteen in een boks club. Niet dat ik me onveilig ofzo voelde, het was gewoon raar. Daar toch gevraagd of ik wel juist zat en jawel… men wees naar een kamertje achteraan de zaal. Goed bekeken om daar een sportmasseuze in de buurt te hebben leek me en omgekeerd had zij wellicht ook wel meteen een veilig gevoel. Een vriendelijke dame en een deugddoende massage. Uiteraard zal dat niet dé oplossing zijn, maar ik had dat wel verdiend vond ik.
Het leek me ook logisch dat ik de binnenkant van het stadion van Wigan Athletic wou zien. Dat lag op wandelafstand en we hadden er intussen toch al een beetje connecties? Niet meteen David zijn ding maar hij volgde. Eerst naar de training ground om te zien of we dat aan vertrouwde gezichten konden vragen. Ik had eerder al eens ballonnetjes opgelaten maar zolang het niet concreet wordt is het simpel om iets te beloven natuurlijk. Piece of cake… de vriendelijke Litouwse “kuisvrouw-doe-het-al” zag me en wist meteen wat ik wou vragen. Ze stond bij een man die zijn telefoon nam en zei… “ga maar naar de receptie, ze verwachten jullie”. Uitvoerig bedanken en snel naar het DWStadium!
We meldden ons aan en er werd iemand geroepen die ons via de spelerstunnel naar binnen loodste. Even naar boven en naar een hoek voor de foto die we wilden nemen. Een gezellig stadion met vier afzonderlijke tribunes en een capaciteit van 24826. Men was er rugbygoals aan het installeren. Toen we terug aan de receptie kwamen bedankten we onze chaperonne en nam die vriendelijke dame van de receptie haar sleutels. Ze deed een kast open en overhandigde ons een beker. “Neem hier gerust een foto met die trophy” zei ze fier. “Dit is de enige betekenisvolle beker van de club: onder trainer Roberto Martinez hebben we de FA-Cup gewonnen.” En om te bewijzen dat het de originele cup was, toonde ze de beschadigingen opgelopen bij de viering. Daar stonden we dan met een échte FA-Cup in onze handen. Da’s iets anders dan de pseudo-beker die ik ooit op Wembley mocht opsteken en waar miljoenen toeristen me al waren voorgegaan. Echt wel uniek besefte ik.
Wigan haalde die beker in het seizoen 2012-2013 door in de finale te winnen van Manchester City (0-1). Drie dagen later degradeerden ze wel naar de Championship.
Ook dichtbij: het Macron stadion van Bolton Wanderers FC. Niet twijfelen en gaan! We konden de parking op en wandelden even rond. Een open deurtje gevonden omdat men er aan het werken was. David bleef op de uitkijk staan, ik ging binnen mijn overzichtsfoto maken. Dat stadion was net iets groter (28723) dan het vorige. Nog even naar de fanshop voor de fun en dan terug naar het hotel.
Vanavond was het aan Toon om het restaurant te kiezen. Ik had iets gepaneerd (soort nuggets?) met frietjes. Daarna stapten we nog even naar een ijssalon wat verderop in de straat. Een zaak volledig in het roze en het ijsje smaakte.
16 juli 2022:
Vandaag was Roberto Martinez ook aanwezig op de training. We kregen een half uurtje om te fotograferen. Zoals gewoonlijk keerden we dan terug naar ons hotel om de beelden te verwerken. Daar stond een limousine en kwam men een trouwkoppel met familie ophalen. Een gans gedoe.
Op de persconferentie in de namiddag was het deze keer aan Laura Deloose, gevolgd door Tine Decaigny en Féli Delacauw.
Opnieuw een “prom”, maar deze keer leek het publiek iets deftiger.
ETEN?
Twee restaurants twee keer… de Indiër was zo goed meegevallen dat we ook daar terug aanschoven. Deze keer nam ik iets compleet anders maar dat heeft evenzeer gesmaakt.
17 juli 2022: Interview Roberto Martinez
Training in Wigan voor de Flames en opnieuw kregen we slechts een klein kwartiertje. Maar deze keer was dat minder erg want we mochten Roberto Martinez interviewen. Eerst nog een exclusief gesprek voor Sporza en daarna mochten wij rond hem in het malse gras gaan zitten en vragen (of fotograferen) wat we wilden. Dat leverde wel leuke plaatjes op van de expressieve man.
Aangezien het de dag voor de match tegen Italië was, werd er weer een verplichte persconferentie gegeven in Manchester. Laura Deneve en Yves Serneels voor België, Milena Bertolini en Sara Gamma voor Italië. Beide ploegen trainden in hun eigen trainingscomplex.
Toch maar weer iets gaan eten in Manchester. Het werd een dikke pizza. Iets anders dan wat je van pizza gewoon bent eigenlijk, maar wel lekker. Qua drank wou ik de Marguerita wel eens proeven.
18 juli 2022: Italië – België: 0-1
Matchdag en dus afwachten tot we moeten vertrekken. Nog eens proberen lopen: 6,26km op de middag en hetzelfde toertje van vorige keer. Iets korter deze keer omdat we een andere aanloop namen. Een beetje beweging doet wel deugd.
Naar de match dan. Alles of niets vandaag. Italië verslaan leek me moeilijk, zeker met die warme temperaturen. Maar de Italianen gaven niet thuis. Volgens insiders waren ze té gemotiveerd, vooral ook overtraind, … in ieder geval konden ze niet scoren en zo was het doelpunt van Tine De Caigny in minuut 49 voldoende voor de nodige overwinning. Poules overleefd! Italië naar huis en wij konden een vervolg breien aan ons avontuur.
In het hotel de nachtwacht geroepen om te zien of we ons verblijf konden verlengen. Gelukkig was er nog plaats. We mochten op dezelfde kamer blijven. Voor de boot was het wel opnieuw boeken. Laat ons hopen dat we nog eens in die situatie komen, want dat zou betekenen dat we nog een ronde verder kunnen komen.
https://sporza.be/nl/2022/07/19/bekijk-de-samenvatting-van-italie-belgie~1658219282827/
Eten?
19 juli 2022:
Het enige wat we op de planning hadden was een persmoment met bondscoach Yves Serneels. Geen live streaming deze keer, gewoon een gemoedelijke babbel.
ETEN?
Vanavond terug te voet naar het centrum. Een leuke wandeling langs het kanaal heen en terug. Deze keer was Valerie (journaliste Nieuwsblad) mee. Eén iemand konden we nog toelaten, vanaf dat je een groep hebt van vijf wordt dat lastiger aan tafel. Nog eens naar dat restaurant boven in Wigan. Daar waar we de menu hadden. Deze keer opnieuw maar andere schotels gekozen, op uitzondering van het ijsje als dessert.
20 juli 2022:
Een half uurtje training in Wigan waar we konden bij zijn en in de namiddag Amber Tysiak en Davina Philtjens die aanschoven voor de vragenronde. Ik val duidelijk in herhaling. Enkel andere namen voor het persmoment.
Alle medewerkers van de pers werden uitgenodigd door de voetbalbond. We mochten samen gaan dineren. Eerst nog een aperitiefje: voor mij een gin-tonic. Daarna naar boven en kies gerust. Ik had nog nooit een halloumi burger gegeten en wou dat wel een proeven. Die viel wel in de smaak, dus zoveel keer eten in Engeland en telkens iets lekkers voor mij… dat had ik zeker niet gedacht!
21 juli 2022:
Een laatste mogelijkheid voor een massage dus na het ontbijt snel even terug naar de boksclub. Perfect op tijd voor het kwartiertje training in Wigan. De persconferentie was deze keer in Leigh waar we speelden tegen Zweden in de volgende ronde. Eerst was Zweden aan de beurt, daarna volgde Yves Serneels en Justine Vanhaevermaet.
Het regende en dienden nog iets te zoeken om te eten. Even rondkijken in Leigh en een menuutje bij den Aziaat. Misschien wel het minste dat ik tijdens de reis heb gegeten, maar op zich viel dat ook wel nog mee.
22 juli 2022: Zweden – België: 1-0
We wisten dat we best enkele uren voor de match aanwezig zijn. We kwamen aan drie uur voor de wedstrijd. Twee halve broodjes in een doosje, een zakje chips, een koekje, een flesje water en een dessert was het denk ik dat iedere persmedewerker kreeg. Je voelde dat de spanning zich opbouwde.
Als de Belgen winnen dan moeten we terug snel beslissen of we kunnen blijven, waar we dan naartoe moeten en of de accreditaties in orde komen. Als ze verliezen dan nemen we morgen de boot naar huis, alleen moeten we dan ook nog beslissen wanneer we richting Dover rijden. Deze morgen immers breaking news op alle nieuwsmedia: Problemen in Dover door de Franse douane. Op het druktste uittocht-weekend van de Britten zijn de Franse douaniers onderbemand en zijn de wachtrijen niet te overschatten. De wegen naar Dover werden afgesloten en wie op een boot geraakt kan mee, alleen is het niet evident om zover te komen. Nadenken, loslaten en ten gepaste tijde een oplossing verzinnen was de boodschap.
Regen in Leigh tijdens de match. Het aantal Belgische supporters was beperkt. Ze deden hun best om ons team te ondersteunen maar al van voor de match was duidelijk dat de overgrote meerderheid van de Zweedse supporters voor de sfeer zouden zorgen. Het totaal aantal toeschouwers in het stadion bleek af te kloppen op 7517. Zweden was ook één van de “grotere” vrouwenvoetballanden en dus uitgesproken favoriet. Als ik eerlijk ben dan had ik ook gedacht dat we zouden worden overklast, maar we hielden goed stand. Mede dankzij een sterke Nicky Evrard in doel (uitgeroepen tot speelster van de match) konden we de brilstand 90 minuten op het scorebord houden. En als iedereen zich klaarmaakte voor de verlengingen gebeurde het onwaarschijnlijke: Zweden sloeg er toch in de 1-0 te scoren. Sembrant in 90’+2 en dan was het over… we hadden ervoor geknokt en je wil wel meer. Toch denk ik dat dit resultaat onverhoopt positief was en nemen we die boodschap mee naar de toekomst!
https://sporza.be/nl/2022/07/22/bekijk-de-samenvatting-van-belgie-zweden~1658523370804/
Aan ons nu om te kijken hoe we de terugtocht aanpakken. In eerste instantie dachten we eraan om een laatste keer te overnachten in Wigan en na het ontbijt naar Dover te rijden. Anderzijds vonden we het mogelijks een betere optie om gewoon naar het hotel te gaan, nog wat op te frissen en meteen naar het Zuiden te rijden. Misschien waren we zo die wegblokkades voor, maar dat was dan wel ’s nachts rijden na een vermoeiende dag. Even overleg gepleegd met ons petit comité van drie en zoals we iedere dag goed overeenkwamen was het ook deze keer vlot beslist. We zouden optie twee kiezen, maar dan wilden we wel ieder uur stoppen en wou David als copiloot ook wakker blijven tijdens het rijden. Op die manier wilden we Toon ook wat gerust stellen.
23 juli 2022:
Zoals beloofd reden we dus de nacht door en hielden we ons aan de gemaakte afspraken. We zaten op schema en David wou ergens een uurtje slapen. Wekkertje gezet en powernapje gedaan. We konden terug verder. Vlotjes tot in Dover. Op één accident na (in de andere richting), navigeerde Waze ons op een alternatieve maar vlotte manier naar de overzetboot. Controles gepasseerd en aansluiten. Toen wij al in België aan het rijden waren kregen we berichten van de problemen waar anderen mee kampten aan de andere kant van het kanaal. Wellicht hebben we toch de juiste beslissing genomen…
Toon mocht ik afzetten aan het station van Torhout, David kon ik thuis droppen en ik trok terug naar Oost-Vlaanderen met een hele valies mooie herinneringen, toffe ontmoetingen, nieuwe contacten en veel extra ervaring.
Foto's
- 2023Zuid-Afrika
- 2023Oostenrijk
- 2023London
- 2022Madagascar
- 2022Armenië
- 2022Eifel
- 2022Pinatar
- 2022Ijsselmeer
- 2021Turkije
- 2021Gdansk
- 2021Castel Madama
- 2020Thun
- 2020France Grand-Est
- 2020Baai van de Somme
- 2020Algarve
- 2019Barcelona
- 2019Litouwen - Letland - Estland
- 2019Rusland
- 2019Cyprus
- 2018Polen
- 2018Boedapest
- 2018Kroatië & Slovenië
- 2018Veluwe
- 2018Lapland
- 2018V.A.E. - Oman - Dubai
- 2017Java-Bali
- 2017Castel Madama
- 2017Sauerland
- 2017Madeira
- 2017Wembley: Tottenham - Gent
- 2017Skivakantie in Klausen
- 2016Kerstcruise Duitsland
- 2016Sri Lanka
- 2016Castel Madama
- 2016Lissabon
- 2016Egypte
- 2015Belgische Ardennen
- 2015China
- 2015Tunesië
- 2014India
- 2014Castel Madama
- 2014Coburg
- 2013Castel Madama
- 2013Skiën in Kronplatz-Corvara
- 2012Castel Madama
- 2012Amsterdam
- 2011Malta
- 2009Frankfurt
- 2008Skiën in Salzburger Sportwelt
- 2007Rondreis Guatemala
- 2006Skiën in Fieberbrunn
- 2005Kopenhagen
- 2005Rondreis Australie
- 2005Skiën in Zell
- 2004Marrakech & Ouarzazate
- 2003Cappadocië & Istanbul
- 2003Schoolreis naar Seattle
- 2003Skiën in Corvara
- 2002Rondreis Spanje
- 2001Venetië
- 2001Skiën in Klausberg
- 2000Rondreis Italië
- 1998Les Deux Alpes
- 1998Trier
- 1997Belgische kust
- 1997London
- 1997Inter Milaan - RSC Anderlecht
- 1996Schoolreis naar Denemarken
- 1996Nettuno
- 1996Schoolreis naar Schotland
- 1996Castel Madama
- 1996Disneyland Parijs
- 1995Schoolreis naar Zuid-Engeland
- 1995Castel Madama
- 1994Saas-Almagell
- 1994Schoolreis naar Normandië
- 1994Castel Madama
- 1993Rondreis Frankrijk
- 1992Lofer
- 1991Ernst - Cochem
- 1988?
- 1988Rondreis Italië
- 1987Sölden
- 1986Mosel
- 1983Waidring
- 1982Luxemburg
- 1981?
- 1980Salzburg